Editorial

Γιατί είναι κρίσιμο να πετύχει το σχέδιο για τη βιομηχανία

Το σχέδιο για τη βιομηχανία προχώρα και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι σημαντικό όχι μόνο για να θωρακιστεί ελληνική οικονομία από την τρέχουσα κρίση, αλλά και για να βρει τη θέση της στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον που διαμορφώνεται διεθνώς.

Το σχέδιο για τη βιομηχανία προχώρα και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι σημαντικό όχι μόνο για να θωρακιστεί ελληνική οικονομία από την τρέχουσα κρίση, αλλά και για να βρει τη θέση της στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον που διαμορφώνεται διεθνώς, εν μέρει με δύσκολους όρους για τη  χώρα αφού όλη αυτή η ευελιξία που δίνεται πανευρωπαϊκά για κρατικές ενισχύσεις συνδέεται όχι μόνο με τη δυναμική κάθε χώρας, αλλά και με τις δυνατότητες που αυτή έχει για δημοσιονομική στήριξη. Ο λόγος για δυνατότητες οι οποίες στην περίπτωση της Ελλάδος έχουν περιορισμούς. Αυτό άλλωστε φάνηκε και από το νέο Μεσοπρόθεσμο Προϋπολογισμό που τώρα καταρτίζεται και προβλέπει έως και το 2027 συγκρατημένες δαπάνες για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (έως 8 δις ευρώ ετησίως τα επόμενα έτη).

Είναι σημαντικό λοιπόν να αξιοποιηθούν πλήρως τα κοινοτικά κονδύλια που χρηματοδοτούν ένα μέρος των δράσεων της εθνικής στρατηγικής για τη βιομηχανία. Είναι επίσης σημαντικό να προχωρήσουν παρεμβάσεις οι οποίες είναι σε διαδικασία ωρίμανσης. Ανάμεσα σε αυτές αναφέρουμε τη (νέα) αναμόρφωση του πλαισίου απροσβέσεων ή την προώθηση μεταρρυθμίσεων για την επίτευξη ανταγωνιστικού ενεργειακού κόστους στις ελληνικές βιομηχανίες.

Η βούληση είναι βέβαιο ότι υπάρχει. Αλλά ο δρόμος δεν είναι εύκολος, όπως γίνεται ξεκάθαρο άλλωστε στην ίδια την εθνική στρατηγική για τη βιομηχανία. Γίνεται σαφές ότι η επιτυχία του σχεδίου συνδέεται με την αντιμετώπιση του κατακερματισμού αρμοδιοτήτων, τη δυνατότητα παράλληλης διαχείρισης και του ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά και παράγοντες όπως η  έλλειψη των απαιτούμενων ανθρώπινων πόρων και οι τριγμοί που προκαλεί η  δυσμενής παγκόσμια συγκυρία.

Το ζήτημα είναι ευρύτερο. Αφορά όλο το πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων, όχι μόνο στη βιομηχανία, αλλά στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα. Πρέπει να προχωρήσουν το επόμενο διάστημα και να θωρακίσουν έτσι την οικονομία και την κοινωνία. Μόνο έτσι θα διασφαλισθεί ότι η τροχιά της Ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια θα ξεπεράσει τις προβλέψεις του βασικού σεναρίου που εγγράφεται στο νέο Μεσοπρόθεσμο Προϋπολογισμό: δηλαδή τις εκτιμήσεις ότι μαζί με το τέλος των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης θα έρθει το 2027 και μία επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης (ονομαστικά στο 2,7% με πληθωρισμό στο 2%). Γιατί τότε, στο τέλος της επόμενης 4ετίας, αν όντως τα πρόσθετα κονδύλια της ΕΕ τελειώσουν και δεν υπάρξει συνέχεια (πέραν του ΕΣΠΑ),  η ελληνική οικονομία θα πρέπει να μπορεί πια να επαφίεται στην εγχώρια δυναμική, μία δυναμική η οποία θα πρέπει μέχρι τότε να έχει αναπτυχθεί.