Τα self tests, τα σχολεία και το ρίσκο του... αυτογκόλ

Οι περισσότεροι νομίζω θα συμφωνήσουν ότι στο θέμα των εμβολιασμών η κυβέρνηση έχει να επιδείξει μέχρι στιγμής θετικό έργο. Η οργάνωση του δύσκολου εγχειρήματος θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και υποδειγματική. Και τούτο έχει συμβάλει σημαντικά στο να ξεχαστούν ή έστω να περάσουν σε δεύτερο πλάνο κάποιες αστοχίες που κατά περιόδους υπήρξαν στη συνολική στρατηγική. Τόσο το περσινό καλοκαίρι όσο και με κάποιες αρρυθμίες που παρατηρήθηκαν στο μακρύ lockdown του χειμώνα.

Όμως, καμία στρατηγική δεν μπορεί να είναι αλάνθαστη, ιδιαίτερα όταν καλείσαι να αντιμετωπίσεις πρωτοφανείς και εντελώς απρόβλεπτες καταστάσεις. Και το τελικό ισοζύγιο, ιδιαίτερα σε σύγκριση με όσα συνέβησαν στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Τώρα βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι που η μεγάλη επιτυχία από την αναθέρμανση του προβλήματος μπορεί να μην απέχουν πολύ.

Έχουμε να διαχειριστούμε το άνοιγμα του τουρισμού και την εύλογη - κακά τα ψέμματα....- χαλάρωση της προσοχής της εγχώριας κοινωνίας μετά την άρση μακροχρόνιων περιοριστικών μέτρων που απέφεραν λογικά μία κόπωση. Ωστόσο, την ώρα που τα ποσοστά των εμβολιασθέντων σταθερά αυξάνονται και σταδιακά χτίζεται το τείχος ανοσίας, από την άλλη πλευρά τα κρούσματα παραμένουν πολλά και ο κίνδυνος κάθε άλλο παρά έχει παρέλθει.

Και είναι σαφές ότι τους επόμενους μήνες κρίνονται όλα. Για το σήμερα και το αύριο. Και προφανώς δεν υπάρχουν περιθώρια για αυτογκόλ. Και ίσως όχι για αύξηση του ρίσκου όπου δεν είναι απαραίτητο. Επιτρέψτε μου ένα σχετικό παράδειγμα. Δύο εβδομάδες πριν τις διακοπές του Πάσχα άνοιξαν τα Λύκεια. Και στη συνέχεια και τα υπόλοιπα σχολεία. Και αποδείχθηκε ορθό το προληπτικό μέτρο των self tests. Όσο και αν δεν αποτελούν απόλυτη διάγνωση, έχουν συμβάλει αποφασιστικά στο να εντοπίζονται κρούσματα στα σχολεία τα οποία πολλές φορές θα είχαν τη μορφή του ασυμπτωματικού. Και έτσι, όπως τόνιζαν και οι ειδικοί αποφεύχθηκαν σε σημαντικό βαθμό πολλαπλασιαστικές συνέπειες μετάδοσης.

Από αυτή τη βδομάδα όμως, αντί για δύο φορές, τα self tests θα γίνονται μία φορά. Και αναρωτιέται κανείς γιατί; Πέρασε ο κίνδυνος; Αποδείχθηκαν ανεπαρκή; Έγινε λάθος αρχικά με τη διπλή κάθε εβδομάδα εξέταση; Γιατί και κρούσματα στα σχολεία συνεχίζονται να ανακαλύπτονται, αυξάνεται μάλιστα ο αριθμός των σχολείων με πρόβλημα και σε επίπεδο νοσηλείας και απωλειών ακόμα μετράμε υψηλά νούμερα.

Γιατί λοιπόν μειώνεται τώρα ο έλεγχος στα σχολεία σε μία μάλιστα περίοδο που όλοι κυκλοφορούν περισσότερο μετά την άρση των μέτρων; Τι συμβαίνει; Δεν έχουμε αρκετά τεστ; Δεν επαρκούν; Γιατί αυξάνουμε το ρίσκο στα σχολεία; Και εντέλει ποιο είναι το μήνυμα που θέλουμε να περάσει; Της προσοχής και της πρόληψης και του ελέγχου ή της χαλάρωσης; Μήπως να το ξαναβλέπαμε το πράγμα για να μην ρισκάρουμε κανένα αυτογκόλ;