Editorial - Αγαπητέ Μιχάλη, κάτι πρέπει να επανεξεταστεί...

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης από την πρώτη στιγμή που επελέγη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν χωρά αμφιβολία ότι υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Και ακόμα είναι. Ωστόσο η τροπή που έχει πάρει η υπόθεση του οργανωμένου εγκλήματος και το αιματηρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, δείχνει ότι κάπου, κάπως, κάτι έχει ξεφύγει. Κάτι πρέπει να επανεξεταστεί.

Αναμφισβήτητα ο κ. Χρυσοχοΐδης είναι ένα πολύ έμπειρο κυβερνητικό στέλεχος και με βαθιά γνώση των δυνατοτήτων, των χειρισμών και των παγίδων του υπουργείου του. Και γνωρίζει καλά ότι η αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος, που λόγω της ασύδοτης σε αυτή τη συγκυρία δράσης του γίνεται «κράχτης» εγκληματικότητας σε διάφορα επίπεδα - και αυτό προκύπτει καθημερινά με τα αυξημένα ρίσκα και θράσος διαφόρων κακοποιών - αποτελεί το πεδίο, το μέτωπο που μπορεί να συντηρήσει ή να ραγίσει το πετυχημένο προφίλ που επί δεκαετίες έχει χτίσει.

Την ίδια στιγμή είναι αλήθεια ότι όσο και αν οι επιλογές ενίσχυσης των δυνάμεων της τάξης είναι στη σωστή κατεύθυνση, όπως για παράδειγμα οι προσλήψεις στην πανεπιστημιακή αστυνομία κλπ, την ώρα που οι μαφιόζοι γαζώνονται μέρα μεσημέρι, η καταστολή διαδηλωτών ή και έκνομα αντιδρούντων νεαρών, δεν φαντάζει μείζον... Αλλά αυτό ίσως είναι ένα ατυχές momentum. Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει με πειστικότητα να φανεί ότι υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης της εγκληματικότητας και όχι απλά μία χαρτογράφηση των περιοχών ευθύνης και δράσης.

Εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αναλαμβάνοντας το συγκεκριμένο υπουργείο ο κ. Χρυσοχοΐδης βρήκε μία εικόνα απαξίωσης. Του υλικού εξοπλισμού, του ηθικού και της διαθεσιμότητας του προσωπικού. Όλα αυτά άλλαξαν, το έργο φάνηκε γρήγορα και απέδωσε Αλλά τώρα υπάρχει μία πολύ μεγάλη πρόκληση. Δύσκολη. Αλλά αυτή οφείλει πλέον να φέρει το ταχύτερο σε πέρας.

Πάντως για να είμαι ειλικρινής και ανεξάρτητα από την συγκυρία σε ότι αφορά τον ίδιο τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, δεν ξέρω αν αυτή η ταύτιση με το υπουργείο δημόσιας τάξης είναι προς όφελός του. Προφανώς και πολιτικά τον επανέφερε στο προσκήνιο, προφανώς ξέρει καλά τη δουλειά, προφανώς είναι από τους πλέον επιτυχημένους διαχρονικά υπουργούς δημόσιας τάξης. Όμως ως κυβερνητική οντότητα και προσωπικότητα το... κοστούμι του... «Ιαβέρη» μπορεί και να τον αδικεί. Είναι σαν... καρατερίστας... Μονοδιάστατος ρόλος. Υπό την έννοια ότι έχει διαχειριστεί με επιτυχία κρίσιμα παραγωγικά και αναπτυξιακά υπουργεία, ενώ σαφώς ήταν και μία εν δυνάμει ηγετική πολιτική προσωπικότητα.