Ο διχασμός στη Δύση και οι απαραίτητες φθινοπωρινές κάλπες

Η ανάγκη να μην εμπλακεί η χώρα σε μία μακρά προεκλογική περίοδο αλλά να επιχειρηθεί η ταχύτερη δυνατή διασφάλιση πολιτικής σταθερότητας, καθίσταται ακόμα πιο επιτακτική αν συνεκτιμηθούν οι διχαστικές εξελίξεις στον δυτικό κόσμο. Όσο γρηγορότερα λήξει η εκλογική εκρεμότητα, πέσουν οι πολιτικοί τόνοι και πορευτεί η χώρα σε ομαλότητα, τόσο το καλύτερο. Διότι εκτός των άλλων και ανεξάρτητα από το κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει από τις πρώτες και πιθανότατα τις δεύτερες εκλογές, αυτοδύναμο η μέσα από συνεργασίες, το ζητούμενο της επόμενης ημέρας θα είναι και η επίτευξη της μέγιστης δυνατής συναίνεσης. Κάτι που ασφαλώς είναι αδύνατο σε προεκλογικό χρόνο.

Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ με την αδιανόητη πράγματι απόφαση για τις αμβλώσεις επιβεβαιώνουν το βαθύ χάσμα στην αμερικανική κοινωνία. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία τους οι ΗΠΑ δεν έχουν αντιμετωπίσει ένα σχεδόν εμφυλιακό κλίμα το οποίο ουδέποτε εκτονώθηκε από τις περασμένες εκλογές και μετά και το οποίο απειλεί ευθέως πλέον εκ των έσω την ηγέτιδα του δυτικού πολιτισμού και της φιλελεύθερης ιδεολογίας. Η οποία δυστυχώς τελευταία δέχεται απανωτά πλήγματα… Κάποιος κάποτε είχε πει ότι τα κάστρα πέφτουν από μέσα…

Την ίδια ώρα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει αντίστοιχα ή και χειρότερα προβλήματα. Εκεί και αν είναι διχασμένες οι κοινωνίες. Γερμανία και πρόσφατα η Γαλλία το αποδεικνύουν ξεκάθαρα. Και όσο η οικονομική κρίση θα διογκώνεται ως συνέπεια σειράς αδιέξοδων πολιτικών πολλών ετών και αντιαναπτυξιακών επιλογών, αλλά και επιδεινούμενη από τις επιπτώσεις των κυρώσεων προς τη Ρωσία με τις οποίες οι Ευρωπαίοι… πυροβολούν τα πόδια τους, τόσο ο ευρωσκεπτικισμός και η ισχυροποίηση ακραίων πολιτικών και κοινωνικών στοιχείων θα κερδίζουν έδαφος.

Χωρίς φυσικά ουδείς να μπορεί να εκτιμήσει το μέγεθος των προεκτάσεων της πολεμικής σύρραξης στην Ουκρανία και ενώ αποκτούν όλο και μεγαλύτερη σημασία και επιρροή τα γεωπολιτικά μέτωπα και ο αντιαμερικανικός και αντιευρωπαϊκό συνασπισμός τεράστιων δυνάμεων, στρατιωτικών, οικονομικών και πληθυσμιακών, για λόγους και συμφέροντα που παρά την διαφορετικότητά τους τείνουν να συμβαδίσουν σε έναν στόχο. Την ανατροπή του παγκόσμιου status quo.

Στη δίνη των γεωπολιτικών και οικονομικών εξελίξεων - ο πληθωρισμός και οι συνέπειές του δεν είναι δυστυχώς παροδικό φαινόμενο - η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να κερδίζει χρόνο. Γιατί στην ουσία χάνει χρόνο. Και αυτό το γνωρίζει καλά ο πρωθυπουργός που βεβαίως θα προβληματίζεται για τα… απρόοπτα του καλοκαιριού - κυρίως για τυχόν μεγάλες φωτιές - ωστόσο έχει επιδείξει μέχρι σήμερα ωριμότητα στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων και προφανώς συνεκτιμά το κρίσιμο momentum. Την ώρα μάλιστα που και η μόνιμη απειλή κρίσης με την Τουρκία απαιτεί ψυχραιμία, συναίνεση και ομαλό εσωτερικό κλίμα. Μία Τουρκία που και αυτή κινδυνεύει από βαθύ διχασμό και ενδεχομένως και σκληρές και απρόβλεπτες συγκρούσεις στο εσωτερικό της ανάλογα με τις πολιτικές της εξελίξεις.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, οι φθινοπωρινές κάλπες φαντάζουν σχεδόν αδύνατο να αποφευχθούν, αντίθετα μπορεί να είναι λυτρωτικές. Η αγορά πάντως τις προεξοφλεί και τις αναμένει καθώς απεύχεται μία παρατεταμένη πολύμηνη προεκλογική περίοδο. Ένα παρατεταμένο πάγωμα της αγοράς σε αυτές τις ήδη δύσκολες συνθήκες θα ήταν καταστροφικό. Η τελική απόφαση αυτονόητα ανήκει στον πρωθυπουργό. Ο οποίος προφανώς είναι ειλικρινής όταν μιλά για πρόθεση εξάντλησης τετραετίας. Όμως πλέον τα πάντα γύρω συνηγορούν αλλιώς. Και όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα…