Τι θα ήταν ρεαλιστικά ελληνική επιτυχία στις Βρυξέλλες;
Οι επιτυχίες -πόσω μάλλον οι εθνικές- θέλουν προετοιμασία, χρόνο και επιμονή για να έρθουν. Οι επιλογές, βέβαια, των ανθρώπων της χώρας στις ευρωπαϊκές θέσεις έρχονται σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Γίνονται αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Με δεδομένο τον απόηχο των αποτελεσμάτων σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.
Επιτυχία εθνική για παράδειγμα ήταν η θέση της αντιπροεδρίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τον Μαργαρίτη Σχοινά. Σήμερα, μάλιστα, το Politico προκρίνει την ανανέωση της θητείας του ως βασικό σενάριο, με τον ίδιο -προφανώς και εύλογα- να δηλώνει ότι το μέλλον του «βρίσκεται στα χέρια του Έλληνα πρωθυπουργού και της προέδρου της Επιτροπής». Λαμβάνεται ως δεδομένη η ανανέωση της θητείας της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, σενάριο που σε κάθε περίπτωση επίσης παραμένει κυρίαρχο.
Τι θα έμοιαζε όμως ως εθνική επιτυχία στις ισορροπίες των Βρυξελλών την επόμενη μέρα;
Αρχικά -θα έλεγε κάποιος- μία θέση επικεφαλής σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό θεσμό. Η ευκολία με την οποία τέτοια σενάρια έχουν δει το φως της δημοσιότητας με ξενίζει. Οι πιθανότητες ανάληψης μίας τέτοιας κορυφαίας θέσης από Έλληνα δε θα αποτελούσε επιτυχία αλλά θρίαμβο της χώρας. Και ο τρόπος με τον οποίο διακινούνται ή απορρίπτονται τέτοια σενάρια απέχει πολύ από τις πιθανότητες που έχουν για να ευδοκιμήσουν. Κι αν ποτέ μία τέτοια εξέλιξη προκύψει, προϋποθέτει τεράστια προσπάθεια και εξαιρετικά ευνοϊκή ευρωπαϊκή συγκυρία.
Ας προχωρήσουμε στο... επόμενο επίπεδο, συνεπώς. Μια πραγματική και ρεαλιστική επιτυχία για τη χώρα θα ήταν ο Έλληνας Επίτροπος να αναλάβει ένα χαρτοφυλάκιο με αναπτυξιακό χαρακτήρα. Όχι κατ’ ανάγκη αυστηρά οικονομικό αλλά σε κάθε περίπτωση συνδεδεμένο με πολιτικές που αφορούν στην αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Προς αυτήν την κατεύθυνση, ισχυρό επιχείρημα αποτελεί η τρέχουσα οικονομική θέση της Ελλάδας όπως η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την περιγράφει. Επισημαίνω απλώς ότι στο job description της θέσης δεν περιλαμβάνεται η ευδοκίμηση της χώρας «s/he knows best» αλλά ο σχεδιασμός των πολιτικών της ΕΕ στον τομέα του. Μεταξύ μας, αυτό αρκεί και με το παραπάνω.
Μία επίσης πραγματική και ρεαλιστική επιτυχία για τη χώρα, θα ήταν οι επιλογές προσώπων που ευρύτερα προκύπτουν την επόμενη μέρα εντός της «Brussels Bubble» να ενισχύουν τη θέση της σε επίπεδο συμμαχιών και συναντιλήψεων. Εξαιρετικά σημαντική η παράμετρος αυτή, αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς τα (ευρω)διακυβεύματα των επόμενων χρόνων.
Όταν αφήσουμε πίσω μας την προεκλογική περίοδο και τις εύλογες ή παράλογες αντιπαραθέσεις της, αξιολογώ ότι ο τομέας των «σημαντικών συμμαχιών εντός σημαντικών γραφείων» στις Βρυξέλλες διαθέτει ουσιαστικές προοπτικές βελτίωσης. Απαιτεί σχεδιασμό και -κατ’ ευχήν- πολιτική ηρεμία σε βασικά ζητήματα. Για το δεύτερο, δεν αισιοδοξώ. Ωστόσο και από μόνος του ο σχεδιασμός και η υλοποίησή του μπορούν να φέρουν ορισμένα αποτελέσματα. Και βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα.