Στρίβειν δια του αρραβώνος, για τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες

Παλιά οι πολιτικοί έλεγαν ότι αν δεν θες να νομοθετήσεις κάνεις μία επιτροπή. Κάπως έτσι χθες και στις Βρυξέλλες η Επιτροπή τελικά δεν πρότεινε αλλαγές στους κανόνες περί πλεονασμάτων και χρέους. Ούτε καν έδωσε ένα περίγραμμα αλλαγών. Απλά ανακοίνωσε την εκκίνηση μίας διαβούλευσης, για να ενσωματωθεί το αποτέλεσμά της σε προτάσεις που θα κοινοποιήσει... του χρόνου. Κάπου μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2022.

Μάλιστα, ειπώθηκε πως έως τότε θα δώσει κάποιες κατευθύνσεις για τους προϋπολογισμούς του 2023 (σ.σ. που θα αρχίζουν να υφαίνονται από την επόμενη άνοιξη). Αφήνοντας και ένα παράθυρο για μεταβατικότητα το 2023, είτε για καλό (δηλαδή για να υπάρχει ευελιξία) είτε για... κακό (για περίπτωση νέας χρονοκαθυστέρησης).

Να μην ξεχνάμε πως αυτή η περίφημη αναθεώρηση των δημοσιονομικών κανόνων θα ξεκίναγε την άνοιξη του 2020, αλλά την σταμάτησε η πανδημία. Μετά ήταν να αρχίσει την άνοιξη του 2021, αλλά αναβλήθηκε για το φθινόπωρο.

Η νέα αναβολή δείχνει πως τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν. Προφανώς η Κομισιόν θέλει αλλαγές, το δηλώνουν τα στελέχη της. Η ΕΚΤ και το Ευρωκοινοβούλιο έχουν κάνει γνωστή τη θέση τους, αλλά και ο κ. Ρέγκλινγκ του ESM το ίδιο.

Εντάξει υπάρχει πολιτικό κενό σε Γερμανία και Γαλλία. Ναι, το χάσμα Βορρά Νότου είναι γνωστό. Αλλά υπάρχουν κρίσεις σε εξέλιξη. Όχι μία, αλλά πολλές.

Όταν ξέσπασε η πανδημία ένα από τα «καλά» που έφερε ήταν πως η αντίδραση της Κομισιόν την άνοιξη του 2020 ήταν άμεση. Ενεργοποίησε (με τεράστια ταχύτητα) αρχικά την απόκλιση από τους δημοσιονομικούς κανόνες και - εν συνεχεία - για πρώτη φορά τη ρήτρα γενικής διαφυγής που επέτρεψε τα μέτρα στήριξης. Ακολούθησε λίγες εβδομάδες αργότερα το πρώτο πακέτο μέτρων στήριξης (περιλαμβανομένου του SURE και του - αχρείαστου ευτυχώς προς το παρόν - προγράμματος του ESM) και μετά το Ταμείο Ανάπτυξης.

Τότε δημιουργήθηκε μία ελπίδα πως η ανταπόκριση της Ευρώπης θα είναι πιο άμεση από εδώ και πέρα. Πως δεν θα επαναληφθούν τα λάθη της προηγούμενης κρίσης όταν η αντίδραση ήρθε πολύ λίγο και πολύ... αργά. Με τα γνωστά αποτελέσματα και «ουλές» στα κράτη και στο οικοδόμημα της ΕΕ.

Η πανδημία είναι ακόμα εδώ και μας πιέζει. Όχι μόνο υγειονομικά αλλά και οικονομικά. Και πλαισιώνεται από νέες κρίσεις: Την κλιματική, την ενεργειακή και όχι μόνο. Η κοινωνία και η οικονομία της Ευρώπης χρειάζεται και μία ισχυρή ένδειξη αλληλεγγύης αλλά και γενναιότητας από αυτούς που βρίσκονται στις θέσεις εξουσίας. Γιατί ο δρόμος προς την επόμενη ημέρα τώρα χαράσσεται.