Ο κίνδυνος να γίνουν τα Βαλκάνια το νέο θερμό μέτωπο στην Ευρώπη

Τελικά δεν θα ησυχάσουμε αυτό το καλοκαίρι; Όχι δεν αναφέρομαι στο πλήθος των πληρωμών σε εφορία και βάλε, που έχουμε μπροστά μας.

Ούτε στις πυρκαγιές που ξεφυτρώνουν συνεχώς και αν δεν έχουν κάνει ακόμη τεράστια ζημιά, είναι γιατί -κακά τα ψέματα - υπάρχει πολύ μεγάλη εγρήγορση και κινητοποίηση. Ούτε καν στα ελληνοτουρκικά! Αναφέρομαι σε κάτι πολύ σοβαρότερο που υπερβαίνει την καθημερινότητα και τα σύνορά μας. Τους… προσεισμούς στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, που ας ελπίσουμε ότι δεν θα φέρουν αργά ή γρήγορα και έναν πολύ ισχυρό σεισμό…

Πάνω που κάπως νιώσαμε ότι έχει περιέλθει σε μία μικρή ύφεση η σύρραξη στην Ουκρανία - ίσως κακώς λόγω έλλειψης ενημέρωσης - και ενώ η κυρία Πελόζι φαίνεται να το ξανασκέφτεται το ζήτημα του ταξιδιού της στην Ασία βγάζοντας σε αυτή τη φάση εκτός - πρόσκαιρα ή μη θα φανεί… - την επίσκεψη στην Ταϊβάν που αν συμβεί θα πυροδοτήσει απρόβλεπτες αντιδράσεις από την Κίνα, έσκασε νέα κρίση στα Βαλκάνια. Και να δούμε σε ποιο βαθμό θα είναι ελεγχόμενη…

Τα κεντρικά και δυτικά Βαλκάνια δεν έχουν πάψει σχεδόν ποτέ να βρίσκονται σε ένταση. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις σχέσεις της Σερβίας με το Κόσοβο αλλά και με τη Βοσνία, το κλίμα μυρίζει διαρκώς μπαρούτι. Και οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στα σύνορα της Σερβίας με το Κόσοβο δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει ανά πάσα στιγμή ανάφλεξη. Τα Βαλκάνια δυστυχώς εξακολουθούν να αποτελούν μία μπαρουταποθήκη για την Ευρώπη και οι πολύπλοκες σφαίρες επιρροής παραμένουν ενεργές.

Από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τους αιματηρούς εμφυλίους, μέχρι την επίθεση των ΗΠΑ στη Σερβία και μέχρι σήμερα, οι μνήμες, τα θυμικά και οι βαθύτατοι διχασμοί παραμένουν δυστυχώς ζωντανοί. Και καθώς εμπλέκονται και εθνικά και θρησκευτικά «προηγούμενα» ολόκληρη αυτή η ζώνη δεν το έχει σε τίποτε να ξαναβρεθεί εμπόλεμη. Και η μη ισχυρή αίσθηση που αποπνέει η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν συμβάλει στο να καταλαγιάσουν τα πάθη.

Με επίκεντρο τη Σερβία τα κεντροδυτικά Βαλκάνια έχουν αρχίσει και πάλι να σιγοβράζουν. Ιδιαίτερα τώρα που η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί να βαθύνει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα φιλοΝΑΤΟικά μέτωπα και σε χώρες όπως η Σερβία που διατηρούν ισχυρούς φιλικούς δεσμούς με τη Ρωσία αλλά και με την Κίνα. Αυτό μπορεί να δώσει αφορμή να ξανανοίξουν λογαριασμοί που στην πραγματικότητα δεν έκλεισαν ποτέ… Και προφανώς έχει ιδιαίτερη σημασία και για εμάς ως χώρα να παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή και τις τυχόν προσπάθειες της Τουρκίας να αυξήσει την επιρροή της ή να την αξιοποιήσει προς διαμόρφωση καταστάσεων...