Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν

Ο ανασχηματισμός αναμενόταν με ξεχωριστό ενδιαφέρον καθώς θα αποτελούσε την πρώτη σημαντική αναδιάρθρωση του κυβερνητικού σχήματος, με φρέσκες επιλογές, αλλά και αναδιάταξη ρόλων όπου αυτό ήταν απαραίτητο. Ένας ανασχηματισμός που στο μέσο της διακυβέρνησης θα έδινε και ένα μήνυμα όχι μόνο διόρθωσης πορείας, αλλά και μίας φυγής προς τα εμπρός μετά από μία πραγματικά δύσκολη διετία που είχε... σχεδόν τα πάντα. Από προσφυγικό και ελληνοτουρκικά μέχρι πανδημία και πυρκαγιές. Και είναι απολύτως λογικό, μία «μηχανή» που καλείται να διαχειριστεί σχεδόν με το «καλημέρα» πολύ κρίσιμες- πρωτόγνωρες ίσως - καταστάσεις, είτε να παρουσιάσει κάποια σημάδια κόπωσης, είτε να μην ευτυχίσει να έχει την ίδια υψηλή απόδοση από όλα τα... γρανάζια της. 

Δεδομένου ότι οι προηγούμενες μικρές διορθωτικές κινήσεις ήταν περιορισμένου εύρους, είναι αυτονόητο ότι αυτός ο ανασχηματισμός, που μέχρι προ διμήνου βρισκόταν σε... ντιμπέιτ προγνωστικών με «αντίπαλο» πιθανές εκλογές, θεωρείτο, τουλάχιστον σε επίπεδο προσδοκιών, ότι θα έστελνε πολιτικά και ουσιαστικά μηνύματα προς όλες τις πλευρές. Και θα σηματοδοτούσε την έναρξη μίας νέας σελίδας και για τη χώρα. Δόθηκε αυτή η αίσθηση από τον ανασχηματισμό που ανακοινώθηκε χθες; Μάλλον όχι. Σε σημείο που να μπορεί να υποστηριχθεί ότι όλη αυτή η περίοδος αναμονής... ώδινεν όρις και έτεκεν μυν...

Και δεν αφορά αυτό μόνο την ατυχή επιλογή ως προς την κορωνίδα του ανασχηματισμού, εκείνη την επιλογή που ουσιαστικά δικαιολογούσε και τον χαρακτηρισμό «δομικός». Εκεί όπου ο πρωθυπουργός, είναι αλήθεια ότι υπέστη - για όποιο λόγο - μία πολιτική ήττα. Όχι από αυτές που καθορίζουν εξελίξεις, αλλά από εκείνες που προκαλούν κάποιες ρωγμές στο προφίλ και το πολιτικό κεφάλαιο. Και αν υπήρχε ικανό αντίπαλο δέος πολιτικά, αυτές μπορεί να είχαν και μεγαλύτερη σημασία... Πολλά μπορεί να λεχθούν για την κατάληξη της υπόθεσης «Αποστολάκη» και πολύ περισσότερα ακόμα στο παρασκήνιο. Όμως εκείνο που έχει σημασία, είναι ότι σε αυτή τη φάση η επιλογή δημιουργίας ενός νέου υπουργικού φορέα, εκείνον της Πολιτικής Προστασίας, που υποδηλώνει και την φιλοσοφία για νέα αντιμετώπιση και έμφαση σε μία ανοιχτή «πληγή» εκείνη των πυρκαγιών, απέτυχε. Και μέχρι να βρεθεί άλλο πρόσωπο ο ρόλος ανατίθεται σε κάποιον με ακόμα λιγότερη εμπειρία από τους προκατόχους του...

Η γεύση του ανασχηματισμού, έτσι όπως απέμεινε, είναι δυστυχώς ότι σε τρία υπουργεία στα οποία στηρίχθηκε ανά περίπτωση και κατά καιρούς ένα μέρος του κυβερνητικού success story, αυτό της Υγείας, εκείνο της Προστασίας του Πολίτη μαζί με την Πολιτική Προστασία αλλά και του Τουρισμού (με τη φετινή καλή πορεία του) κρίθηκε ότι έπρεπε να αλλάξουν ηγεσία. Θυμίζουμε ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης βρέθηκε εκτός κυβέρνησης, ενώ ο κ. Χαρδαλιάς δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι αναβαθμίστηκε... Ο κ. Κοντοζαμάνης απομακρύνθηκε από το Υγείας, ο κ. Χριστοδούλου δεν αναβαθμίστηκε όπως είχε εκτιμηθεί, ενώ ο κ. Κικίλιας ανέλαβε βεβαίως ένα πολύ ενδιαφέρον χαρτοφυλάκιο, του Τουρισμού, αλλά πάντως άλλαξε υπουργείο. Σίγουρα η περίπτωσή του είναι διαφορετική. Και βεβαίως, ο κ. Θεοχάρης απομακρύνθηκε από το Τουρισμού. Και να σημειωθεί ότι δεν υπήρξαν άλλες μετακινήσεις υπουργών. Όσο για την επιστροφή του κ. Θεοδωρικάκου, η οποία... ακυρώνει την προηγούμενη απομάκρυνσή του, δεν αποτελεί κάποια τρανταχτή προσθήκη, παρά το ενδιαφέρον της υπόθεσής του. 

Κακά τα ψέματα ωστόσο, το μείζον του ανασχηματισμού ήταν η αποπομπή Χρυσοχοΐδη και η... παρ' ολίγο υπουργοποίηση Αποστολάκη. Αυτά κυρίως θα μείνουν. Σημαντικά πολιτικά μηνύματα επίσης δεν πολυφαίνονται. Εκτός και αν πρέπει να εκλάβουμε ως πολιτικό μήνυμα την αναβάθμιση του κ. Πλεύρη. Αλλά μάλλον αυτό δεν προκύπτει με βάση το προφίλ του πρωθυπουργού. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, το πολιτικό βάρος, από τη στιγμή που δεν μπορεί να το σηκώσει ο ανασχηματισμός, θα πρέπει να δοθεί στη ΔΕΘ. Η οποία πλέον αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Και ίσως γι' αυτό η ατζέντα της να διευρυνθεί περαιτέρω σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις. Για να δούμε...