Ροή
Η εμβέλεια του χθεσινού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη, χωρίς αμφιβολία, προκαλεί νευρικότητα και στο Μέγαρο Μαξίμου. Όμως, η κυβέρνηση επιμένει στη διαπραγματευτική της γραμμή και πορεύεται με γνώμονα την προσπάθεια επίτευξης κοινής συνισταμένης με την πΓΔΜ, σε μια εβδομάδα που χαρακτηρίζεται από την σημαντική συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Σκοπιανό ομόλογό του Ζόραν Ζάεφ στο Νταβός.
Πριν από αυτό το ραντεβού, πάντως, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η τοποθέτηση του πρωθυπουργού για το ζήτημα, σε μια κρίσιμη συγκυρία, με δεδομένο ότι ο ειδικός διαπραγματευτής Μάθιου Νίμιτς έχει θέσει υπ’ όψιν των εθνικών διαπραγματευτών πιθανά ονόματα για την επίλυση του ονοματολογικού. Όπως απορρέει, όμως, από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στο Έθνος της Κυριακής, αλλά και όπως προειδοποιούσαν πηγές με γνώση των λεπτών διπλωματικών χειρισμών που γίνονται στο παρασκήνιο, το ζήτημα της άρσης του σκοπιανού αλυτρωτισμού είναι πρωτεύον, κάτι που περνά και μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος της γείτονος.
«Μακεδονικό έθνος δεν υπήρξε ποτέ στους αρχαίους χρόνους, όπως δεν υπήρξε και έθνος Αθηναίων ή Σπαρτιατών. Η αρχαία Μακεδονία υπήρξε μια ισχυρή δύναμη του αρχαίου ελληνικού κόσμου που επεκτάθηκε, ειδικά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πολύ ευρύτερα από τον σημερινό γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας. Από τον 7ο αιώνα και μετά, σε αυτόν τον χώρο εγκαταστάθηκαν διαδοχικά, πέραν των Ελλήνων, και Σλάβοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Εβραίοι, Οθωμανοί. Σήμερα η ευρύτερη αυτή γεωγραφική περιοχή καταλαμβάνεται από τρία διαφορετικά κράτη. Υπό αυτήν την έννοια, είναι απολύτως ανιστόρητο και παράλογο κάποιοι να ζητούν την αποκλειστικότητα της Μακεδονίας, και μάλιστα με την έννοια του εθνοτικού προσδιορισμού. Δεν είναι παράλογο, όμως, να εμπεριέχεται ο όρος «Μακεδονία» σε μια σύνθετη ονομασία, είτε με γεωγραφικό είτε με χρονικό προσδιορισμό, έναντι όλων, έτσι ώστε να γίνεται απολύτως σαφές ότι κανείς δεν διεκδικεί εδάφη ή ιστορία άλλων λαών», υπογραμμίζει με νόημα ο κ. Τσίπρας, Κατ’ αυτό τον τρόπο, ο πρωθυπουργός επιχειρεί να υπογραμμίζει ότι η χρήση του όρου «Μακεδονία» με κάποιου είδους προσδιορισμό αποτελεί εργαλείο, προκειμένου να μην τίθενται ζητήματα αλυτρωτισμού.
Σημειώνεται, βέβαια, ότι η διαφοροποίηση του κ. Τσίπρα από τη ρητή άποψη του Πάνου Καμμένου περί της μη χρήσης του όρου «Μακεδονία» είναι σαφής, αν και ο πρωθυπουργός επισημαίνει αυτό που και συνεργάτες του τονίζουν, ότι δηλαδή δεν πρόκειται ο Πάνος Καμμένος να ρίξει την κυβέρνηση. Μάλιστα, με μια αναφορά-ευθεία βολή προς τη ΝΔ, ο κ. Τσίπρας επισημαίνει ότι ο Πάνος Καμμένος «δεν πρόκειται να γίνει Σαμαράς».
Κάπως έτσι, η κυβέρνηση πορεύεται, με το βλέμμα στο ραντεβού Τσίπρα-Ζάεφ, το οποίο γίνεται με βάση το momentum που υπάρχει και θα αποδείξει, έστω και παρασκηνιακά, αν αυτή τη στιγμή υπάρχει η δυναμική επίλυσης του ζητήματος. Είναι, δε, σαφές ότι, πίσω από τις κλειστές πόρτες στο Νταβός, ο κ. Τσίπρας θα προσπαθήσει να αντιληφθεί και τα όρια παραχωρήσεων που έχουν οι βόρειοι γείτονές μας, με δεδομένο ότι και ο κ. Ζάεφ έχει μια εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ήδη δέχεται σφοδρή πολιτική πίεση από το VMRO, το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέφσκι.
Από εκεί και πέρα, πάντως, στο Μέγαρο Μαξίμου αποκωδικοποιούν και τα μηνύματα του χθεσινού συλλαλητηρίου που, ουσιαστικά, επιβεβαίωσαν όσα αποτυπώνονται και στις κυλιόμενες μετρήσεις, περί σθεναρής άρνησης της πλειοψηφίας των πολιτών για χρήση του όρου Μακεδονία σε τυχόν σύνθετη ονομασία. Σε αυτό το μήκος κύματος, ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε στη συνέντευξή του πως σέβεται «τις ανησυχίες και ειδικότερα τις ευαίσθητες χορδές των συμπατριωτών μας στη βόρεια Ελλάδα. Άλλωστε και εγώ είμαι μισός Μακεδόνας». «Ωστόσο αυτό που τους καλώ να εκτιμήσουν νηφάλια είναι το τι προάγει το εθνικό συμφέρον και τι το υπονομεύει. Η μη λύση το υπονομεύει. Εδώ και 25 χρόνια οι γείτονες αναγνωρίζονται με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από πολλές χώρες, ενώ εμείς παλεύουμε παντού ώστε να τους αποκαλούν όλοι ΠΓΔΜ. Ονομασία δηλαδή σύνθετη στην οποία περιλαμβάνεται ο όρος ‘Μακεδονία’, χωρίς όμως κανέναν προσδιορισμό που να αποτρέπει οικειοποίηση και της γεωγραφίας και της Ιστορίας. Αν λοιπόν υπάρξει ευκαιρία λύσης που θα αναιρεί αυτά τα αρνητικά δεδομένα που μας φόρτωσαν το 1992, τότε θα είναι εθνική ανοησία να μην την αξιοποιήσουμε», προσέθεσε, επιδιώκοντας να απαντήσει και στις συζητήσεις που υπάρχουν παρασκηνιακά για το αν θα ήταν προτιμότερο να μην υπάρξει λύση σε αυτή τη συγκυρία.
