Editorial: Η κυβέρνηση παίζει μπάλα μόνη, οι αντίπαλοι είναι αδύναμοι, αλλά προσοχή μην πατήσει τα… κορδόνια

Καθώς λοιπόν οι εκλογές απομακρύνονται μάλλον οριστικά μέχρι το επόμενο καλοκαίρι και ακόμα και ο ανασχηματισμός τείνει να σεβαστεί τα μπάνια του λαού και να πάει πίσω, το ενδιαφέρον των πολιτικών εξελίξεων φαίνεται να περνά στον χώρο της αντιπολίτευσης. Εκεί όπου ο κ. Τσίπρας κήρυξε -έλεος- την έναρξη του προεκλογικού αγώνα…

Η κυβερνώσα παράταξη έχει προβλήματα, αλλά ο ομφάλιος λώρος Μαξίμου και κόμματος παρά τους κραδασμούς από τις γκρίνιες για τους όποιους αποκλεισμούς νιώθουν ότι έχουν υποστεί βουλευτές και κομματικά στελέχη στη νομή της εξουσίας, παραμένει αρραγής, ακριβώς γιατί η εξουσία είναι μία συγκολλητική ουσία. Αλλά και γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ακόμα αέρα και αποδοχή. Πολύ δε περισσότερο που σε αυτή τη φάση παίζει χωρίς αντίπαλο. Και με πλήρη αποδοχή από τον επιχειρηματικό κόσμο.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στην εσωτερική αμφισβήτηση που εκφράζεται όλο και πιο έντονα. Μην ξεγελιέστε, γι' αυτό σηκώνει τους πολιτικούς τόνους. Προς το εσωτερικό κοιτά, εκεί όπου γίνονται μάχες. Αναγνωρίζει προφανώς ότι ορισμένες ομάδες έχουν στρατηγική ήττας, είτε για να επιχειρήσουν απομάκρυνσή του, είτε για ιδεολογικούς λόγους (ναι, ναι, μην σας φαίνεται παράξενο…). Έχοντας κάνει το λάθος να μην επιχειρήσει ουσιαστική ανανέωση και άνοιγμα του κόμματος μετά την ήττα στις τελευταίες εκλογές εξακολουθεί να επιχειρεί έμφαση στη συλλογικότητα, κραδαίνει ως πολιτικό χαρτί τις ενδεχόμενες συμμαχίες (συμμαχίες με απλή αναλογική πριν την κάλπη; Δύσκολο…) και φαίνεται πως πολιτικός του στόχος είναι να του βγει κάποια στιγμή η τακτική του ώριμου φρούτου. Άρα να κρατήσει την ηγετική θέση στο κόμμα μήπως και του βγει πουλώντας συστημικότητα στα συμφέροντα (για να μην ξεχνιόμαστε…).

Εκείνο πάντως που δείχνει να μην αντιλαμβάνεται, είναι ότι ως κόμμα, η παρέμβαση του Σύριζα οπουδήποτε και η αριθμητική των στελεχών ανά την Επικράτεια, σε καμιά περίπτωση δεν παραπέμπει σε κόμμα εξουσίας. Συγκρινόμενος δε με το ΠασοκοΚινάλ του 5% θα πρέπει έως και να τον πιάνουν τα κλάματα… Και εδώ είναι το οξύμωρο. Το ΠΑΣΟΚ γενικώς είναι εδώ, αλλά όχι εντός ΚΙΝΑΛ. Όχι με Φώφη και ασφαλέστατα όχι με Λοβέρδο. Άσχετα αν μπορεί να καταλήξει εκεί… Ή μάλλον πιο σωστά, οι Πασόκοι είναι εδώ. Ένα κομμάτι συγκυβερνά, ένα άλλο μεγάλο κομμάτι δεν εκφράζεται πολιτικά, αλλά σε κάθε είδους αρχαιρεσίες, εκλογές συλλόγων κλπ, έχει ακόμα ηχηρό παρών. Αλλά βέβαια σαν ενιαία υπολογίσιμη ανεξάρτητη πολιτική δύναμη, δεν προκύπτουν.

Με αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση φαίνεται να έχει διασφαλίσει ήρεμα νερά μπροστά της, εκτός και αν βάλει αυτογκόλ. Και το αυτογκόλ περισσότερο από τα εθνικά θέματα νιώθει το Μαξίμου ότι θα μπορούσε να προέλθει και γι' αυτό είναι ιδιαίτερα προσεκτικό. Με το βλέμμα εντός (κυρίως) και εκτός Νέας Δημοκρατίας. Είναι όμως έτσι; Είναι μόνο αυτό; Γιατί υπάρχει και ένα… αλλά… Ποιο είναι αυτό; Η οικονομία, η αγορά, η κοινωνία. Όσο και αν φανεί οξύμωρο, η πανδημία κάθε άλλο παρά έβλαψε πολιτικά την κυβέρνηση. Ε, εντάξει, μία φθορά θα την είχε ούτως ή άλλως. Όμως εδώ και πάνω από ένα χρόνο ζούμε μία στρεβλή κατάσταση που έχει ακυρώσει πολιτικές, έχει επιτρέψει ανατροπές στην διαχείριση της οικονομίας, έχει επιτρέψει ελαστικότητα σε οφειλές, επιδοματική πολιτική, αναστολές πληρωμών, ευνοϊκό δανεισμό. Όλα αυτά όμως έχουν ημερομηνία λήξης. Και το αναπτυξιακό άλμα που προσδοκούμε, δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη ούτε μπορεί να διαχυθεί στην κοινωνία ως αποτέλεσμα γρηγορότερα από ότι τα προβλήματα που ήδη υπήρχαν και διόγκωσε, καλύπτοντάς τα πρόσκαιρα, η πανδημία. Πώς θα το αντιμετωπίσει αυτό η κοινωνία;

Και κυρίως… υπάρχουν απαντήσεις; Λύσεις; Για την καθημερινότητα; Και ποια καθημερινότητα; Ποιων; Και κάτι ακόμα, που αφορά την πανδημία και τη διαχείρισή της. Είναι κατανοητό να θες να ασκήσεις μία πίεση ή να δώσεις κίνητρα για να πείσεις τους ανεμβολίαστους. Έχει όμως διασφαλιστεί απολύτως ότι οι διαχωρισμοί δεν θα φέρουν διχασμό; Γιατί τα αναφέρω αυτά; Γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά κανείς, ότι ακόμα και αν παίζεις μόνος σου μπάλα, ακόμα και αν ο αντίπαλος είναι αδύναμος, πρέπει πάντα να έχεις το νου σου στα κορδόνια σου. Λυμένα μπορεί να σε ρίξουν κάτω αν τα πατήσεις…