«Εθνικοί πρωταθλητές»; Δύσκολο. Και το επιχειρηματικό «Τσάμπιονς λιγκ» δεν αστειεύεται...

Ακούγεται αρκετά τον τελευταίο καιρό ότι η ανάπτυξη που έρχεται μαζί με τα δια του Ταμείου Ανάκαμψης θα οδηγήσουν στην δημιουργία «εθνικών πρωταθλητών» στην ελληνική επιχειρηματικότητα. Δεν είμαι ωστόσο βέβαιος ότι είναι ρεαλιστικό αυτό. Ισχυρούς ομίλους σε κάποιους κλάδους ίσως, αλλά «εθνικούς πρωταθλητές»;

Στην εποχή Σημίτη με την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ και με όχημα και την άνθηση του Χρηματιστηρίου, πραγματικά υπήρξε γιγάντωση ομίλων. Με τεράστιες αποτιμήσεις, με ισχυρή κερδοφορία και το κυριότερο με επέκταση και κυριαρχία όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά στην ευρύτερη Νοτιοανατολική Ευρώπη και λεκάνη της Μεσογείου. Τράπεζες, Τηλεπικοινωνίες, Υποδομές, Βιομηχανία, Εμπόριο κλπ έλαμψαν σε μία εποχή ενός μεγάλου παιχνιδιού πρωτοφανούς ανάπτυξης, επέκτασης και κυριαρχίας για την ελληνική επιχειρηματικότητα.

Ναι, τότε μπορούσαμε να μιλάμε για «εθνικούς πρωταθλητές». Άσχετα αν το μοντέλο κατέρρευσε για σειρά λόγων που έχουν να κάνουν και με ιδιωτικές ευθύνες, των επιχειρηματιών, αλλά και με εθνικές ευθύνες και αναμφισβήτητα στο πλαίσιο του αδυσώπητου ευρωπαϊκού γεωπολιτικού παιχνιδιού. Ανεξάρτητα όμως από τος ευθύνες, ή και τα πήλινα πόδια της γιγάντωσης, την αλαζονεία και τη διαφθορά, ήταν γεγονός το ελληνικό επιχειρηματικό power game. Τώρα; Για ποιο power game μιλάμε; Εντάξει, υπάρχουν ευκαιρίες και περιθώρια ανάπτυξης και κερδοφορίας. Κλάδοι όπως η Ενέργεια κυρίως, με τους επί μέρους τομείς, οι Υποδομές, ο Τουρισμός, οι Μεταφορές, έχουν προφανώς ενδιαφέρον μέλλον μετά μάλιστα από μία δύσκολη δεκαετία. Και ορισμένοι επιχειρηματικοί όμιλοι προφανώς ξεχωρίζουν, επαναπροσανατολίζονται και ενισχύονται. Και θα είναι από τους κερδισμένους της επόμενης περιόδου.

Αλλά «εθνικοί πρωταθλητές»; Ίσως για τα ελληνικά δεδομένα που είχαν υποστεί καταβαράθρωση. Αλλά το πρωτάθλημα που κερδίζουν, δεν τους οδηγεί -ακόμα- στα σαλόνια του διεθνούς επιχειρηματικού Τσάμπιονς Λιγκ. Έχει ανέβει πολύ ο πήχης, έχει αλλάξει ακόμα περισσότερο τα δεδομένα η παγκόσμια ρευστότητα. Η μέχρι σήμερα εμπειρία δείχνει ότι οι καλές ελληνικές επιχειρήσεις περισσότερο ως στόχοι εξαγοράς αναπτύσσονται. Και εδώ που τα λέμε ο κ. Θοδωρόπουλος, εθνικός πρωταθλητής μπορεί να μην έγινε, όπως κάποτε πλασαριζόταν ότι θα εξελιχθεί ως κορυφαίος επιχειρηματίας, αλλά πάντως μια χαρά τα κονόμησε...