Ο κίνδυνος να μείνει… ρετσινιά

Τώρα που πέρασαν 2-3 μέρες από τις ανακοινώσεις για τις νέες Αντικειμενικές Αξίες, πολύ φοβάμαι ότι η «γεύση» που μένει είναι ολίγον… φορομπηχτική. Άδικο για τη συγκεκριμένη κυβέρνηση και τις γενικότερες προθέσεις της να μείνει τέτοια… ρετσινιά; Πιθανώς ναι, αλλά ότι… αμπαλάζ και αν μπει στο πακέτο, δεν είμαι βέβαιος ότι διακρίνω τη λογική που υπαγόρευσε το μοτίβο των αναθεωρημένων τιμών. Ενώ δεν είμαι επίσης βέβαιος ότι η περίφημη προσπάθεια προσαρμογής των Αντικειμενικών Αξιών ώστε να προσεγγίζουν τις εμπορικές τιμές έχει οποιαδήποτε σοβαρή βάση. Γιατί η εμπορική τιμή σηκώνει πολύ συζήτηση… Και το ποιες συναλλαγές τις διαμορφώνουν, από ποιους και υπό ποιες συνθήκες τα τελευταία χρόνια.

Εκτός και αν μείνουμε μόνο στην επικοινωνία και την ροπή προς τον λαϊκισμό για τους πλούσιους της Μυκόνου που τώρα… θα πληρώνουν. Και αφού θα πληρώνουν αυτοί ας πληρώνουν και οι υπόλοιποι. Δεν λέω, καλώς πληρώνουν οι πρώτοι, άσχετα αν μάλλον δεν τους πολυνοιάζει, κακώς την πατάνε οι ντόπιοι και ακόμα πιο κακώς την πατάνε όλοι οι υπόλοιποι σε άλλες περιοχές που παρηγοριά θα βρουν μόνο στο ότι πληρώνουν πλέον κάτι οι πλούσιοι…

Τώρα, αν κάποιος αναπτύξει μία θεωρία συνωμοσίας, ότι κάποιος κυβερνητικός εγκέφαλος σκεφτόταν τα πρόσκαιρα έσοδα για το δημόσιο από την αναμενόμενη αύξηση μεταβιβάσεων και αγοραπωλησιών στο διάστημα μέχρι το τέλος του έτους, προτού δηλαδή εφαρμοστούν οι νέες Αντικειμενικές, για να είμαι ειλικρινής τείνω να την υιοθετήσω. Και μη μου μπλέκετε εκλογικά σενάρια. Ήμαρτον…

Τέλος πάντων ότι έγινε έγινε. Θα πρέπει όμως, τουλάχιστον, να το ισορροπήσουν το όλο θέμα μέσω ΕΝΦΙΑ. Γιατί και εκεί έχουν αρχίσει τα… ναι μεν, αλλά… ως προς τις προσδοκίες μείωσής του. Δεν είναι κακό να μην ξεχνούν στο Μαξίμου ότι η κυβέρνηση αυτή υπερψηφίστηκε για να μειώσει τα φορολογικά βάρη. Οτιδήποτε άλλο δίνει διαφορετική εντύπωση, θα κινδυνεύσει να το βρει μπροστά της…