Τα «πυροτεχνήματα» από την ΤτΕ και η «πλοήγηση στα τυφλά»
Ο Οκτώβρης, αν δεν υπάρξουν άλλες «Θεσσαλίες» αναμένεται να έχει κάποια καλά νέα.
Οι ιθύνοντες μάλιστα της ΕΚΤ έχουν φροντίσει να συνδέονται με το «καλό παράδειγμα» της ελληνικής περίπτωσης. Είναι ίσως και το μοναδικό που μπορούν να παρουσιάσουν ως «υπόδειγμα» αποτελεσματικότητας της νομισματικής πολιτικής που έχουν ακολουθήσει από το 2008 μέχρι και σήμερα.
Και για να μη μιλάμε με «μυστήρια», υπενθυμίζουμε για όσους δεν το γνωρίζουν ότι στις 25 – 26 Οκτωβρίου το Συμβούλιο της ΕΚΤ θα συνεδριάσει στην Αθήνα «φιλοξενούμενο» της Τράπεζας της Ελλάδος. Η συνεδρίαση αυτή ως είθισται δεν παίρνει αποφάσεις. Αυτές λαμβάνονται μόνο στις συνεδριάσεις στη Φρανκφούρτη.
Παρ' όλα αυτά η ημερομηνία της συνάντησης προβλέπεται να είναι «σημαδιακή». Έχει επιλεχθεί ως τέτοια, καθώς θα είναι μόλις πέντε ημέρες μετά την αναμενόμενη – οι Κεντρικοί Τραπεζίτες γνωρίζουν πάντα περισσότερα από εμάς του κοινούς θνητούς – αναβάθμιση του ελληνικού χρέους σε investment grade (IG) από την S&P. Θα πρόκειται για τη δεύτερη αναβάθμιση. Kαι μάλιστα αυτή τη φορά από αμερικανικό Οίκο Αξιολόγησης (αυτός υποβάθμισε για πρώτη φορά και το χρέος των ΗΠΑ, πολύ πριν την Moody's), μετά την αναβάθμιση της Ελλάδας πρόσφατα από την DBRS σε IG.
Με άλλα λόγια η μεγάλη... επιστροφή.
Δεν αποκλείονται βέβαια και οι εκπλήξεις, δηλαδή να αναβάλει η S&P την αναβάθμιση, αλλά το Οικονογράφημα δεν θα έβαζε τέτοιο στοίχημα...
Μέσα σε πανηγυρικό λοιπόν για τους «αυτόχθονες» κλίμα και παρά το γεγονός ότι δεν θα ληφθούν αποφάσεις για τα επιτόκια, οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι όμως υποχρεωμένοι να συζητήσουν και για την... πραγματικότητα.
Ποια πραγματικότητα; Αυτή που ο κ. Τζ. Πάουελ περιέγραψε ως «πλοήγηση στα τυφλά» (χαράσσουμε πορεία πορεία με βάση τα αστέρια, αλλά με ουρανό συννεφιασμένο...).
Οι γνώμες για το αν και πόσο ακόμα αντέχει η ευρωοικονομία σε τόσο υψηλά επιτόκια – αυξημένα τόσο απότομα – είναι διχασμένες στην ΕΚΤ. Τα όρια αυτής της «αντοχής» είναι το μεγαλύτερο ερώτημα για τους Κεντρικούς Τραπεζίτες στη συνάντησή τους στην Αθήνα, καθώς η Ευρωζώνη διολισθαίνει σταθερά πλέον στην οικονομική επιβράδυνση με σαφή χαρακτηριστικά ύφεσης.
Το Ευρώ έχει ήδη «γλιστρήσει» κάτω από το 1,07 δολ. με το πετρέλαιο να κινείται σπασμωδικά ανοδικά παρά το ακριβότερο δολάριο.
Το ευρώ πλέον εγκυμονεί το βασικό κανάλι εισαγωγής πληθωρισμού σε μία Ευρωζώνη που ήδη έχει εγκατεστημένο ένα σταθερά υψηλό δείκτη τιμών στα τρόφιμα, παρά την πτωτική τάση του ονομαστικού δείκτη. Με αυτούς τους όρους αρκούν οι μέχρι σήμερα αυξήσεις των επιτοκίων; Και για πόσο ακόμα πρέπει να κρατηθούν αυτά σε τέτοια «ύψη»;
Λίγο πολύ το βασικό θέμα συζήτησης, αλλά όχι απόφασης, στην Αθήνα στις 25 – 26 Οκτώβρη θα είναι αυτό που έθεσε με δημόσια δήλωσή του ο Γάλλος Κεντρικός Τραπεζίτης Φρανσουά Ντε Γκαλό, ότι δηλαδή η σφιχτή νομισματική της ΕΚΤ δεν πρέπει να τσακίσει την οικονομία.
Το δεύτερο ερώτημα είναι όμως μήπως αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει.
Όπως φαίνεται στο ακόλουθο διάγραμμα οι δύο ισχυρότερες οικονομίες της Ευρωζώνης βρίσκονται ήδη στη διαδρομή αυτή και η Ιταλία ακολουθεί.
Το γεγονός της αναβάθμισης του ελληνικού χρέους μέσα σ' αυτές τις συνθήκες αναμφίβολα είναι εξαιρετικά θετικό, όσον αφορά τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό χρέος. Όμως σε καμία περίπτωση δεν βάζει την ελληνική οικονομία σε μία... γυάλα προστασίας από το συνολικό περιβάλλον της Ευρωζώνης.
Αυτή η «αλήθεια» είναι που καθορίζει και τις επιλογές που έχουν δρομολογηθεί.
Όσο για τις πιθανές αποφάσεις που θα «ωριμάσουν» σ' αυτό το πλαίσιο, μέσα από τις συζητήσεις στο Συμβούλιο της ΕΚΤ, που θα γίνουν στην Αθήνα πίσω από τις κλειστές πόρτες, ακούγεται ότι θα αφορούν αφενός το ενδεχόμενο επίσπευσης της δραστικής μείωσης της επανεπένδυσης των λήξεων από τα προγράμματα PEPP και APP, πριν από τη λήξη του 2024 και αφετέρου το ενδεχόμενο αύξησης του δείκτη υποχρεωτικών ελάχιστων αποθεματικών των τραπεζών, όπως επίσης και την περαιτέρω μείωση του ορίου των αποδόσεων των κρατικών καταθέσεων στις εθνικές Κεντρικές Τράπεζες.
Στο τέλος της συνάντησης προβλέπονται... πυροτεχνήματα.
Γ. Αγγέλης