Τα χιονοδρομικά «το ρίχνουν» στα κανόνια (pics)

Μπορεί η φετινή χιονοδρομική σεζόν να ικανοποιεί –και με το παραπάνω– τους λάτρεις του σκι, αλλά η υπερθέρμανση καραδοκεί. Η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη έχει ζημιώσει σημαντικά, και αναμένεται να βλάψει ακόμη περισσότερο, τον κλάδο των χειμερινών σπορ, επισημαίνει σε δημοσίευμά του ο Economist.

Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο τα σχολεία κλείνουν για δύο εβδομάδες σε πολλές χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης για τις χειμερινές διακοπές (vacances d’ hiver), γεγονός που σημαίνει ότι εκατομμύρια επισκέπτες κατακλύζουν κάθε χρόνο τα χειμερινά θέρετρα των Άλπεων.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, χιονίζει ολοένα και λιγότερο η σεζόν έχει συρρικνωθεί απειλώντας τη βιωσιμότητα μιας τεράστιας βιομηχανίας στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος, από τη δεκαετία του 1970 η διάρκεια της περιόδου χιονόπτωσης μειώνεται κατά πέντε ημέρες κατά μέσο όρο στο βόρειο ημισφαίριο, σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό.

Το «κενό» που δημιουργεί η κλιματική αλλαγή έρχονται να καλύψουν τα κανόνια χιονιού και άλλα συστήματα τεχνητού χιονιού που παρέχουν στα χιονοδρομικά κέντρα μια δικλείδα ασφαλείας σε περίπτωση που ο καιρός δεν σταθεί «στο ύψος» των περιστάσεων. Τα κανόνια μετατρέπουν το νερό και τον συμπιεσμένο αέρα σε κρυστάλλους χιονιού –εφόσον το επιτρέπουν οι χαμηλές θερμοκρασίες.

Η παγκόσμια αγορά τεχνητού χιονιού είναι μονοπώλιο και την ελέγχουν μόνο τρεις ευρωπαϊκές εταιρείες που κατασκευάζουν τα εν λόγω μηχανήματα: TechnoAlpin, Demaclenko και SUFAG. Η πρώτη ασχολείται μόνο με την πώληση, την εγκατάσταση και τη συντήρηση των συστημάτων τεχνητού χιονιού, ενώ οι υπόλοιπες ανήκουν σε μεγαλύτερους ομίλους που κατασκευάζουν και τον υπόλοιπο εξοπλισμό των χιονοδρομικών κέντρων, όπως για παράδειγμα τα λιφτ (αναβατήρες).

Η TechnoAlpin κατέχει πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς και παράγει 4.500 κανόνια ετησίως. Η αλήθεια είναι ότι η ιταλική εταιρεία κάνει «χρυσές δουλειές»: ο τζίρος της έχει εκτιναχθεί από τα 90 εκατ. ευρώ το 2011 στα 170 εκατ. το 2016, αφού ολοένα περισσότερα χιονοδρομικά εξοπλίζονται με συστήματα τεχνητού χιονιού ώστε να μην εξαρτώνται από τα «καπρίτσια» του καιρού.

Το κόστος της κάλυψης των πιστών με τεχνητό χιόνι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως ο τύπος του εδάφους –όσο πιο επικλινές ή βραχώδες είναι το έδαφος, τόσο πιο δαπανηρή η επίστρωση. Κατά μέσο όρο, όμως, το κόστος για να στρωθεί ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο ανέρχεται σε 1 εκατ. ευρώ.

Φημισμενα χιονοδρομικά κέντρα της βόρειας Ιταλίας, όπως το Val Gardena, έχουν κάνει τεράστιες επενδύσεις και είναι πλέον σε θέση να στρώσουν ολόκληρο το χιονοδρομικό με τεχνητό χιόνι. Τα κανόνια, όμως, δεν έχουν ζήτηση μόνο από την Ευρώπη, αλλά και από χιονοδρομικά της Κίνας, της Αυστραλίας, της Αργεντινής και των ΗΠΑ.

Όσα κανόνια και να έχουν, όμως, τα χιονοδρομικά, δεν μπορούν να στρώσουν τις πίστες αν οι θερμοκρασίες δεν είναι αρκετά χαμηλές. Για το λόγο αυτό, οι εταιρείες που διαχειρίζονται τα κέντρα επενδύουν το 5% περίπου των εσόδων τους στην έρευνα, προκειμένου να βρουν τρόπους να κατασκευάσουν χιόνι σε θερμοκρασίες που προσεγγίζουν το μηδέν. Όσο κερδοφόρες και αν έχουν αποδειχθεί οι εταιρείες κανονιών, το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο αν δεν εξελίξουν τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούν, καταλήγει το δημοσίευμα.