Η μη αλλαγή εκλογικού νόμου, το μπαλάκι και η θεσμικότητα

Αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσει κανείς στον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι δεν επηρεάζεται εύκολα και δεν διαφοροποιεί τον αρχικό του προγραμματισμό. Το είδαμε αυτό σε ότι αφορά τον χρόνο των εκλογών που παρά τις πολλές εισηγήσεις, σε έναν βαθμό και πιεστικές, όχι μόνο από στελέχη του κόμματός του, αλλά και από τον επιχειρηματικό κόσμο, επέμεινε στην εξάντληση της τετραετίας χωρίς να λαμβάνει υπόψη του πιθανόν ευνοϊκά παράθυρα και παραθυράκια.

Το ίδιο συνέβη και με τον εκλογικό νόμο. Παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν γενική πλέον η παραδοχή ότι ο εκλογικός νόμος που έφερε και ψήφισε η ΝΔ δεν ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει, ο Πρωθυπουργός δεν συναινεί στις εκ νέου πιέσεις από στελέχη του κόμματος και στις ακόμη ισχυρότερες πιέσεις από τον επιχειρηματικό κόσμο για εκ νέου αλλαγή του.

Η επιμονή του στη θεσμικότητα ασφαλώς αποτελεί ένα θετικό στοιχείο. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, φαίνεται να αποφασίζει να αγνοήσει πραγματικά και ουσιαστικά δεδομένα και εξελίξεις τα οποία συνηγορούν σε αυτή την αλλαγή του εκλογική νόμου. Και αυτό όχι για να διασφαλίσει την αυτοδυναμία οποιουδήποτε κόμματος. Αλλά για να διασφαλίσει την κυβερνησιμότητα και την αποφυγή ενός χαοτικού περιβάλλοντος εάν και στις δεύτερες εκλογές δεν επιτευχθεί αυτοδυναμία ή, εν πάση περιπτώσει, συσχετισμός δυνάμεων που να επιτρέπει κάποια κυβερνητική συμμαχία. Γιατί να θυμίσουμε πως με το σημερινό κλίμα οι συμμαχίες είναι μάλλον όνειρο θερινής  νυκτός.

Ίσως αυτό από την άλλη πλευρά να είναι και ένας  - επιτρέψτε μου τη λέξη – «εκβιασμός» ή σε κάθε περίπτωση μία υποβολή διλημμάτων προς τους ψηφοφόρους.  Ο χρόνος θα δείξει έναν το σκέφτεται σωστά ή λάθος. Ή εάν ο ελιγμός να ρίξει το μπαλάκι στην αντιπολίτευση και στον κ. Τσίπρα να πάνε από κοινού σε αλλαγή εκλογικού νόμου από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση θα αποφέρει πολιτικά κέρδη.  Γιατί η αλήθεια είναι ότι εάν ο κ. Τσίπρας εγκατέλειπε την ισχυρή πολιτική άποψη τα απλής αναλογικής, οι πρώτοι στους οποίους θα είχε να δώσει λογαριασμό θα ήταν τα στελέχη του δικού του κόμματος.

Σε κάθε περίπτωση, από αυτή τη ΔΕΘ δεν γίναμε και πολύ σοφότεροι. Και αν κάτι μπορεί να πει κανείς πως έλλειπε ήταν η αναφορά στο κομμάτι επενδύσεις και προοπτική. Θα πείτε ίσως ότι με έναν χαοτικό χειμώνα μπροστά η έμφαση δίνεται στην αντιμετώπιση των δυσκολιών που περιμένουν την κοινωνία.  Παρ όλα αυτά ωστόσο, ο επιχειρηματικός κόσμος, που επίσης δυσκολεύεται με αυτό το βαρύ χειμώνα, θα περίμενε ίσως κάτι πιο ουσιαστικό από τα ήδη γνωστά και αναμενόμενα. Σίγουρα τα πράγματα έχουν έρθει έτσι ώστε αυτή τελευταία ΔΕΘ της τρέχουσας θητείας αυτής της κυβέρνησης να είναι μεταβατική και με focus στην επούλωση πληγών και όχι οραματική.