Αυτή η καταστροφή θα αλλάξει κάτι;

Αυτές τις μέρες καίγεται η Βόρεια Εύβοια. Και εύλογα όλοι έχουμε μείνει άναυδοι από το μέγεθος της καταστροφής μίας τεράστιας πανέμορφης περιοχής. Σε ιδιαίτερες πράγματι συνθήκες. Αλλά η Βόρεια Εύβοια έχει ξανακαεί. Προφανώς όχι σε αυτό το εύρος, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που κινδύνευσε. Και τι μέτρα ελήφθησαν τα προηγούμενα χρόνια; Φτιάχτηκαν δρόμοι στο χειρότερο ίσως επαρχιακό οδικό δίκτυο της χώρας; Έγινε κάποια αναβάθμιση της πυροπροστασίας σε επίπεδο πρόληψης; Και σεν μιλώ μόνο για κεντρικές κυβερνήσεις αλλά και για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Αν πάει κανείς μια βόλτα από το Μάτι θα δει ότι παρά τις εξαγγελίες, παρά τις νομοθετήσεις, τους πολεοδομικούς σχεδιασμούς και τις σχετικές διατάξεις, αρκετά αυθαίρετα και μάντρες παραμένουν στη θέση τους. Ίσως και να έχει μερίδιο ευθύνης γι αυτό η πανδημία που έχει καθυστερήσει σχεδιασμούς.  Αναφέρω το Μάτι γιατί αποτελεί την περιοχή όπου η χώρα και η κοινωνία δέχθηκαν το πιο ισχυρό σοκ. Δυστυχώς δεν είναι το μόνο… Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες άλλες περιοχές της Αττικής όπου αυθαίρετα χτίσματα εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα και αυθαίρετη δόμηση δημιουργεί πιθανές «παγίδες» που στην… κακιά ώρα μπορεί να εξελιχθούν σε μοιραίες. Και δεν είναι μόνο η Αττική. Σχεδόν σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν ανάλογες «παγίδες». Ένα μεγάλο πρόβλημα στη χώρα είναι ότι από τις τραγωδίες δεν μαθαίνουμε επαρκώς. Πολιτεία και πολίτες. Γιατί ευθύνες έχουν και οι πολίτες. Μικρότερες αλλά όχι ανύπαρκτες.

Ας ελπίσουμε ότι η τραγωδία που σήμερα ζούμε και που ευτυχώς δεν περιλαμβάνει ανθρώπινες ζωές, θα δώσει το έναυσμα για μία σοβαρή συζήτηση για το πρόβλημα της αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών. Η μακρά αλυσίδα καταστροφών πρέπει να σπάσει. Το απαιτούν οι καιροί, το απαιτεί η κοινωνία. Αυτή τη φορά πρέπει να αλλάξει κάτι…