Editorial

Το ΠΑΣΟΚ, πολιτικό τσίρκο 40 χρόνια μετά τον Αντρέα... 

Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου που ασφαλώς άλλαξε διαχρονικά τον πολιτικό και κοινωνικό χάρτη της χώρας.

Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου που ασφαλώς άλλαξε διαχρονικά τον πολιτικό και κοινωνικό χάρτη της χώρας. Καλώς ή κακώς όμως, αυτό το ΠΑΣΟΚ με τα θετικά, τα αρνητικά και τις μεταλλάξεις του δεν υπάρχει πλέον.

Στη θέση του έχει διατηρηθεί ένα κακέκτυπο που η σημερινή του ηγεσία (ξέχωρα από τον βαθύ ανθρώπινο σεβασμό στο σοβαρό ζήτημα υγείας) έχει σοβαρότατες ευθύνες για το «μίκρεμα», ενώ όσοι εμφανίζονται ως διεκδικητές μαζί με τα εναπομείναντα υπόλοιπα στελέχη, είναι προφανές ότι δεν διαθέτουν ούτε το πολιτικό ανάστημα ούτε και την αξιοπιστία που απαιτείται. Ώστε να αξιώνουν τον ρόλο του συνεχιστή μίας παράταξης που συνέβαλε όσο κανένα άλλο πολιτικό σχήμα τα τελευταία σαράντα χρόνια στη διαμόρφωση της νεότερης ιστορίας της χώρας. Με τα θετικά και τα αρνητικά. Ήμαρτον πραγματικά... 

Το πολιτικό τσίρκο όμως που έχει πυροδοτήσει η αποχώρηση της κυρίας Γεννηματά, δείχνει να μην έχει τέλος. Με αποκορύφωμα την επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου, του πιθανότατα χειρότερου πρωθυπουργού της μεταπολίτευσης. Εκείνου που αντί να διασφαλίσει τη συνέχεια και την ενότητα του κόμματος εξουσίας, στο οποίο λόγω ονόματος και μόνο ευτύχησε να ηγηθεί, όχι μόνο συνέβαλε στην αποκαθήλωσή του αλλά το διέλυσε κιόλας.

Δημιουργώντας το ΚΙΔΗΣΟ που βέβαια πάτωσε όταν επιχείρησε την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές. Ο ίδιος τώρα επιχειρεί να εμφανιστεί είτε ως εγγυητής της ενότητας είτε ως υποψήφιος πρόεδρος. Και... εγγυητής της στρατηγικής ενδεχόμενης συγκυβέρνησης... Ο ΓΑΠ μπορεί να ταιριάξει με όλα άλλωστε. Είναι σαν την Coca Cola. Πάει με όλα. Και με Αλέξη και αν χρειαστεί και με Κυριάκο. Κυρίως με τον πρώτο όμως με... πορτογαλικά οράματα.

Είναι αλήθεια πάντως ότι στο σημερινό ΠΑΣΟΚ ονειρεύονται συγκυβέρνηση. Άλλοι με τον Μητσοτάκη, άλλοι με τον Τσίπρα. Ως επαγγελματίες της πολιτικής, έστω και όχι οι πλέον ικανοί πλέον, ελπίζουν ότι θα κληθούν να στηρίξουν την επόμενη κυβέρνηση. Και ξέρουν ότι υπάρχουν πολλά διαθέσιμα οφίτσια κάθε βαθμίδας αν συμβεί αυτό. Αυτή είναι και η μόνη ακόμα συγκολλητική ουσία για να μην πάνε από τώρα οι μισοί στον Κυριάκο και οι άλλοι μισοί στον Αλέξη. Και παρακαλώντας μάλιστα... 

Όχι βέβαια ότι δεν θα συμβεί αυτό αμέσως μετά τις εσωκομματικές εκλογές...