Φάγαμε το γάιδαρο ας μην κολλήσουμε στην... ουρά

Οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι και κρίσιμοι. Είναι οι μήνες κατά τους οποίους η Ελλάδα θα προσπαθήσει να βγει από την ενισχυμένη εποπτεία, χωρίς να έχει  - κατά πάσα πιθανότητα -  επιστρέψει ακόμη σε επενδυτική βαθμίδα. Και για αυτό θα πρέπει να δείχνει διαρκώς ένα πάρα πολύ καλό «πρόσωπο» στις αγορές, αλλά και στα ευρωπαϊκά κράτη και θεσμούς. Ειδικά τώρα που τα «μαχαίρα» ανά την ΕΕ βγαίνουν ξανά, μετά την άτυπη εκεχειρία λόγω της πανδημίας.

Το λέμε αυτό τώρα, καθώς είναι σε εξέλιξη μία διπλή αξιολόγηση της χώρας από τους δανειστές: Για τα προαπαιτούμενα, αλλά και για τα «ορόσημα», όπως λέγονται οι δεσμεύσεις που συνοδεύουν τα λεφτά του Σχεδίου Ανάκαμψης.

Η Ελλάδα πέρασε πάρα πολλά τα προηγούμενα χρόνια. Και οι επιχειρήσεις της, και οι πολίτες της. Τα δημοσιονομικά μέτρα που ελήφθησαν ήταν δυσβάστακτα, ενώ πολλά από τα βαρίδια τους παραμένουν ακόμα στις πλάτες όσων ζουν ή επιχειρούν στη χώρα. 

Η υγειονομική κρίση, αλλά και η νέα ενεργειακή κρίση μαζί με τις καταστροφές που προκαλεί (έστω και ως αφορμή…) η κλιματική αλλαγή - για την οποία δεν είμαστε έτοιμοι -  προκαλούν πρόσθετες αναταράξεις και ανάγκες. Τα μέτρα στήριξης που συνεχίζουν να λαμβάνονται τρώνε δημοσιονομικό χώρο, αυξάνουν το χρέος, περιορίζουν τις δυνατότητες για ταχεία αποκλιμάκωση των «χαρατσιών», προκαλούν ακόμα και πιέσεις στην ταχύτητα της ανάκαμψης.

Επίσης, ο τρόπος που λαμβάνονται αυτά τα μέτρα - δηλαδή με προσοχή και με το σταγονόμετρο - δείχνει και κάτι άλλο: Αποδεικνύει πως ο βαθμός ελευθερίας τη χώρας παραμένει περιορισμένος...

Αυτό που μπορεί να κάνει η Ελλάδα είναι λοιπόν να διασφαλίσει πως θα βγει από αυτή τη θηλιά. Πως δεν θα αλλάξει τους τελευταίους αυτούς μήνες η πορεία στο δρόμο προς μία άλλη «κανονικότητα». Με δεσμεύσεις αλλά κοινές με αυτές των άλλων κρατών της ΕΕ.

Πρέπει λοιπόν οι ουρές του μεταρρυθμίσεων που εκκρεμούν από τα Μνημόνια και έχουν ενταχθεί στην ενισχυμένη εποπτεία να λήξουν. Άλλωστε δεν πρόκειται - προφανώς - για τα πιο επώδυνα από τα μέτρα που ελήφθησαν τα χρόνια που περάσαν Απλά είναι τα πιο δύσκολα διαχειριστικά. 

Και βέβαια πρέπει τα επενδυτικά σχέδια να αρχίσουν να γίνονται πράξη. Γιατί ωραία είναι τα λόγια και οι ανακοινώσεις που έγιναν όλο το προηγούμενο διάστημα. Αλλά, από δω και πέρα, απαιτείται τα λόγια να γίνουν πράξεις. Συνεκτικά και συστηματικά. Χρησιμοποιώντας όλους τους πόρους που είναι διαθέσιμοι από το Σχέδιο Ανάκαμψης, από το νέο ΕΣΠΑ, από την ΚΑΠ, από τον αναπτυξιακό νόμο και από τις στρατηγικές επενδύσεις. Για να διασφαλιστεί μία σταθερή πορεία ανάπτυξης της χώρας τα επόμενα χρόνια η οποία θα αντέχει σε όποιος κραδασμούς συνεχίζουν να υφίσταται σε διεθνές επίπεδο. Κάναμε τα δύσκολα, φάγαμε τον γάιδαρο, ας  μην τα χαλάσουμε στην ουρά.