Ροή
Η Ελληνική Ένωση Επιχειρηματιών (ΕΕΝΕ) φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα «δίχτυ προστασίας» για τα ακριτικά νησιά στηρίζοντας τους κατοίκους που βρίσκονται κυριολεκτικά στην «πρώτη γραμμή» και φυλάσσουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο τα ελληνικά σύνορα. Ο πρόεδρος της ΕΕΝΕ και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Ιατρικού Αθηνών, Δρ. Βασίλης Αποστολόπουλος, μιλά στο insider.gr για την πρωτοβουλία των επιχειρηματιών της Ένωσης να στηρίξουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν τους κατοίκους των ακριτικών νησιών.
1) Η Ελληνική Ένωση Επιχειρηματιών έχει αναλάβει την πρωτοβουλία να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων των ακριτικών νησιών. Πώς ακριβώς σκέφτεστε να το κάνετε αυτό;
Καταρχάς, υπήρξαν σημαντικά ερεθίσματα που μας ώθησαν να προχωρήσουμε σε αυτή την ενέργεια. Πριν από κάποιο διάστημα αναδείχθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το πρόβλημα που ανέκυψε στην Κίναρο όπου υπάρχει μία και μοναδική κάτοικος και λόγω κάποιων γραφειοκρατικών διαδικασιών έπαψε να παίρνει το επίδομα που της είχε χορηγηθεί. Όταν το μάθαμε, ευαισθητοποιηθήκαμε πάρα πολύ γιατί γνωρίζουμε ότι η Κίναρος βρίσκεται στα ακριτικά μας όρια αλλά και ότι το νησί αυτό είναι μία από τις 18 νήσους που αμφισβητεί η Τουρκία. Δεδομένου ότι στο Ιατρικό στο οποίο είμαι διευθύνων σύμβουλος έχουμε αναλάβει αντίστοιχες δράσεις σε σχέση με την παροχή υπηρεσιών υγείας στις ακριτικές περιοχές, ευαισθητοποιήθηκα αμέσως. Θεώρησα όμως ότι θα ήταν πολύ καλό να βλέπαμε τη συνολική εικόνα και να αναλαμβάνουμε μια συλλογική δράση στην οποία θα εμπλεκόταν και η Ελληνική Ένωση Επιχειρηματιών στην οποία είμαι πρόεδρος.
Έτσι λοιπόν η ιδέα αυτή συζητήθηκε, έτυχε ευρείας αποδοχής και είπαμε, ότι όσον αφορά στην κάτοικο της Κινάρου, πέραν της υποκατάστασης του οικονομικού επιδόματος (κάτι το οποίο ήδη έγινε), θα πρέπει να υπάρξει μια δράση η οποία θα έχει διάρκεια και θα υποστηρίζει συνολικά τις ανάγκες της κατοίκου. Κάθε μέλος της Ένωσης θα συμβάλει ανάλογα με τον τομέα της επιχείρησης (υγεία, σίτιση, στέγαση, συντήρηση εγκαταστάσεων κλπ). Σε αυτή τη φάση καταγράφουμε τις ανάγκες για να προχωρήσουμε στην κάλυψή τους το επόμενο διάστημα.
2) Πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα, αντιμετωπίζει προβλήματα τα οποία όπως όλοι ξέρουμε δεν έχουν καταφέρει να λύσουν ούτε οι εκάστοτε κυβερνήσεις ούτε οι τοπικοί φορείς...Αντίθετα, ορισμένες φορές γίνονται ενέργειες που επιτείνουν το πρόβλημα όπως είναι για παράδειγμα η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα ακριτικά νησιά. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια, συντονισμός, ισχυρή θέληση....
Η επιχειρηματική κοινότητα πρέπει να επιδεικνύει υπεύθυνη στάση και να παρεμβαίνει σε τέτοιου είδους προβλήματα τα οποία προκύπτουν διαχρονικά από την ελληνική γραφειοκρατία. Οι επιχειρηματίες πρέπει να αφήνουν το κοινωνικό τους αποτύπωμα προσφέροντας
λύσεις εκεί όπου ο κρατικός μηχανισμός μερικές φορές χωλαίνει. Δεν πάμε σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουμε το κράτος όμως σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις οφείλει κάθε Έλληνας πολίτης να προσφέρει στο βαθμό που μπορεί. Δεν έχει σημασία αν η προσφορά είναι μικρή ή μεγάλη. Αρκεί να το κάνει.
3) Επομένως το θέμα είναι να ευαισθητοποιηθούν όλα τα κοινά, όλα τα εμπλεκόμενα μέρη....
Ναι. Γιατί στην Ελλάδα λειτουργεί η έννοια του παραδείγματος. Όσες φορές υπήρξαν καλά παραδείγματα, ο κόσμος εμπνεύστηκε και έκανε μεγαλειώδη πράγματα σε αυτή τη χώρα. Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς, με τη γενικότερη παρακμή και σε αυτό τον τομέα, έπαψαν να υπάρχουν πρότυπα, να υπάρχουν υγιείς επιδιώξεις. Άλλαξαν πολύ τα πράγματα και για αυτό θεωρούμε ότι πρέπει να συμβάλουμε ώστε η χώρα να ανακάμψει σε όλα τα επίπεδα, στο οικονομικό, το κοινωνικό και να εκσυγχρονιστεί. Η επιχειρηματική κοινότητα πρέπει «να βγει πάλι μπροστά» και να δώσει το παράδειγμα.
Πρέπει να δείξουμε ότι οι επιχειρηματίες δεν θέλουν να παίρνουν τα κέρδη και να τα βάζουν στην τσέπη αλλά είναι εδώ, είναι ευαίσθητοι και τους ενδιαφέρουν και θέματα που άπτονται της εθνικής μας ακεραιότητας αλλά και θέματα που άπτονται της κοινωνικής συνοχής και ευημερίας.
4) Πόσες επιχειρήσεις έχει η Ένωση που λαμβάνουν μέρος σε αυτή την πρωτοβουλία;
Η Ένωση αριθμεί 100 επιχειρήσεις. Φυσικά, σε αυτή την πρωτοβουλία, δεν μπορούν όλες εξ αντικειμένου να προσφέρουν προϊόντα και υπηρεσίες, ωστόσο έχουν όλοι αγκαλιάσει αυτή την πρωτοβουλία, ο καθένας με τον τρόπο του.
5) Από την εμπειρία σας και το θεσμικό σας ρόλο στην Ένωση και την επαφή σας με αντίστοιχους φορείς του εξωτερικού θεωρείτε ότι η εταιρική κοινωνική ευθύνη έχει μετασχηματιστεί; Μέχρι τώρα βλέπαμε τις επιχειρήσεις να εστιάζουν σε δράσεις για το περιβάλλον ή να προσφέρουν προϊόντα σε ευάλωτες ομάδες στις τοπικές κοινωνίες. Τώρα βλέπουμε να γίνονται μεγαλύτερες δράσεις, σωστά;
Η έννοια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης έχει εισαχθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και φυσικά είναι καλό να δημιουργείται αυτή η κουλτούρα. Οι επιχειρήσεις από τα κέρδη τα οποία ουσιαστικά τους δίνει η κοινωνία, οφείλουν ένα μέρος αυτών να της τα επιστρέψουν. Κυρίως στους πιο αδύνατους και σε αυτούς που το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Για εμάς, και αναφέρομαι στον όμιλο Ιατρικού Αθηνών, αυτή η ευαισθησία και η ανάγκη της ανταποδοτικότητας και της προσφοράς στο συνάνθρωπο στο δύσκολο τομέα της υγείας όπου δραστηριοποιούμαστε ήταν κάτι το οποίο ήταν στο DNA μας. Δεν ήταν αποτέλεσμα μιας τάσης, η οποία παρουσιάστηκε τα τελευταία χρόνια και πρέπει να την ακολουθήσουμε. Το Ιατρικό λειτουργεί από το 1984 και το 1986 ξεκίνησε την πρώτη μεγάλη δράση (τότε δεν υπήρχε η έννοια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης για να την βαφτίσουμε ως τέτοια) υιοθετώντας τα παιδικά χωριά SOS. Η δράση αυτή συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Στην πορεία προέκυψαν και άλλες τέτοιες δράσεις. Κάποια στιγμή αρχίσαμε να «υιοθετούμε» υγειονομικά ακριτικές περιοχές. Υπάρχουν τα χωριά του Έβρου, ο Άη Στράτης, οι Φούρνοι Ικαρίας και τώρα υπάρχει και το καινούριο πρόγραμμα με τα νησιά αυτά του Αιγαίου.
6) Τι αντιδράσεις εισπράττετε από τον κόσμο από αυτή τη νέα πρωτοβουλία;
Έχω ακούσει μόνο καλά πράγματα. Όχι μόνο από το περιβάλλον μας αλλά και από τον εξωτερικό μας περίγυρο και μάλιστα από κόσμο που δεν γνωρίζω προσωπικά. Εισπράττω τις αυθόρμητες αντιδράσεις των ανθρώπων και αυτό είναι το πιο σημαντικό και το πιο ενδυναμωτικό στο να συνεχίζει κανείς μια προσπάθεια την οποία πιστεύει.
