Κι όμως κάτι κινείται: 13 βραβεία σε ελληνικά τυριά

Τις ημέρες αυτές, σε ολόκληρη την Ελληνική επαρχία ακούς μόνο ένα: «τι θα σπείρεις φέτος; Στα Γρεβενά, Την Προσοτσάνη Δράμας, στη Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης, στον Αλμυρό Μαγνησίας, στη Μεσσήνη έξω από την Καλαμάτα, στην Κομοτηνή, στη Φιλιππιάδα της Πρέβεζας απαντούν: Διεθνή βραβεία!!! 

Τυροκομεία κάθε μεγέθους και τεχνολογίας, αντίληψης και ιδιοκτησίας απόλαυσαν την προηγούμενη Πέμπτη 3 Νοεμβρίου τους καρπούς των κόπων τους: πήραν διεθνή βραβεία σε ένα μεγάλο και αναγνωρισμένο διεθνή διαγωνισμό τυριού, το World Cheese Awards της Ουαλίας. Στις περιπτώσεις αυτές συνηθίζουμε να λέμε ότι οι βραβευμένοι είναι πρεσβευτές της Ελλάδας και το βραβείο ανήκει σε όλους όσους εργάζονται για την Ελληνική τυροκομεία. Ισχύει άραγε κι εδώ, για να δούμε….

Από τις στήλες αυτές έχουμε κατά καιρούς αναφερθεί σε θέματα που απασχολούν την ελληνική κτηνοτροφία, με προεξάρχον αυτό των τιμών των ζωοτροφών. Αυτές έχουν κυριολεκτικά αφηνιάσει τα τελευταία 2 χρόνια, με όλους τους σχετικούς με το θέμα να χωρίζονται σε δύο ομάδες: τη μια που πρεσβεύει ότι δυναμιτίζονται τα θεμέλια της κτηνοτροφικής παραγωγής, αφού πολλοί κτηνοτρόφοι δεν τα βγάζουν πέρα και την δεύτερη να θεωρεί την εξέλιξη αυτή αρχή του εκσυγχρονισμού και της μεγέθυνσης των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων.

Οι φήμες και διαδόσεις πολλές: ο τάδε κτηνοτρόφος τα έδωσε τα πρόβατα, ο άλλος τα έχει τα ζώα ατάιστα και σε κακή κατάσταση, ο τρίτος περιμένει μεθαύριο τα λεφτά από τα φωτοβολταϊκά ή να πληρωθεί η γυναίκα του από το μαγαζί που δουλεύει για να πάρει τροφές κλπ κλπ.

Να σημειωθεί ότι οι προ διετίας τιμές ήταν τόσο χαμηλές που το κύκλωμα ζωοτροφές-παραγωγή γάλακτος είχε χτυπήσει κόκκινο! Όλοι αναρωτιόμαστε (ανάμεσα σε αυτούς και ο γράφων αφού καλλιεργεί και χόρτο τριφύλλι) πως θα τα φέρουμε βόλτα. Με το χόρτο 6 λεπτά το κιλό και το γάλα 75 λεπτά δεν υπήρχε μέλλον για κανένα μας.

Τα επίσημα στοιχεία του Ιουνίου 2022, που ας σημειωθεί για πρώτη φορά διακρίνονται για την αξιοπιστία τους, μιλάνε για στασιμότητα της παραγωγής γάλακτος, όχι πτώση που υπαινίσσονται οι φήμες.

Φαίνεται λοιπόν ότι η δεύτερη ομάδα, αυτή που πρεσβεύει εξελίξεις, έχει περισσότερο δίκιο από τους πρώτους.

Επικεφαλής των απόψεων αυτών είναι προφανώς οι 13 επιχειρηματίες των ισάριθμων τυροκομείων που βραβεύτηκαν διεθνώς. Αυτοί δεν αναλώθηκαν σε κουβέντες κι ερμηνείες, φήμες και διαδόσεις, αλλά σήκωσαν τα μανίκια και ρίχτηκαν στη δουλειά. Άλλος τιμώντας την μακραίωνη οικογενειακή του παράδοση, άλλος σεβόμενος το ρόλο του στην περιοχή του, άλλος κυνηγώντας το όνειρό του, ο καθένας είχε το δικό του λόγο.

Γιατί τα βραβεία δεν έρχονται μόνα τους…

Τα τυροκομεία είναι η κεφαλή μιας παραγωγικής πυραμίδας: ξεκινάει από το χωράφι που μαζεύονται οι ζωοτροφές, περνάει στον κτηνοτρόφο που φροντίζει να παραχθεί το σωστό γάλα, συνεχίζει σε ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα που μεταφέρει πρώτες ύλες, είδη συσκευασίας και τελικά προϊόντα και καταλήγει στο τυροκομείο.

Η αλυσίδα αυτή έχει ταλαιπωρηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Αρχικά οι νομικές διενέξεις εντός ΕΕ για την ουσιαστική κατοχύρωση στην Ελλάδα της ονομασίας φέτα, μετά οι ποινές για νοθείες, οι φήμες για παρατυπίες στις προδιαγραφές Προϊόντων ΠΟΠ, οι παρασπονδίες στις Ελληνοποιήσεις γάλακτος, οι αρκετά συχνές πέτσινες επιταγές είχαν δημιουργήσει μια ιδιόμορφη εικόνα σε ολόκληρο το κύκλωμα και κυρίως έλλειψη εμπιστοσύνης από το καταναλωτικό κοινό. Η κατάσταση όμως εξυγιάνθηκε σχεδόν δια μαγείας από τις αρχές του περασμένου χρόνου με την καθιέρωση των γνωστών ισοζυγίων γάλακτος. Κάθε τυροκόμος έπρεπε να αποδείξει ότι έχει αγοράσει από Έλληνα κτηνοτρόφο την πρώτη ύλη που αντιστοιχεί στη φέτα ή άλλο προϊόν με κατοχυρωμένο όνομα που πούλησε. Το ισοζύγιο αυτό ήταν έτοιμο εδώ και χρόνια αλλά για λόγους που όλοι καταλαβαίνουμε. είχε παραπεμφθεί στις Ελληνικές καλένδες. Πριν ένα χρόνο έγινε δια ροπάλου υποχρεωτικό.

Απότομα, οι τιμές του γάλακτος ανέβηκαν σε επίπεδα που εξασφαλίζουν βιωσιμότητα στον κτηνοτρόφο και ικανοποιητικές τιμές στους γεωργούς με τις ζωοτροφές. Στη συνέχεια ανέβηκαν και οι τιμές του τελικού προϊόντος, δίνοντας έτσι και περιθώρια κέρδους στους άλλους εμπλεκόμενους.

Κάπως έτσι σταμάτησαν οι φήμες, η καχυποψία, οι διαδόσεις και τελικά ήλθαν και τα βραβεία.

Και να είμαστε σίγουροι ότι θα έλθουν κι άλλα, αρκεί ο καθένα να κάνει αυτά που πρέπει στα όρια της δουλειάς του. Οι παραγωγοί να κοιτάζουν το προϊόν τους, το κράτος να ψηφίζει και κυρίως να εφαρμόζει τους νόμους, οι επιχειρηματίες να νοιάζονται για την προκοπή των επιχειρήσεών τους και τα βραβεία.

Με το παραπάνω σκεπτικό, ναι τα βραβεία ανήκουν σε όλους τους εμπλεκόμενους στην παραγωγική αλυσίδα. Απλώς για να είμαστε ποιο σωστοί θα πρέπει να θυμηθούμε τι όλοι είμαστε ίσοι αλλά κάποιοι είναι ποιό ίσοι.

Κι αυτοί οι ποιο ίσοι, είναι όσοι κατόρθωσαν δια πυρός και σιδήρους να ανταπεξέλθουν όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια της Ελληνικής τυροπαραγωγής.

Ας είναι… Τέλος καλό, όλα καλά!!! Συγχαρητήρια στους νικητές και αξίζει να ψάξετε να βρείτε τα προϊόντα τους. Τα ονόματά τους θα τα βρείτε στη σχετική ειδησεογραφία.

Είναι διεθνώς τα καλύτερα, τα βραβεία δεν δίνονται έτσι απλόχερα.