Μπορούν οι κεντρικές τράπεζες να τυπώσουν τρόφιμα, φυσικό αέριο, chips, μπαταρίες;

Ψηλός πληθωρισμός, αυξημένα επιτόκια, φόβος για ύφεση, μια πραγματικότητα μέσα στο κατακαλόκαιρο που δεν αρέσει σε κανένα, παρά το γεγονός ότι στις αγορές κάποιοι βρίσκουν τον τρόπο και συνεχίζουν να βγάζουν... λεφτά. Τι όμως πραγματικά συμβαίνει, γιατί συνεχίζει να αυξάνεται ο πληθωρισμός, πόσο μπορούν τα αυξημένα επιτόκια να τον σταματήσουν; Τι συνέπειες μπορούν να προκύψουν; Τα ερωτήματα είναι πολλά και χρειάζονται απαντήσεις.

Ο πληθωρισμός αναμφίβολα... γεννήθηκε μέσα από τα αλλεπάλληλα κύματα της νομισματικής χαλάρωσης μετά την τραπεζική κρίση του 2008. Όμως ανδρώθηκε και ξέφυγε όταν οι κυβερνήσεις χρειάσθηκε να μπουν στο παιχνίδι με δημοσιονομικά προγράμματα στήριξης των οικονομιών τους μέσα στην πανδημία. Μετά ήρθε και η Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση και το παιχνίδι χάθηκε. 

Τώρα οι Κεντρικές Τράπεζες αποφάσισαν να αυξήσουν τα επιτόκια για να τον σταματήσουν. Μπορούν; Η αλήθεια είναι ότι με αυξημένα επιτόκια η παρέμβασή τους είναι στη «ζήτηση», περιορίζουν τη ζήτηση κάνοντας το χρήμα ακριβότερο και λιγότερο. Το πρόβλημα όμως του τρέχοντος πληθωρισμού (πέραν του νομισματικού πληθωρισμού) βρίσκεται στην προσφορά. Και οι Κεντρικές Τράπεζες δεν μπορούν να τυπώσουν ή να αποσύρουν τίποτα άλλο έξω από χρήματα. Δεν μπορούν να... τυπώσουν τρόφιμα, φυσικό αέριο, chips, ή μπαταρίες... Η εύκολη απάντηση εδώ είναι ότι μόνο η «σκληρή» ύφεση μπορεί μετά από καιρό κάπως να εξισορροπήσει την προσφορά με τη ζήτηση, αλλά αυτό σημαίνει πόνο, πολύ πόνο...

Το δεύτερο που πρέπει να δει κανείς είναι ότι η αύξηση των επιτοκίων όταν δεν γίνεται από όλους και με την ίδια ταχύτητα προκαλεί νομισματική τρικυμία... και αυτές οι τρικυμίες πέραν του ότι διαλύουν κυριολεκτικά το διεθνές εμπόριο, πιο αποτελεσματικά και από τον πόλεμο, δύσκολα επανέρχονται σε ισορροπία. Η δεκαετία του 80 είναι ένα καλό παράδειγμα... Κανείς δεν θέλει να το ξαναζήσει. Συμπέρασμα; Έρχονται δύσκολες μέρες... πολύ δύσκολες.

Από αυτές που κάθε αστοχία πληρώνεται ακριβά.