Ροή
Τρίτη 22 Μαρτίου 2016. «Μαύρη Τρίτη». Μια ημέρα που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όχι μόνο των Βέλγων ή των Ευρωπαίων, αλλά του συνόλου της διεθνούς κοινότητας.
Αποτροπιασμός, οδύνη, οργή, σοκ, τραγωδία. Έννοιες που πραγματικά χάνουν το νόημά τους μπροστά στο μέγεθος του πόνου και της καταστροφής που προκάλεσε η αιματηρή επίθεση στη βελγική πρωτεύουσα, κοστίζοντας τη ζωή σε τουλάχιστον 30 ανθρώπους και αφήνοντας πίσω της πάνω από 250 τραυματίες, πολλούς από αυτούς σε κρίσιμη κατάσταση.
H Ευρώπη αιμορραγεί… Ξανά… Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μίλησαν για πόλεμο, για πόλεμο ενάντια στη δημοκρατία. Το πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες, στην «πρωτεύουσα» της Ευρώπης, στην «καρδιά» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σίγουρα δεν είναι το πρώτο. Και πιθανότατα δεν θα είναι το τελευταίο. Όμως η τρομοκρατία δεν «συνηθίζεται», όσο υποψιασμένοι κι είναι πλέον όλοι. Όσα έκτακτα μέτρα ασφαλείας κι αν ληφθούν απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ευρώπη, όσο «Γάλλοι» ή «Βέλγοι» κι αν αισθανθούμε όλοι μας, ο φόβος για το επόμενο «μακελειό» θα συντηρείται άσβεστος.
«Υποσχόμαστε στη συμμαχία των σταυροφόρων εναντίον του Ισλαμικού Κράτους ότι θα ζήσουν μαύρες μέρες σε απάντηση για την επίθεσή τους εναντίον του Ισλαμικού Κράτους», αναφέρεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο ISIS, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη βομβιστική επίθεση των Βρυξελλών. Λέξεις που προκαλούν ρίγος και επιβεβαιώνουν πως το φάντασμα της τρομοκρατίας έχει για τα καλά «στοιχειώσει» την Ευρώπη. Λέξεις που γεννούν πολλά ερωτηματικά – και ακόμη μεγαλύτερες αγωνίες – για το αύριο.
Πως θα είναι η επόμενη μέρα; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι θα σταματήσει το μένος του Ισλαμικού Κράτους απέναντι στην Ευρώπη; Κανείς…
Κι όμως… Η ζωή είναι δυνατή. Οι Βέλγοι – όπως και οι Γάλλοι – και μαζί τους όλοι οι Ευρωπαίοι θα ορθοποδήσουν ξανά. Όσος καιρός κι αν χρειαστεί. Κόντρα σε όσους το πρεσβεύουν, η τρομοκρατία δεν μπορεί να νικήσει τη δημοκρατία. Ακόμη κι αν η τρομοκρατία δεν «χωνεύεται», τη δημοκρατία δεν μπορεί να τη λυγίσει.
Όμως το κλίμα φόβου θα συντηρείται. Κι εκεί έγκειται το μεγάλο στοίχημα. Ποιος μπορεί να μάθει να ζει μέσα στον φόβο; Το να ζεις άραγε μέσα στον φόβο είναι κάτι που μαθαίνεται; Συνηθίζεται;
Η επόμενη μέρα θα είναι εδώ. Η επόμενη μέρα είναι ήδη εδώ. Κι όμως είναι μια επόμενη μέρα, γεμάτη φόβο… Οι Βρυξέλλες θα αναγεννηθούν μέσα από τις στάχτες τους. Η δημοκρατία θα συνεχίσει να ζει, όσα τρομοκρατικά χτυπήματα, όσες βομβιστικές επιθέσεις κι αν δεχθεί η Ευρώπη. Εκείνο που πλήττεται είναι η ασφάλεια, όχι η δημοκρατία.
Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να αντιληφθούν οι Ευρωπαίοι πως πρέπει να μάθουν να ζουν μέσα σε μια «ψευδαίσθηση» ασφάλειας;
Ποιος Ευρωπαίος όμως θα μπορέσει να εξηγήσει στο παιδί του ότι δεν είναι πια ασφαλές;
Πως μπορεί κάτι τέτοιο να εξηγηθεί;
Ερωτήσεις που ζητούν απαντήσεις, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να δώσει… Είτε είναι γονιός, είτε όχι…
