Κλωτσάνε και πάλι το τενεκεδάκι

Μισόλογα μετά τη Σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ (Ecofin) για το κρίσιμο θέμα των αλλαγών στους δημοσιονομικoύς κανόνες.

Αλλαγών που θα κρίνουν τα περιθώρια για ελαφρύνσεις και για μέτρα στήριξης της κοινωνίας αλλά και της αγοράς από εδώ και πέρα, ειδικά σε κράτη με υψηλό χρέος όπως η Ελλάδα. Ήταν φανερό ότι παρά τις εποικοδομητικές συζητήσεις που περιέγραφαν πως έγιναν, υπάρχουν πολλές διαφωνίες. Έτσι, δεν μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο ακόμη και στην επόμενη Σύνοδο να μην υπάρχει αποτέλεσμα. Δηλαδή ουσιαστικά έχει ήδη χαθεί το ορόσημο της Κομισιόν για απόφαση έως το Μάρτιο. Το πιο καλό σενάριο πλέον είναι μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου (αν υπάρχει έως ως τότε σύγκλιση) να μπορέσει η Κομισιόν να πάρει το πράσινο φως για την κατάθεση πρότασης κανονισμού.

Υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο στο «πάζλ». Τη Δευτέρα, στην πιο «κλειστή» σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης αποφασίσθηκε πως τα μέτρα στήριξης θα πρέπει να είναι όλο και πιο στοχευμένα και πως η ρήτρα διαφυγής θα πρέπει να λήξει στο τέλος του 2023. Δηλαδή πως τα δημοσιονομικό «λουριά» σφίγγουν όλο και πιο πολύ, ειδικά για όσους είναι πιο ευάλωτοι γιατί έχουν υψηλό χρέος και άρα πρέπει να δημιουργήσουν πιο υψηλά/δυσβάστακτα πλεονάσματα.

Άρα, το μόνο που μέχρι τώρα έχει συμφωνηθεί είναι τα δάνεια και τα λίγα επιπλέον «δωρεάν» χρήματα από το REPowerEU που σιγοψήνεται εδώ και έναν χρόνο (769 εκατ ευρώ επιδοτήσεις  για την Ελλάδα) και η χαλάρωση των κανόνων κρατικών ενισχύσεων για τις βιομηχανίες ανά την ΕΕ. Μόνο που  αυτή η «χαλάρωση» των κανόνων έχει αξία μόνο  αν τα κράτη μπορούν τα ίδια να παράσχουν στήριξη από το δικό τους ταμείο».

Για όσες χώρες λοιπόν έχουν τα χρήματα (δηλαδή για τον ευρωπαϊκό Βορρά) δεν τρέχει μια. Δεν υπάρχει πρόβλημα, ούτε λόγος ιδιαίτερης βιασύνης. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τα κράτη του Νότου...