Ευρώ και στερλίνα στην «μέγγενη» του δολαρίου

Η πτώση της στερλίνας, αλλά και εκείνη του ευρώ που ακολουθεί, φαίνεται να στερούν από το εκλογικό αποτέλεσμα της Ιταλίας ένα μεγάλο μέρος της προσοχής των ΜΜΕ διεθνώς, που υπό άλλες συνθήκες φυσιολογικά θα είχε.

Η αμεσότητα των συνεπειών αυτής της ταυτόχρονης διολίσθησης που επεκτείνεται σχεδόν σε όλα τα νομίσματα, όσα τουλάχιστον δεν είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδεδεμένα με το δολάριο, διαχέεται και στις τιμές των εμπορευμάτων, καθώς η δολαριακή τιμολόγησή τους διαμορφώνει μια καθοδική τάση, άλλοτε ισχυρή άλλοτε όχι.

Η τιμή του πετρελαίου είναι χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της τάσης, όπως επίσης και εκείνη του χρυσού.

Πρόσφατη (22/9) μελέτη της BIS εφαρμόζοντας ένα εξαιρετικά σύγχρονο υπολογιστικό πολυπαραγοντικό μοντέλο εξηγεί και αποδεικνύει το πως η τιμή του πετρελαίου πρέπει να αντιμετωπίζεται ως asset price του οποίου περισσότερο από το 40% έως και 48% της απόλυτης τιμής του επηρεάζεται από τις κινήσεις στο δολάριο και τις αγορές...

Η «πηγή» βέβαια της τρέχουσας κυριαρχίας του δολαρίου σε σχέση με την συναλλαγματική ισοτιμία των νομισμάτων αλλά και της διαμόρφωσης των τιμών των προϊόντων, βρίσκεται στο γεγονός ότι η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, η Fed έχει αποφασίσει στο πλαίσιο της στρατηγικής αναχαίτισης του πληθωρισμού «όσο πόνο και αν αυτό απαιτήσει», να συνεχίσει την αύξηση των επιτοκίων.

Οι κινήσεις που γίνονται στην κατεύθυνση αυτή έχουν στείλει τις αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων στα ύψη (στο 4,3% το διετές και στο 3,77% το δεκαετές), χαρίζοντας έτσι στις αγορές μια εξαιρετικά αποδοτική εναλλακτική στις επενδύσεις χαρτοφυλακίου, την ίδια στιγμή που τα χρηματιστήρια πληρώνουν το κόστος του «ακριβότερου» χρήματος...

Αλλάζουν κατεύθυνση οι ροές κεφαλαίων

Με τους όρους αυτούς οι διεθνείς ροές κεφαλαίων εμφανώς αλλάζουν κατεύθυνση, επιδεινώνοντας τις συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργούν οι οικονομίες της Ευρωζώνης και της Μ. Βρετανίας, οι οποίες συνθλίβονται από την Σκύλλα του πληθωρισμού (που επισπεύδει τις αυξήσεις επιτοκίων) και την Χάρυβδη της ύφεσης που εντατικοποιεί την αποεπένδυση κεφαλαίων σε οικονομίες καθαρά εξαγωγικές όπως η Γερμανία και η Ιταλία ή με πλεονάσματα (μέχρι πριν λίγο) στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών όπως η Μ. Βρετανία.

Μέσα στις συνθήκες αυτές εκλέγεται η κα Μελόνι στην Ιταλία και η κα Τρας αναλαμβάνει τα ηνία της κυβέρνησης στην Μ. Βρετανία.

Στο Bloomberg επίκαιρο σχόλιο επιχειρεί να «φωτογραφίσει» την κατάσταση αυτή επισημαίνοντας το γεγονός ότι οι κινήσεις της Fed με το ακριβό δολάριο ουσιαστικά εξάγουν την ύφεση στις άλλες οικονομίες και ειδικά στην Ευρώπη και την Μ. Βρετανία με ένα ανάλογο τρόπο, όπως την δεκαετία του '70 είχε εξάγει τον πληθωρισμό με την κατάργηση της ισοτιμίας χρυσού δολαρίου...

Στερλίνα και Ευρώ μοιάζουν πλέον να είναι παγιδευμένα στην «μέγγενη» του δολαρίου καθώς κάθε κίνηση να ακολουθήσουν την Fed ισοδυναμεί με ένα ακόμα βήμα βαθύτερα την ύφεση.

Στο «περιβάλλον» αυτό, το εξαιρετικά «θολό» οικονομικό πρόγραμμα της κας Μελόνι, όπως και η παραλλαγή του θατσερικού προγράμματος της κας Τρας, μοιάζουν σαν να επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την νέα κατάσταση με «μέσα» που δεν έδωσαν λύση, όταν χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά σαν ελιξίριο ζωής απέναντι στον εφιάλτη της δεκαετίας του 70.

Και τα δύο προγράμματα φαίνεται σαν να αγνοούν ή - ακόμα χειρότερα - να υποτιμούν, το γεγονός ότι στη δεκαετία του 2022 οι οικονομίες τους κάθονται πάνω σε ένα βουνό χρέους, που δεν υπήρχε στην θέση αυτή την δεκαετία του 1970.

Και αυτό το βουνό χρέους καθημερινά μεγαλώνει όσο διολισθαίνει προς όφελος του δολαρίου, η στερλίνα και το ευρώ. Πάνω σ' αυτό το ηφαιστειακό υπόστρωμα Τρας και Μελόνι θα πρέπει να «γράψουν» τους Προϋπολογισμούς του 2023. Οι χρηματαγορές παρ' ότι ήδη κινούνται από τις αυξημένες αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων, περιμένουν αυτούς τους προϋπολογισμούς, για να δοκιμάσουν τις πραγματικές αντοχές του ευρώ και της στερλίνας...