Πάμε για Ιούνιο για τα επιτόκια και μετά… βλέπουμε

Η πρώτη μείωση των επιτοκίων από την ΕΚΤ θα γίνει την 6η Ιουνίου, λένε αναλυτές, εκτός και αν υπάρξει μία πολύ απροσδόκητη αλλαγή των (νομισματικών κυρίως) συνθηκών. Το έχει προεξοφλήσει η αγορά, θα έχουμε και τις Ευρωεκλογές σε εξέλιξη. Είναι -για πολλούς λόγους-  μία κίνηση που δεν μπορεί να αλλάξει, τουλάχιστον όχι εύκολα.

Τώρα, για το μετά… βλέπουμε, με κεντρικό σενάριο πλέον, τις 3 συνολικά κινήσεις μείωσης εντός του 2024 (έναντι 4 -5 προηγουμένως) και αναλόγως των συνθηκών. Για την ακρίβεια, το «δόγμα» της ΕΚΤ για αποφάσεις «data-dependent» σε κάθε συνεδρίαση, δηλαδή με βάση τις τότε συνθήκες που θα επικρατούν, μετατρέπεται σε έναν βαθμό σε «Fed-dependent», καθώς τα βλέμματα στρέφονται και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού...

Προς το παρόν, λοιπόν, το ερώτημα είναι τι θα γίνει μετά τον Ιούνιο. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ έχει προγραμματισμένες συνεδριάσεις για τις 18 Ιουλίου, τις 12 Σεπτεμβρίου, τις 17 Οκτωβρίου και τις 12 Δεκεμβρίου. Πιο πιθανόν είναι όπως αναφέρουν τραπεζικές πηγές, με βάση τα σημερινά δεδομένα, τον Ιούλιο να υπάρξει και δεύτερη κίνηση αλλά μετά να πέσουν οι «τόνοι» με μία ακόμη μείωση το 2024. Υπάρχει και «αντίλογος» από όσους κρίνουν πιο σκόπιμο μετά την μείωση του Ιουνίου, να περιμένουν το... φθινόπωρο για ένα πιο ξεκάθαρο τοπίο. Ακριβώς, γιατί, τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Fed, η οποία, όπως λένε πλέον οι αναλυτές, θα αργήσει κινούμενη στο πιο πιθανό σενάριο μόνο με 1 μείωση (αντί για 3) εντός του έτους.

Από τι θα κριθεί όμως η απόφαση της ΕΚΤ για τις επόμενες κινήσεις; Το σημείο κλειδί δεν είναι μόνο η πορεία των τιμών στην ΕΕ, αλλά και το πώς θα επηρεασθεί το επόμενο διάστημα η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου, με κρίσιμο όριο -σύμφωνα με οικονομολόγους- μία ισοτιμία του ευρώ στα 1,02 – 1,03 δολάρια. Ο λόγος για ένα όριο «κάτω» από το οποίο εκτιμάται πως μπορεί να προκληθούν μη ανεκτές πιέσεις από πλευράς εισαγόμενου πληθωρισμού.

Βεβαίως, ακόμη και για το παραπάνω «αγκάθι» των πιθανών νέων πληθωριστικών πιέσεων, υπάρχει «αντίλογος» ακόμη και εντός της ΕΚΤ: ο επικεφαλής οικονομολόγος Φίλιπ Λέιν  εξηγεί πως μπορεί ένα αδύναμο ευρώ να καθιστά την ΕΕ πιο ευάλωτη σε πληθωριστικές πιέσεις αλλά αυτές μπορεί να αντισταθμίζονται σε έναν βαθμό από τα οφέλη μίας μείωσης των επιτοκίων στην αγορά ομολόγων. Επιπλέον, υπάρχει και το ζήτημα των πιέσεων στις οικονομίες της Ευρώπης που παλεύουν με την ύφεση και έτσι έχουν ανάγκη την ισχυρότερη πιστωτική επέκταση που θα προσφέρει μία μείωση του κόστους δανεισμού.

Προκύπτει και ένα επιπλέον στοιχείο που διαμορφώνει τις ισορροπίες, και προέρχεται από την Τράπεζα της Αγγλίας. Η BοE θα πρέπει να αποφασίσει και αυτή με ποια «πλευρά» θα συνταχθεί. Δηλαδή, αν θα ακούσει όσους οικονομολόγους συστήνουν πως πλέον θα πρέπει να «κοιτάζει» πιο πολύ τι κάνει η Ευρώπη και όχι οι ΗΠΑ.  Τα πρώτα μηνύματα δείχνουν πως η μετακίνηση του «ενδιαφέροντος» της BoE έχει αρχίσει, με τον κεντρικό τραπεζίτη να επισημαίνει πως η οικονομία της Βρετανίας παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη περισσότερο από ό,τι στις ΗΠΑ και τις κινήσεις της ΕΚΤ πιο πολύ από ό,τι της Fed. Αποφάσεις λοιπόν πιο… «ECB-dependent» από τη Βρετανία με το βλέμμα στον Ιούνιο, και βλέπουμε…