Ροή
«Για να απολαύσεις, πρέπει να αγαπάς. Για να αγαπάς, πρέπει να καταλαβαίνεις. Για να καταλαβαίνεις, πρέπει να ξέρεις. Για να ξέρεις, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τις λεπτομέρειες». Το μότο του διάσημου brand δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο Zino Davidoff ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε πραγματικά αυτό που έκανε, το είχε μελετήσει σε βάθος και γι’ αυτό το έκανε τόσο καλά.
Κάποιοι παρομοιάζουν τη ζωή του με παραμύθι. Όχι από εκείνα τα ουτοπικά που δεν γνωρίζουν από δυσκολίες και δράκους. Πρόκειται για ένα παραμύθι με πόνο, αντιξοότητες, που εκτυλίχθηκε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, με πρωταγωνιστή έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Το ανήσυχο πνεύμα του αυτοδίδακτου Zino τον βοήθησε να φτάσει ψηλά, κόντρα στις αντιξοότητες του ταραγμένου 20ου αιώνα και να συνδέσει το όνομά του με το βασίλειο του καπνού και την υψηλή ποιότητα.
Σήμερα, η προσωπικότητα και η κληρονομιά του μας θυμίζουν πόσο σημαντικό είναι να ζεις την κάθε στιγμή, μέχρι το τέλος, με πάθος και ένταση. Γιατί όπως είχε γράψει και ο ίδιος «Τυχερός, πράγματι, είναι ο πολύπειρος, ώριμος άντρας που έχει την ευκαιρία να έρχεται σ' επαφή με νέους ανθρώπους και να τους χαρίζει τις συμβουλές του. Στα είκοσι μου ερωτεύτηκα παράφορα τις περίφημες κουβανέζικες καπνοφυτείες, που θροΐζουν στις κοιλάδες του νησιού. Από αυτό το νεανικό μου πάθος δεν απαλλάχτηκα ποτέ».
Τα πρώτα χρόνια
O Zino Davidoff γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου του 1906 στο Νόβγκοροντ Σεβέρσκ, ένα εβραϊκό χωριό 200 μίλια νότια του Κιέβου. Ήταν γόνος οικογένειας Εβραίων καπνοπωλών που κατασκεύαζαν το δικό τους χαρμάνι αναμιγνύοντας σκούρα και ξανθά καπνά από τη Μαύρη Θάλασσα, την Κριμαία, τη Σμύρνη και τη Θεσσαλονίκη. Λίγα χρόνια αργότερα, η οικογένειά του μετεγκαταστάθηκε στη Γενεύη και εκεί ο πατέρας του άνοιξε ένα μικρό κατάστημα, το οποίο δεν άργησε να τραβήξει την προσοχή του κόσμου. Το θρυλικό κατάστημα της Place des Philosophes έμελλε να είναι εκείνο που θα μυήσει τον μικρό Zino στον κόσμο του καπνού. Δίπλα στον πατέρα του έμαθε να τον ξεχωρίζει βάσει της ποιότητας και της έντασής του και να προσφέρει στους πελάτες του τα πιο φίνα προϊόντα σε ολόκληρη την πόλη.
Στα απομνημονεύματά του, ο Zino Davidoff αναφέρεται εκτενώς στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του και στους εκλεκτούς πελάτες. Όπως γράφει, είχε ξεχωρίσει μεταξύ άλλων έναν Ρώσο «φωνακλά, με λεπτό πρόσωπο και μάτια όλο φωτιά». Ήταν ο μόνος πελάτης που δεν πλήρωνε ποτέ. Όταν αναρωτήθηκε γιατί συνέβαινε αυτό, ο πατέρας του τού είπε «Γιατί αυτός είναι ο Vladimir Ilich Olianof. Όλοι εδώ τον ξέρουν ως Lenin και σύντομα θα τον μάθει και ολόκληρος ο κόσμος. Δεν τον αφήνω να πληρώσει γιατί νομίζω ότι είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός άνθρωπος».
Οι σπουδές στο εξωτερικό και η αρχή μιας αυτοκρατορίας
Όταν ο Zino Davidoff ενηλικιώθηκε, ο πατέρας του τον παρότρυνε να πάει στην Αμερική. Δίχως χρήματα, με μοναδικό του όπλο το αστείρευτο πείσμα του και το κοφτερό μυαλό του, περιπλανήθηκε για πέντε χρόνια, από το 1924 ως το 1929, στην αμερικανική ήπειρο και εκεί έμαθε πώς να καλλιεργεί, να στεγνώνει και να επεξεργάζεται διαφορετικούς τύπους καπνού. Ωστόσο την καρδιά του κέρδισε η Κούβα. Παθιασμένος, περίεργος και ενθουσιώδης όπως ήταν, άρχισε να μαθαίνει ό,τι μπορούσε για τον καπνό. Ο ίδιος έμεινε στο νησί για πέντε χρόνια, τα οποία αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τις μελλοντικές καινοτομίες που έμελλε να μεταμορφώσουν την παγκόσμια κουλτούρα γύρω από το αντικείμενο.
Ο Zino Davidoff απέκτησε ένα αληθινό πάθος για τα προϊόντα καπνού της Αβάνας, ήδη από μικρή ηλικία. Όπως γράφει «...δεν μοιάζουν με όλα τ' άλλα. Ακόμη και μετά τη συσκευασία τους, συνεχίζουν να μεταβάλλονται και να ζουν. Είναι γεγονός ότι χρειάζονται κάποια ειδική φροντίδα, καθώς με την αριστοκρατική θέση που κατέχουν, τους αρμόζει να του συμπεριφέρονται με τον ανάλογο τρόπο». Όταν επέστρεψε στη Γενεύη το 1930 ήταν αποφασισμένος να σχεδιάσει ένα ολοκληρωμένο δίκτυο εισαγωγής των αγαπημένων του αυτών προϊόντων. Έπεισε τον πατέρα του να επενδύσει σε ένα κελάρι με ελεγχόμενες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας, το πρώτο σε ευρωπαϊκό έδαφος, κάτι που απογείωσε στη συνέχεια το θαρραλέο του εγχείρημα.
Σπουδές, γνώσεις, ταλέντο, πάθος για την τελειότητα, προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο Zino Davidoff είχε καταφέρει να κάνει τα πρώτα του μεγάλα βήματα, όμως τα παραπάνω από μόνα τους δεν θα ήταν αρκετά για να τον οδηγήσουν στην κορυφή. Γνώριζε το αντικείμενο σε βάθος, ωστόσο αυτό που τελικά τον έκανε να ξεχωρίσει ήταν οι ικανότητες δικτύωσης που είχε. Σε μια εποχή που άλλοι έκοβαν τους δεσμούς τους με την Κούβα, ο ίδιος είχε την ευφυία να καταλάβει ότι αυτό ήταν λάθος και το επικοινωνιακό ταλέντο να γίνει «ο άντρας μας στην Αβάνα», όπως τον αποκαλούσαν οι δημοσιογράφοι της εποχής. «Στη δουλειά μας η φιλία δεν είναι μια λέξη χωρίς νόημα», γράφει.
Σύντομα, το κατάστημα του Davidoff στη Γενεύη έγινε σημείο συνάντησης των εραστών του καπνού, επωνύμων και ανωνύμων, από τον βασιλιά Farouk της Αιγύπτου ως τον Henry Kissinger και από τον ευθυμογράφο Art Buchwald ως τον ηθοποιό Alain Delon.
Ο Ψυχρός Πόλεμος, το εμπάργκο και η γέννηση της «Davidoff» με τις ευλογίες του Castro
Όταν το καθεστώς του Fulgencio Batista κατέρρευσε και οι αντάρτες του Fidel Castro μπήκαν στην Αβάνα το 1959, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Η εθνικοποίηση της καπνοβιομηχανίας από τον Castro και η πόλωση που εντάθηκε με το οικονομικό εμπάργκο των Ηνωμένων Πολιτειών εις βάρος της Κούβας τροποποίησαν τα παγκόσμια δεδομένα. Η αμερικανική αγορά δεν είχε πια πρόσβαση στα προϊόντα της Αβάνας, ωστόσο η Ευρώπη δεν απέσυρε ποτέ την εμπιστοσύνη της σε αυτά. Ο «Monsieur Havane», όπως τον αποκαλούσαν, επιβραβεύτηκε για τις στενές σχέσεις που διατηρούσε με τους Κουβανούς, αποκτώντας το 1968 τη δική του μάρκα, τα «Davidoff», με τις ευλογίες μάλιστα του ίδιου του Castro.
Το τέλος του Μεγάλου Πολέμου βρήκε τη νεοσύστατη τότε Davidoff να ξεφεύγει από τα σύνορα της Ελβετίας και να κατακτά την Ευρώπη. Ο Zino ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε να τοποθετήσει τα προϊόντα καπνού στις καλαίσθητες, ξύλινες κασετίνες που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα, ενώ έδωσε σε αυτά ξεχωριστά ονόματα εμπνευσμένα από τα διάσημα Γαλλικά κρασιά του Μπορντό. Τα θρυλικά «Château Haut-Brion», «Château Lafite», «Château Latour», «Château Margaux» και «Château Yquem» ήταν η αρχή της αυτοκρατορίας. Μιας αυτοκρατορίας που δεν έπαψε ποτέ να διαπνέεται από τις αρχές του Zino Davidoff, καθώς σε αυτές οφείλει και την μορφή που έχει μέχρι και σήμερα. Γιατί ο Zino Davidoff ήταν ένας κύριος και οι συμφωνίες που έκανε ήταν μεταξύ κυρίων. Πίστευε στις φιλίες και γι’ αυτό κατόρθωσε να συνεχίσει τη συνεργασία που είχε αναπτύξει με την Κούβα ακόμα και μετά την επανάσταση και το εμπάργκο του 1959. Είναι ενδεικτικό μάλιστα ότι οι Κουβανοί του ανταπέδωσαν τον σεβασμό που τους είχε δείξει με την κυκλοφορία σειράς προϊόντων που είναι αφιερωμένη σε εκείνον, τα Davidoff No. 1, Davidoff No. 2 και Ambassadrice.
Ο ίδιος δεν συμβιβαζόταν με τίποτε λιγότερο από την τελειότητα. Αυτός ήταν και ο λόγος που το 1989 πήρε την απόφαση να διακόψει τη συνεργασία με την Κούβα, όταν οι πελάτες τους εξέφρασαν παράπονα για την ποιότητα και τη γεύση του καπνού. Μάλιστα, δεν δίστασε να πυρπολήσει δημοσίως όλα όσα είχε ήδη προμηθευτεί στις 23 Ιουνίου του 1989. Έκτοτε, η εταιρεία εγκατέλειψε την Κούβα και ανέπτυξε συνεργασία με τις υπερσύγχρονες πια φυτείες της Δομινικανής Δημοκρατίας.
Ο Zino Davidoff δεν σταμάτησε ποτέ να ασχολείται προσωπικά με το μεγάλο του πάθος και να δείχνει απεριόριστο σεβασμό στους πελάτες του. Μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του έβρισκε χρόνο να τους εξυπηρετεί προσωπικά στο θρυλικό κατάστημά του, στο Rue de Rive. Κομψός και προσεγμένος, φορούσε πάντα κοστούμι και γραβάτα και τους υποδεχόταν με μια ευγενική χειραψία και ένα μεγάλο χαμόγελο. Πριν φύγει από τη ζωή στις 14 Ιανουαρίου του 1994, είδε τη Davidoff να επεκτείνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη, από το Χονγκ Κονγκ και το Λονδίνο μέχρι τη Λεωφόρο Μάντισον, στη Νέα Υόρκη.
