Είναι βέβαιο ότι όλοι εννοούμε την ίδια κανονικότητα;

Το βασικό μήνυμα της χθεσινής παρέμβασης του πρωθυπουργού στη γενική συνέλευση του ΑΕΠ, πέραν του επενδυτικού προσκλητήριου, ήταν ότι το 2022 θα καλυφθεί το χαμένο έδαφος της πανδημίας σε όρους ανάπτυξης. Αυτό ελπίζουμε όλοι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και προθέσεις υπάρχουν και σχέδιο. Όμως η υλοποίηση του σχεδίου και πολύ περισσότερο ο βαθμός αποτελεσματικότητάς του, δεν είναι εντελώς δεδομένα. Για παράδειγμα, πολλά θα εξαρτηθούν από την πορεία της πανδημίας και τον βαθμό ανταπόκρισης της κοινωνίας στο κάλεσμα για ενίσχυση του ρυθμού των εμβολιασμών. Τώρα που αρχίζουμε να μπαίνουμε αριθμητικά στον χώρο των σκεπτικιστών, το αποτέλεσμα είναι άγνωστο. Ή πιο σωστά, επισφαλές. Οι πρόσφατες εξαγγελίες των bonus των εμβολιασθέντων είναι μίας μορφής κίνητρα, ωστόσο μπορεί να επιφέρουν και εντάσεις. Οι οποίους βέβαια διόλου δεν θα ευνοήσουν τον στόχο που έχει τεθεί, την ολοκληρωτική επιστροφή στην κανονικότητα.

Όμως είμαστε βέβαιοι για το τι είδους κανονικότητα μιλάμε; Γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η νέα αυτή κανονικότητα θα βρει όλους εκεί που βρίσκονταν. Ή ότι θα είναι αυτή που έχουν στο μυαλό τους. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Τα άλλαξε η πανδημία. Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα δεν θα είναι η ίδια για ένα σημαντικό ποσοστό. Πολλοί ακόμη και αν κουτσοεπιβίωσαν χάρη στα επιδόματα και τα ευνοϊκά δάνεια, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να τα καταφέρνουν όταν θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις υποχρεώσεις τους. Τα δανεικά δεν είναι εντελώς αγύριστα και οι αναβολές πληρωμών υποχρεώσεων δεν είναι αναστολές.

Το εργασιακό μπαίνει σε μία εντελώς νέα φάση. Η κερκόπορτα άνοιξε και δεν θα κλείσει. Το εργασιακό περιβάλλον αλλάζει και θα αλλάξει ακόμα περισσότερο. Όσο και αν πρόθεση της κυβέρνησης είναι η διατήρηση θέσεων εργασίας, η ωμή πραγματικότητα θα είναι εκείνη που θα κρίνει το αποτέλεσμα. Και η τηλεργασία διαμόρφωσε τις δυνατότητες και την ευέλικτη εργασία σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο. Ξεπερνώντας σε ταχύτητα τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις.

Να βάλουμε στο τραπέζι και την επιστροφή στην κανονικότητα των πληρωμών οφειλών; Να βάλουμε και τους πλειστηριασμούς; Η περίοδος προστασίας σιγά σιγά παρέρχεται…
Για να μην πλατιάζουμε, ο αναπτυξιακός σχεδιασμός παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και πράγματι είναι η αναγκαία συνθήκη για τη φυγή όρος τα εμπρός, όμως η κοινωνία, μεγάλο μέρος της οποίας έχει αρχίσει να συνηθίζει στα επιδόματα και την ανοχή, θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί.

Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Γιατί καλώς ή κακώς οι πραγματικές προκλήσεις τώρα αρχίζουν. Μετά την πανδημία. Εντός αυτής πολλά λειτουργούσαν σε περιβάλλον προστασίας. Αν φυσικά επιτρέψουν οι συνθήκες να αφήσουμε την πανδημία πίσω. Γιατί ούτε αυτό είναι ασφαλές…

ΥΓ: Ρίξτε μια ματιά στο θέμα της ακρίβειας. Το περίφημο… καλάθι της νοικοκυράς γίνεται όλο και πιο ακριβό…