Ροή
Υπόθεση δεκαετίας και όχι διετίας είναι σύμφωνα με τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΠΑ, Θοδωρή Κιτσάκο, η διόγκωση του χρέους της ELFE (πρώην ΒΦΛ) ενώ όπως τονίζει επιχειρείται η στοχοποίησή του από συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ο κ. Κιτσάκος διώκεται για κακουργηματική απιστία σχετικά με την υπόθεση των χρεών της Βιομηχανίας Λιπασμάτων ELFΕ, συμφερόντων Λαυρεντιάδη, τα οποία υπολογίζονται στα 120 εκατ. ευρώ και το βασικό επιχείρημα είναι ότι κατά την περίοδο της θητείας του (Νοέμβριος 2015-Νοέμβριος 2017) έγινε κακοδιαχείριση με αποτέλεσμα να διογκωθεί το «φέσι» προς την ΔΕΠΑ.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους την Τρίτη, ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΠΑ, σημείωσε ότι το συνολικό χρέος δεν προέκυψε κατά την διετή θητεία του ενώ σημείωσε ότι το αρμόδιο υπουργείο ήταν εξαρχής ενημερωμένο για την χρονίζουσα κατάσταση και οι κινήσεις της διοίκησης της ΔΕΠΑ έγιναν με την ανοχή ή την παρότρυνση κάποιες φορές της πολιτικής ηγεσίας.
«Η στοχοποίησή μου προέρχεται από το τμήμα στελεχών του ΥΠΕΝ και τη ΔΕΠΑ . Ήθελα μια ΔΕΠΑ μεγάλη, εισηγμένη στο χρηματιστήριο. Δεν με θέλουν επειδή χάλασα την μαγιονέζα. Υπάρχει μεσοτοιχία μεταξύ επιχειρηματικών και κυβερνητικών συμφερόντων», σημειώνει ο κ. Κιτσάκος.
Αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν
Ο κ. Κιτσάκος επέρριψε ευθύνες και αστοχίες στις προηγούμενες διοικήσεις της ΔΕΠΑ (δηλαδή πριν από το Νοέμβριο του 2015) ενώ όπως ανέφερε όταν μια επιχείρηση χρωστά 90 εκατ. ευρώ (όπως συνέβη στην περίπτωση της ELFE) είναι περιορισμένα τα περιθώρια ελιγμών για μια ΔΕΚΟ. Τα αρμόδια υπουργεία (Περιβάλλοντος & Ενέργειας καθώς και Ανάπτυξης), πίεζαν όπως σημειώνει ο κ. Κιτσάκος, να μην διακοπεί η προμήθεια φυσικού αερίου της ELFE καθώς αυτό θα αποτελούσε αιτία διακοπής της λειτουργίας της παραγωγικής διαδικασίας με αλυσιδωτές επιπτώσεις για τους εργαζομένους αλλά και τους αγρότες οι οποίοι προμηθεύονται λιπάσματα από τη βιομηχανία.
Το χρέος της ELFE προς την ΔΕΠΑ ανέρχονταν σε 108 εκατ. ευρώ, ήδη από το 2008 , όταν η ΔΕΠΑ αναγκάσθηκε να εισέλθει στην μετοχική σύνθεση της ΒΦΛ μαζί με τις πιστώτριες τράπεζες.
Μετά την πώλησή της στον όμιλο Λαυρεντιάδη τον Σεπτέμβριο του 2009 παρέμενε η οφειλή περίπου 55 εκατ. ευρώ, η οποία μειώθηκε στα 42 εκατ. ευρώ στις αρχές του 2011.
«Κατά την ανάληψη των καθηκόντων της διοίκησής μου την 01/12/2015 η οφειλή είχε εκτιναχθεί περίπου στα 90 εκατ. ευρώ, οι δε όροι πληρωμής αναφέρονταν σε open acount 80 ημερών από την κάθε μηνιαία τιμολόγηση. Ουσιαστικά, δεν υπήρχαν καθόλου εγγυήσεις αφού οι όποιες προσημειώσεις της ΔΕΠΑ σε (δεσμευμένα) ακίνητα της ELFE ήταν άνευ πρακτικής αξίας ως επόμενες εκείνων των πιστωτριών τραπεζών», ανέφερε ο κ. Κιτσάκος. Εστίασε μάλιστα σε άλλα προβλήματα της ΔΕΠΑ – πιο σημαντικά για τον ίδιο όπως η χρέωση «take or pay» για τη χρήση του 2014 και το πρόστιμο (181 εκατ. δολάρια) του Διεθνούς Δικαστηρίου για την μακρόχρονη υπόθεση διένεξης της ΔΕΠΑ με την τουρκική BOTAS.
Όπως σημείωσε, όλα τα τιμολόγια πώλησης φυσικού αερίου προς την εταιρεία ELFE εισπράχθηκαν πλήρως μέσω μηχανισμού εβδομαδιαίας προκάλυψης αναλώσεων φυσικού αερίου με μεταχρονολογημένες επιταγές πελατείας, οι οποίες επληρώθησαν στο σύνολό τους.
Ο κ. Κιτσάκος ανέφερε ότι επί δύο χρόνια τεχνική επιτροπή της ELFE ήταν σε επαφή με αντίστοιχη επιτροπή της ΔΕΠΑ σημειώνοντας ότι ο ίδιος είχε ενσκήψει πάνω από το πρόβλημα αναζητώντας λύση. Όπως επεσήμανε τα περιθώρια ελιγμών μέσω της εξωδικαστικής οδού ήταν περιορισμένα καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις μια επιχείρηση πρέπει να καταφύγει είτε στη λύση δόσεων (π.χ 120 δόσεις) ή σε συναλλαγματικές είτε να βρει μια λύση μέσω ακινήτων ακόμη και αν αυτά φέρουν βάρη.
Προτού αναλάβει τα ηνία της ΔΕΠΑ ο κ. Κιτσάκος η διοίκηση της επιχείρησης είχε ξεκινήσει τη διερεύνηση της δυνατότητας απόκτησης ακινήτου της ELFE στο Καλοχώρι της Καβάλας για τη μετατροπή σε εγκαταστάσεις LNG προκειμένου να «πατσίσει» η εταιρεία το χρέος.
Όπως σημείωσε ο κ. Κιτσάκος ουσιαστικά αυτό δεν κατέστη δυνατόεπειδή τα επίμαχα ακίνητα δεν μπορούσαν να μεταβιβασθούν καθώς οποιαδήποτε τέτοια κίνηση έχει παγώσει με παλαιότερη απόφαση του πρώην προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, Παναγιώτη Νικολούδη. Η διοίκηση της ΔΕΠΑ αγνοούσε αυτή την παράμετρο και επομένως το συγκεκριμένο σενάριο αν και υποστηριζόταν από όλες τις πλευρές (ΔΕΠΑ, ΤΑΙΠΕΔ, ELFE) παρέμεινε στον πάγο μέχρις ότου ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Παρ' όλα αυτά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα νομικές υπηρεσίες και εξωτερικοί συνεργάτες της ΔΕΠΑ αξιολογούσαν την συγκεκριμένη λύση, η οποία ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε τον Μάρτιο του 2017. Σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες η αξιοποίηση των ακινήτων είχε επενδυτική αξία 70 εκατ. ευρώ, η αξία μεταπώλησης υπολογιζόταν στα 30 εκατ. ευρώ και οι προβλέψεις για επισφάλειες στα 69 εκατ. ευρώ. «Τα 69 εκατ. ευρώ θα τα τραβούσε η εταιρεία στον ισολογισμό, στα κέρδη», αναφέρει ο κ. Κιτσάκος εξηγώντας τη συγκεκριμένη στρατηγική η οποία ουσιαστικά μπήκε «στο αρχείο». Μάλιστα, ο ίδιος απαντώντας στις κατηγορίες ότι προωθούσε λύση μη ρεαλιστική (την αξιοποίηση των ακινήτων της ELFE) σημείωσε ότι η μόνη πρωτοβουλία που είχε λάβει για να προωθήσει το θέμα ήταν να στείλει μια επιστολή στην οποία παρέθετε τις παραμέτρους της συγκεκριμένης πρότασης αναφέροντας ωστόσο ρητά ότι «η ΔΕΠΑ προτίθεται να εξετάσει το ενδεχόμενο αξιοποίησης των ακινήτων υπό την προϋπόθεση άρσης της απόφασης Νικολούδη».
Αναφορικά με την αποπομπή του από την διοίκηση της ΔΕΠΑ, ο κ. Κιτσάκος σημείωσε ότι «δεν έφυγε ο Κιτσάκος. Απεπέμφθησαν τα πέντε από τα επτά μέλη που τοποθετεί το ελληνικό Δημόσιο».
