Ροή
Προκαλεί μπαράζ αντιδράσεων κάθε φορά που θίγεται ως θέμα. Βρίσκεται διαρκώς εκτός στόχων και έχει πέσει θύμα ενός φαύλου κύκλου καθυστερήσεων ικανών πλέον να πλήξουν την αξιοπιστία του. Ο λόγος για το πολύπαθο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που έχει περάσει από τουλάχιστον… 40 κύματα στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων.
Παρά το γεγονός πως χαρακτηρίστηκαν «ναυαρχίδα» του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής ήδη από το πρώτο μνημόνιο, το 2010, οι αποκρατικοποιήσεις δεν απέδωσαν σε ολόκληρη την πενταετία τα αναμενόμενα, μη κατορθώνοντας να δώσουν ουσιαστική ανάσα στα κρατικά ταμεία.
Ανεξαρτήτως των λόγων που δεν προχώρησαν, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν έφτασαν ποτέ στην πρώτη γραμμή του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής.
Από τον υπερφιλόδοξο στόχο του 2010 για άντληση εσόδων 50 δισ. ευρώ με χρονικό ορίζοντα τότε έως το 2015, και μετά από διαρκείς καθοδικές αναθεωρήσεις των στόχων από όλες τις κυβερνήσεις της κρίσης, φτάνουμε στο σήμερα.
Σε ένα εξίσου αβέβαιο σήμερα, καθώς, αρκετοί είναι οι παράγοντες της αγοράς που μπορούν να επιβεβαιώσουν τη δυσκολία ως προς την επίτευξη του πλέον βραχυπρόθεσμου στόχου: Την άντληση εσόδων έως 3,5 δισ. ευρώ μόνο για το 2016.
Ανεξαρτήτως εάν πρόκειται για μικρού ή μεγάλου μεγέθους projects, γίνεται σαφές πως αρκετές αποκρατικοποιήσεις δεν κατόρθωσαν να προχωρήσουν, αφού αποτελούν ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα με ξεκάθαρες πολιτικές – και ακόμη πιο ξεκάθαρες κοινωνικές – προεκτάσεις.
Πλέον η κυβέρνηση αποφασίζει να διαμηνύσει σε όλους τους τόνους πως βάζει μπροστά το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.
Γιατί τώρα είναι εφικτή η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και πριν από ένα, δύο ή τρία χρόνια δεν ήταν; Πόσο μπορεί να έχει ισχυροποιηθεί η ελληνική οικονομία για να υποστηριχθεί η υλοποίηση του προγράμματος; Πρόσφατα άλλωστε επιβεβαιώθηκε τόσο από κυβερνητικά χείλη, όσο και από τις προβλέψεις των δανειστών πως η Ελλάδα θα παραμείνει δέσμια της ύφεσης όχι μόνο το 2015, αλλά και το 2016.
Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί στους δανειστές πως θα παρουσιάσει απτά αποτελέσματα ως προς την επιτάχυνση της αξιοποίησης μιας σειράς projects εντός των ερχόμενων έξι μηνών.
Οι δεσμεύσεις ωστόσο αυτές γεννούν από μόνες τους πρόσθετα ερωτήματα. Ποιος είναι εκείνος που θα τρέξει τις αποκρατικοποιήσεις; Ποιος ξέρει στην πραγματικότητα ποια θα είναι η επόμενη μέρα του ΤΑΙΠΕΔ, από τη στιγμή που έχει ήδη προαναγγελθεί από το καλοκαίρι (!) η δημιουργία ενός υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δισ. ευρώ;
Πόσο βάση έχουν οι ισχυρισμοί ότι μέσω του νέου υπερταμείου διατίθεται προς πώληση όλη η Ελλάδα, ιδίως μάλιστα από μια κυβέρνηση που μέχρι πριν από μερικούς μήνες χαρακτήριζε το ΤΑΙΠΕΔ εκτροφείο σκανδάλων;
Από τον Αύγουστο έχουν περάσει τρεις ολόκληροι μήνες και κανείς δεν γνωρίζει τη δομή και λειτουργία του νέου ταμείου, ενός ταμείου – μαμούθ, για τις αποκρατικοποιήσεις;
Τελευταίες πληροφορίες από το κυβερνητικό μέτωπο μιλούν πως παρασκηνιακώς οι απαραίτητες διεργασίες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, με στόχο να έχουν ολοκληρωθεί οι νομοθετικές διαδικασίες έως τα Χριστούγεννα.
Όμως και οι διαδικασίες αυτές μετρούν ήδη τη δική τους καθυστέρηση, καθώς βάσει της συμφωνίας του περασμένου Αυγούστου, η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει καταλήξει στο σχετικό πλάνο δομής του νέου ταμείου εντός του Οκτωβρίου, ώστε αυτό να «προλάβει» να καταστεί λειτουργικό εντός του 2015.
Γνωρίζει άραγε κανείς εάν έχει «πιάσει» δουλειά η αρμόδια ομάδα δράσης που θα αναλάβει τη δημιουργία του νέου ταμείου αποκρατικοποιήσεων; Και αν όχι, πότε θα πιάσει;
Πηγές από το οικονομικό επιτελείο τοποθετούν το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στον μακρύ κατάλογο της δεύτερης δέσμης προαπαιτούμενων, η ψήφιση των οποίων θα ξεκλειδώσει τη δόση του 1 δισ. ευρώ.
Δεδομένου ότι αυτή τη φορά οι αποκρατικοποιήσεις αποτελούν εγγύηση για τα δάνεια που χορηγούν στην Ελλάδα οι δανειστές, υπάρχει περίπτωση «να ανάψουν οι μηχανές;»
Ή μήπως οι αποκρατικοποιήσεις στην Ελλάδα είναι καταδικασμένες να αποτυγχάνουν πάντα;
