Ζητούνται λύσεις και στρατηγική σε τρία μέτωπα

Κάπου το πράγμα έχει βαλτώσει για την κυβέρνηση που καλείται να βρει λύσεις. Πρώτα από όλα πρέπει να γίνει κάτι για να ξεκολλήσουν οι εμβολιασμοί. Γιατί η Πανδημία δείχνει και πάλι τα δόντια της. Είναι σαφές πλέον ότι πρέπει να υπάρξει μία στρατηγική πειθούς η οποία θα στοχεύσει σε ομάδες που δεν έχουν εμβολιαστεί, σε όσους ακόμα δυσπιστούν. Αφού είναι ξεκάθαρο ότι μέχρι στιγμής η πολιτική αλλά και οι σκέψεις των οριζόντιων «μηνυμάτων» δεν μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. 

Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, αφού ο χειμώνας είναι μπροστά. Και, βεβαίως, μέχρι να αποδώσουν οι απαραίτητες περαιτέρω κινήσεις υγειονομικής θωράκισης, θα πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα για να περιοριστεί το φαινόμενο, όσο είναι ακόμα καιρός…

Υπάρχει όμως και το δεύτερο μέτωπο που μαίνεται, αυτό της ακρίβειας. Προφανώς, το θέμα δεν είναι ελληνικό αλλά παγκόσμιο, ωστόσο το πρόβλημα μεγεθύνεται και αγγίζει όλο και πιο πολύ τον καταναλωτή αλλά και τις επιχειρήσεις. Απαιτούνται, έτσι, και εδώ κινήσεις: παρεμβάσεις θωράκισης της αγοράς, αλλά και μέτρα στήριξης.

Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχει και το «ταμείο» του Κράτους. Η ανάπτυξη και τα φορολογικά έσοδα πηγαίνουν καλύτερα από το αναμενόμενο, αλλά εμφανίζονται συνεχείς ανάγκες για κρατική αρωγή. Όσο λοιπόν τα έκτακτα φαινόμενα είναι σε εξέλιξη -όσο δηλαδή κάνεις δε μπορεί να ξέρει ποια θα είναι η πορεία της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης- δεν είναι σαφές αν και σε ποιο βαθμό θα χρειαστεί να ληφθούν πρόσθετα μέτρα, τα οποία προφανώς θα βαρύνουν ακόμη πιο πολύ τη δημοσιονομική θέση της χώρας. 

Με βάση όλα αυτά είναι σαφές λοιπόν ότι χρειάζεται μία συγκεκριμένη και πολύ καλά ισορροπημένη και σχεδιασμένη συνολική στρατηγική αντιμετώπισης των φαινομένων αλλά και παροχής στήριξης. Μία στρατηγική η οποία, ελπίζουμε, ότι υπάρχει και θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται το επόμενο διάστημα και θα φέρει αποτελέσματα…