Ξανά με γραμμή... «λιτότητας» η Ευρωζώνη
Στον απόηχο των προχθεσινών άτυπων συζητήσεων των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, στο Σαν Ντιάγο Ντι Κομποστέλα, το μήνυμα που πήραν οι παρευρισκόμενοι υπουργοί ήταν – κατά την κυπριακή ιδιοτυπία - ένα: «Κύριοι ήρθεν η ώρα σας».
Με άλλα λόγια, η ΕΚΤ, όπως τους εξήγησε η κα Λαγκάρντ, έχει κάνει ό,τι μπορεί για να συγκρατήσει τον πληθωρισμό και να επιβραδύνει την πτώση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του Ευρώ, αλλά τώρα είναι η σειρά των κυβερνήσεων... Που πάει να πει, περιορισμός δημοσίων δαπανών, συρρίκνωση ελλειμμάτων και μείωση του δημόσιου χρέους.
Και πώς θα γίνει αυτό σε ένα περιβάλλον επιστροφής των ανοδικών τάσεων στις τιμές του πετρελαίου πριν καν μπει ο χειμώνας, διπλάσιο ή και τριπλάσιο πληθωρισμό στις τιμές των τροφίμων από τον ονομαστικό δείκτη και αυξημένο κόστος του χρήματος (όσον αφορά τον δανεισμό και την αναχρηματοδότησή του);
Η απάντηση από πλευράς ΕΚΤ, έτσι όπως διατυπώθηκε σ' αυτές τις άτυπες συζητήσεις του «ιερού» χώρου στο Σαν Ντιάγο Ντι Κομποστέλα, είναι: με τους προϋπολογισμούς του 2024 (!).
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το δολάριο δεν αφήνει την ΕΚΤ...
Επιπρόσθετα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι ακόμα και αν δεν υποχρεωθεί η ΕΚΤ να προχωρήσει σε νέες αυξήσεις επιτοκίων, η διατήρηση των επιτοκίων στα τρέχοντα επίπεδα για «όσο χρειασθεί» θέτει αυτομάτως το ερώτημα: για πόσο ακόμα δημόσιος και ιδιωτικός τομέας μπορεί να «αντέξει» να αναχρηματοδοτεί το χρέος του με επιτόκια 4,5 μονάδες πάνω από όσο ήταν τον Ιούνιο του περασμένου χρόνου;
Σε οικονομολόγους και μη, είναι γνωστός ο χρυσός κανόνας που λέει ότι για να αντέχει μια οικονομία να αναχρηματοδοτεί το χρέος της χωρίς να βυθίζεται σε ύφεση (ή αν αυτό αφορά μια επιχείρηση, να τα βγάζει πέρα χωρίς κίνδυνο πτώχευσης), είναι να υπάρχει ποσοστό ανάπτυξης ίσο ή μεγαλύτερο από το επιτόκιο δανεισμού.
Σήμερα για κάθε ευρωπαϊκή οικονομία – μαζί και την ελληνική – ο κανόνας αυτός αν εφαρμοστεί δείχνει πρόβλεψη δραματικής επιβράδυνσης, αν όχι κάμψης της οικονομικής δραστηριότητας. Για την Ελλάδα ειδικά και παρά τις θετικές επιπτώσεις της σταδιακής αναβάθμισης του χρέους (ευτυχώς που έτυχε τώρα και αυτή), το συμπέρασμα προφανώς είναι επίσης αρνητικό.
Αν μέσα σ' αυτό το «αρνητικό» αποτέλεσμα από την εφαρμογή της απλής αριθμητικής πράξης μεταξύ επιτοκίων και ρυθμού ανάπτυξης, εισάγουμε την σύσταση της «λιτότητας» σαν γραμμή πλεύσης για την οικονομική πολιτική (σύμφωνα με τα «ιερά» κελεύσματα της ΕΚΤ στους Υπουργούς Οικονομικών), το μόνο που μπορεί κανείς να «προβλέψει» είναι μια νέα οικονομική πανδημία.
Μια νέα οικονομική πανδημία σε μία Ευρωζώνη, η οποία αφενός δεν έχει ακόμα συνέλθει από τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας του COVID-19 και αφετέρου εξακολουθεί να «πνίγεται» στις αλλεπάλληλες «πλημμύρες» των συνεπειών του πολέμου στην Ουκρανία...
Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον – ίσως γι' αυτό οι Ισπανοί επέλεξαν συμβολικά τον ιερό τόπο του Σαν Ντιάγο ντι Κομποστέλα για την συνάντηση του Eurogroup – η Κομισιόν ανέθεσε στον Μάριο Ντράγκι την ειδική αποστολή να καταθέσει μία Έκθεση για το πώς η Ευρωζώνη θα στραφεί στην ανάκτηση της Ανταγωνιστικότητάς της.
Να θυμίσουμε ότι από τους βασικούς αρχικούς στρατηγικούς στόχους της Ευρωζώνης ήταν να έχει τεθεί επικεφαλής της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας παγκοσμίως μέχρι το... 2010. Ουδέν σχόλιον επ' αυτού.
Γιατί η Κομισιόν φέρνει στο προσκήνιο με την Έκθεση αυτή τον Μάριο Ντράγκι, τον κύριο “Whatever it takes” ; Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ενδέχεται να διαδεχθεί την κα Φον Ντερ Λάϊεν, άλλοι όπως το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, επιμένουν οτι η πρόεδρος της Κομισιόν θα χρειασθεί και μια δεύτερη θητεία για να ολοκληρώσει (;) το έργο της.
Ότι όμως και να σημαίνει η ολική επαναφορά του Μάριο Ντράγκι στο προσκήνιο, οι Υπουργοί Οικονομικών θα πρέπει να ετοιμάσουν Προϋπολογισμούς που θα συντονίζονται με τις συστάσεις της ΕΚΤ και την επανενεργοποίηση – με προσαρμογές – του Συμφώνου Σταθερότητας από 1/1/2024. Δεν είναι παράλογο που σημαντικοί πολιτικοί αναλυτές στα μεγάλα ευρωπαϊκά και μη ΜΜΕ, προβλέπουν νέες πολιτικές και οικονομικές «καταιγίδες» για την Ευρωζώνη...
Γ. Αγγέλης