Οικονογράφημα: Το Μούχταρο, οι εκλογές την άνοιξη και ο κ. Υπουργός
Η Ελένη έφτασε καθυστερημένη στη βδομαδιάτικη συνάντησή μας και για να μας αποζημιώσει, όπως είπε, μας έφερε να δοκιμάσουμε ένα κρασί, ξινόμαυρο, που θα ήταν έκπληξη ιδιαίτερα για μένα.
Δεν κατάλαβα γιατί θα ήταν ιδιαίτερη έκπληξη για μένα αλλά περίμενα να δω.
Επέμενε να μην το ανοίξει μέχρι να φτάσουν τα κίτρινα τυράκια που είχε ετοιμάσει ο κ. Ψ, κατά την προσφιλή του συνήθεια. Στο μεταξύ η Ελένη κρατούσε το μπουκάλι τυλιγμένο με το χαρτί περιτυλίγματος για να μη φαίνονται οι λεπτομέρειες της ετικέτας του.
Τα τυράκια ήρθαν, η περιέργεια είχε χτυπήσει... κόκκινο και το μπουκάλι άνοιξε από την Ελένη. Έβαλε πρώτα στο δικό μου ποτήρι και με προέτρεψε να δοκιμάσω με ένα νόημα του χεριού. Είχε βάλει δύο δάχτυλα όχι περισσότερο.
Ήταν πολύ σκούρο κόκκινο, σχεδόν μαύρο.
Το μύρισα και δοκίμασα. Παράξενη έντονη γεύση, κυριολεκτικά «ξινόμαυρο». Δεν μπορούσα να πω αν μου άρεσε ή όχι, αλλά αναμφίβολα η γεύση του ήταν ιδιαίτερη.
«Επιτέλους» είπε ο κ. Ψ, « τί είναι αυτό το κρασί και το κρύβεις;»
«Ήθελα να δω αν θα το αναγνωρίσει» είπε η Ελένη και δείχνοντας εμένα ξετύλιξε το μπουκάλι.
Η εμφάνισή του δεν μου ήταν γνώριμη, αλλά καθώς το έπαιρνα στα χέρια, με έπιασαν τα γέλια βλέποντας τις κρίσιμες λέξεις στην ετικέτα: Μούχταρο, από ένα οινοποιείο στην Κοιλάδα των Μουσών στην Βοιωτία.
«Βρε θηρίο που το βρήκες; Ψάχνω τόσο καιρό να το βρω σε κάβες της Αθήνας και δεν τα είχα καταφέρει…» παρατήρησα προσέχοντας το πολύ περιποιημένο μπουκάλι και την ετικέτα του.
«Εξαρτάται που ψάχνεις» παρατήρησε η Ελένη και μου εξήγησε ότι στην κάβα που το είχε βρει, της είχαν εξηγήσει ότι κανείς δεν το ξέρει και συνήθως δεν το βγάζουν καν στις προθήκες. Εξάλλου όπως της είπαν είναι ένα κρασί που πίνετε κυρίως στην περιοχή που παράγεται και στο εξωτερικό, όπου κατά κύριο λόγο καταλήγουν οι σχετικά μικρές ποσότητες που βγαίνουν από την περιοχή.
«Είναι ένα πολύ παλιό αμπέλι της περιοχής, «αρχαίο», αναβιώνει με δυσκολίες τα τελευταία χρόνια στην Κοιλάδα των Μουσών από λίγους αμπελουργούς. Είναι περίεργο κρασί, εντελώς …ξινόμαυρο και πολύ έντονο. Σε όποιους το έχουν δοκιμάσει δεν σημαίνει ότι τους αρέσει ντε και καλά. Σε άλλους ναι, σε άλλους όχι. Έχει όμως και …φανατικούς. Σ’ ευχαριστώ πολύ όμως που έκανες τον κόπο να το ψάξεις» είπα στρεφόμενος στην Ελένη, «θα το θυμάμαι και θα ανταποδώσω…», είπα και της χαμογέλασα.
Ικανοποιημένη η Ελένη γέμισε τα ποτήρια μας και από τις εκφράσεις που ακολούθησαν κατάλαβα ότι ο κ. Χ το απολάμβανε κυριολεκτικά. Δεν θα έλεγα το ίδιο και για τον κ. Ψ ο οποίος το δοκίμασε χωρίς να πει τίποτα και σηκώθηκε να πάει στην κουζίνα για να φέρει τα εδέσματα που είχε ετοιμάσει…
«Σας έχω όμως και άλλη έκπληξη» είπε η Ελένη, «αλλά αυτή χρειάζεται συζήτηση για να καταλάβω και γω ακριβώς τι σημαίνει…».
Την κοιτάξαμε περίεργα και οι τρεις, περιμένοντας την συνέχεια.
«Ίσως εσύ» είπε μιλώντας σε μένα, «μπορείς να την μεταφράσεις καλύτερα…. Κοιτάξτε προχθές ήμουνα σε ένα τραπέζι με φίλους. Κάπου στην μέση του τραπεζιού ο φίλος που μας …τραπέζωνε, μας ρώτησε αν είχαμε αντίρρηση να περάσει για ένα γειά ένας πολιτικός στέλεχος της κυβέρνησης. Άλλοι από ενδιαφέρον, άλλοι για να μη στενοχωρήσουν τον οικοδεσπότη, δεχθήκαμε την πρόταση. Και σε λιγότερο από μισή ώρα εμφανίσθηκε ο - δεν θα σας πω ποιος – υπουργός της κυβέρνησης. Το μόνο που θα σας πω είναι ότι, είναι από τα πιο παλιά και γνωστά μέλη της Κυβέρνησης και …όχι δεν ήταν ο Άδωνης, γιατί αν ήταν αυτός θα είχα βρίσει τον φίλο και οικοδεσπότη μας… Όπως καταλαβαίνεται μετά τις πρώτες στιγμές αμηχανίας, γιατί το πολιτικό περιβάλλον δεν ήταν καθόλου «ομοιογενές», έσπασε η δυσκολία της στιγμής. Και άρχισε η κουβέντα με πολλά ερωτηματικά να απευθύνονται στον επισκέπτη μας, ο οποίος παρεμπιπτόντως δοκίμασε το Μούχταρο, ότι είχε απομείνει δηλαδή, και έκανε ένα μορφασμό που έδειχνε ξάφνιασμα. Δεν είπε τίποτα, αλλά δεν πέφτω έξω αν πω πως μάλλον του φάνηκε ότι το κρασί ήταν …ξινό. Ξέχασα να σας πως ότι είχα πάει για το τραπέζι δύο μπουκάλια Μούχταρο ίδιας ετικέτας και τα είχαμε στο μεταξύ …κατεβάσει όταν έφτασε ο Υπουργός.
Προσπερνάω αυτά και πάω στο ζουμί.
Ούτε λίγο ούτε πολύ είπε ξεκάθαρα ότι αυτός στο Υπουργείο του, πολύ ισχυρό Υπουργείο, έχει κάνει «σχεδιασμό ενιαμήνου»… Το τι περιλαμβάνει σ’ αυτό το σχεδιασμό για να είμαι ειλικρινής δεν πολυπρόσεξα, αλλά αυτό που μου χτύπησε ήταν το 'ενιάμηνο'. «Έκανα τον λογαριασμό και μου βγαίνει μέχρι τον Ιούνιο…» είπε, κάνοντας μία παύση, η Ελένη.
Κανένας δεν μίλησε αμέσως.
Ο κ. Ψ παρακολουθούσε την Ελένη τόση ώρα όρθιος με το πιατάκι που είχε σηκώσει για να το πάει στην κουζίνα άδειο. «Και για να συμπληρώσω και να μη το ξεχάσω, όταν το είπε αυτό τον ρώτησα αν ολόκληρη η Κυβέρνηση δουλεύει με αυτό το χρονοδιάγραμμα. Με κοίταξε, χαμογέλασε πονηρά και σχολίασε λιγάκι αυτάρεσκα. Δεν μπορώ να πω για την Κυβέρνηση αλλά μπορώ να πω για το Υπουργείο μου… Τι συμπέρασμα βγάζετε εσείς;».
«Να σου πω. Επειδή δεν μας λες ποιος Υπουργός ήταν, δεν μπορώ και να το εκτιμήσω» είπα, «αλλά γενικά μιλώντας το ενιάμηνο φαίνεται να είναι ένα χρονοδιάγραμμα που μου ταιριάζει για εκλογές. Το είχαμε πει και την άλλη φορά νομίζω, παρά την βιασύνη των τραπεζιτών, να αφήσουμε τις εκλογές πίσω μας για να ξεκαθαρίσει και η υπόθεση του χρέους, εν τούτοις οι εκλογικές διαδικασίες έχουν τις περισσότερες φορές πολιτικά και λιγότερο οικονομικά κίνητρα.
Οπότε θα έλεγα ότι αν το υπουργείο είναι τόσο σημαντικό όπως λες, το ενιάμηνο είναι κυβερνητικό χρονοδιάγραμμα και όχι προσωπική επιλογή του Υπουργού που σας έκανε παρέα…».
Κοίταξα τον κ. Χ που κουνούσε καταφατικά το κεφάλι σαν να συμφωνούσε.
«Η γνώμη μου είναι» σχολίασε μετά από μικρή διακοπή, «ότι θα ήταν καλύτερα να πούμε ότι το ενιάμηνο είναι ένα χρονοδιάγραμμα που ταιριάζει σε όλα τα σενάρια. Και στο κοντινό με επίσπευση εκλογών και με το μακρινό για εκλογές τον Ιούνιο ή τον Σεπτέμβρη. Πιστεύω όμως ότι όλα θα κριθούν από το πως θα πάνε οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ. Το γιατί νομίζω ότι είναι φανερό. Εξαρτάται από την ηγεσία που θα επιλέξει το ΚΙΝΑΛ στο που θα στραφεί όσο αφορά τον σχηματισμό κυβέρνησης με τις πρώτες εκλογές, που γίνονται με απλή αναλογική και από τις οποίες είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο να υπάρξει μονοκομματική κυβέρνηση…».
«Δηλαδή λες ότι το ενιάμηνο είναι το πλαίσιο και μέσα σ’ αυτό θα δούμε αν θα πάμε γρήγορα για εκλογές από το τι θα βγάλει η κάλπη του Πασοκ… ήθελα να πω του ΚΙΝΑΛ» είπε ο κ. Ψ κουνώντας το κεφάλι, «δηλαδή δεν θα ξεμπερδέψουμε ποτέ με το Πασοκ….».
Η Ελένη δεν είπε τίποτα, αλλά είχε αρχίσει να ψάχνει κάτι στο τηλέφωνό της. «Μην ασχολείστε με μένα» είπε, «πρέπει να πάρω κάποια τηλέφωνα και θα είμαι πάλι μαζί σε λίγα λεπτά».
Ο κ. Χ άνοιξε την συζήτηση για το θέμα του πληθωρισμού που τον απασχολεί από την περασμένη άνοιξη, καθώς θεωρεί ότι ο ισχυρισμός για την προσωρινότητα του φαινομένου είναι απατηλή. Μας ενημέρωσε για τις σχετικές συζητήσεις που γίνονται διεθνώς και η αλήθεια είναι ότι τα όσα ακούσαμε μας απορρόφησαν την προσοχή τόσο που σχεδόν ξεχάσαμε την ύπαρξη της Ελένης, μέχρι την στιγμή που μας την υπενθύμισε η ίδια λέγοντας με ικανοποίηση «εδώ είναι και γω πάλι. Λοιπόν τι λέγατε;…».