Οικονογράφημα: Επιτέλους το... μυστήριο λύθηκε

Πλησιάζοντας στο καφενεδάκι μας κατάλαβα ότι είχε φτάσει η στιγμή για να λυθεί επιτέλους το μυστήριο. 

Απέναντι από τον κ. Χ έβλεπα μία πλάτη εμφανώς γυναικεία. Η στιγμή που θα γνωρίζαμε την φίλη του κ. Χ και εν δυνάμη νέο μέλος της παρέας μας είχε έρθει. Και ο κ. Ψ δεν είχε εμφανισθεί ακόμα. 

Χαιρέτησα και κάθισα σε διαφορετική από την συνηθισμένη μου θέση καθώς σ’ αυτή καθόταν η νέας μας φίλη. 

Ο κ. Χ αμέσως και με σχετική αμηχανία μας σύστησε. Το νέο μέλος της παρέας άκουγε στο όνομα Ελένη Κ. Με όσο πιο διακριτικό τρόπο μπορούσα άρχισα να ρίχνω κλεφτές ματιές, αυτές της πρώτης εντύπωσης. Ήταν φανερό ότι η κ. Ε – έτσι θα την αποκαλώ για συντομία από τούδε και στο εξής – καταλάβαινε ότι αυτές τις πρώτες στιγμής έπρεπε να ικανοποιηθεί η περιέργεια και για τον λόγο αυτό απέφυγε να κοιτάζει συχνά προς το μέρος μου για να διευκολύνει την …αναγνωριστική επιχείρηση. 

«Φίλη μου εδώ και πολλά χρόνια, η Ελένη» διευκρίνισε ο κ. Χ, «αλλά εντελώς έξω από τους δικούς μας χώρους» είπε. Και για να εξηγήσει τι εννοούσε, παρουσίασε ένα μικρό «βιογραφικό» της Ελένης. 

Γέννημα θρέμμα του χώρου της Τέχνης και ειδικά των Εικαστικών, με καταγωγή από το Ηράκλειο της Κρήτης, γνωστή την βρετανική διανόηση από την θητείας της στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, με ενεργή για κάμποσα χρόνια παρουσία και επιτελική ευθύνη σε ένα από τα πλέον γνωστά διεθνώς ΜΜΕ των Εικαστικών. 

Ένας γάμος στην Αγγλία, που έληξε πριν περίπου δέκα χρόνια με ένα γόνο της βρετανικής αριστοκρατίας, είχε δώσει ζωή σε δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ο γιός μεγαλο-δικηγόρος σήμερα, στέλεχος του Συντηρητικού Κόμματος, με παρουσία σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη, η κόρη διευθύνει ένα εργαστήριο πειραματισμού στην σύγχρονη ηλεκτρονική γραφιστική και η ίδια η Ελένη ως συνταξιούχος πλέον και με δεκατρία βιβλία στον ενεργητικό της στην Αγγλία, αποφάσισε να γυρίσει στην Αθήνα, την οποία συχνά πυκνά επισκεπτόταν ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία. 
«Μη τον ακούτε» είπε διακόπτοντας τον κ. Χ, «είναι πάντα γενναιόδωρος στους χαρακτηρισμούς του όταν αφορά φίλους και όσο αφορά εμένα, θα έλεγα και υπερβολικός…». 

Είχε παραγγείλει ουίσκι με πάγο, παρ’ ότι οι σκιές δεν κυριαρχούσαν ακόμα στο φως. Θέλοντας να δημιουργήσω ατμόσφαιρα οικειότητας, τσιγκλίζοντας όμως και λιγάκι, σχολίασα το γεγονός ότι ο κ. Χ μας είχε πει ότι θα ήμασταν τυχεροί αν μας επέλεγε για παρέα της. «Και η αλήθεια είναι» είπα, «ότι τώρα που σας γνώρισα του δίνω πολύ δίκιο…». Ευγενικά αλλά και με ένα τόνο που δεν άφηνε πολλά περιθώρια, μου ζήτησε να μιλάμε στον ενικό και να την θεωρούμε φίλη, γιατί και εκείνη με όσα είχε ακούσει για την παρέα μας από τον κ. Χ, θεωρούσε τον εαυτό της τυχερό που την δεχτήκαμε στην αντρο-παρέα μας. 
Και πράγματι μέχρι να εμφανισθεί ο κ. Ψ και να ξεπερασθεί ο δεύτερος κύκλος αμηχανίας, είχε εδραιωθεί ένα κλίμα μεγάλης οικειότητας, σαν να γνωριζόμαστε από καιρό. 

Σ΄ αυτό βέβαια είχε συμβάλει ο ενθουσιασμός του κ. Χ, που όλα πήγαν καλά, αλλά και η συμπάθεια που εξ αρχής υπήρξε από πλευράς του κ. Ψ προς την νέα φίλη μας, την Ελένη. 

Η κουβέντα τριγύριζε σε διάφορα θέματα, ιστορίες κυρίως από το Μάντσεστερ και το Λονδίνο από την Ε, αλλά και τον κ. Χ που μας επέτρεψαν να καταλάβουμε πόσο παλιά ήταν η γνωριμία και η φιλία τους.

Το γεγονός μάλιστα ότι η Ε μέσα από τις ιστορίες και τις απόψεις που έκφρασε, έδειχνε άνθρωπο φιλελεύθερο, αριστερής χροιάς και σε πολλά θέματα με ιδιαίτερα ριζοσπαστική άποψη, έφτιαξε την διάθεση του κ. Ψ σε σημείο που της ζήτησε να βρεθούν μέσα στην εβδομάδα για να μιλήσουν για το πως το Brexit επηρέασε τις ζωές των βρετανών. 

Κάπου εκεί ο κ. Χ διακριτικά του υπενθύμισε ότι αυτό είναι ένα θέμα που μας ενδιαφέρει όλους και θα θέλαμε να ήμαστε όλοι παρόντες… 

Ο κ. Ψ έπιασε το μήνυμα και κάπως... συμμαζεύτηκε για λίγο.

Ήταν πάντως φανερό ότι ο χώρος της και ιδιαίτερα τα εικαστικά δεν ήταν ένα θέμα συζήτησης που εμείς μπορούσαμε να το κρατήσουμε ζωντανό για πολύ ώρα και έτσι την αναγκάζαμε να μιλάει συνεχώς. Μέχρι που κάπως ήρθε η κουβέντα πάλι στα κρυπτονομίσματα και η Ε μας εξήγησε πόσο η αγορά Τέχνης …αγαπάει τα bitcoin. 

Γνωρίζοντας τον χώρο πολύ καλά, καθώς η σχέση της με αυτόν δεν είχε σταματήσει με την συνταξιοδότηση, μας άφησε άναυδους με το πλήθος των «καναλιών» που η αγορά Τέχνης έχει δημιουργήσει παράλληλα με την επίσημη αγορά, μέσω των κρυπτονομισμάτων για να διευκολύνει τις …ελεύθερες συναλλαγές. 

Σύμφωνα με την προσωπική της εκτίμηση και τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει σε έρευνα που είχε κάνει, τα ποσοστά των συναλλαγών για έργα Τέχνης, που έχουν εγκαταλείψει το δολάριο και έχουν μετακινηθεί στο bitcoin και τα άλλα κρυπτονομίσματα, από τα τέλη του 2019 μέχρι και σήμερα έχουν εκτιναχθεί σε πρωτοφανή επίπεδα. Τόσο μάλιστα περισσότερο που δεν χρειάζεται να περνούν πλέον μέσα από τους φορολογικούς παράδεισους της προηγούμενης δεκαετίας. Και το εντυπωσιακό είναι, όπως υποστήριξε, ότι και οι έλληνες εμπλεκόμενοι στην αγορά Τέχνης, κυρίως στο Λονδίνο και την Νέα Υόρκη, έχουν ιδιαίτερα ισχυρή παρουσία στην λειτουργία των «καναλιών» αυτών που έτσι κι αλλιώς λειτουργούν απολύτως νόμιμα...

Προσωπικά πάντως δεν μπορώ να πώς πως κατάλαβα - παρ’ ότι τους περιέγραψε - τους μηχανισμούς hedging που χρησιμοποιούνται για να καλύπτονται οι συναλλαγές αυτές απέναντι στα μεγάλα σκαμπανεβάσματα της «αξίας» των κρυπτονομισμάτων. 

Ούτε που καταλάβαμε πως είχε περάσει η ώρα, όταν ο κ. Χ μας υπενθύμισε ότι θα πρέπει να αποχωρήσει. Μαζί του αποφασίσαμε να φύγουμε όλοι δίνοντας ραντεβού για την επόμενη φορά. 

Η για εβδομάδες μυστηριώδης «φίλη» του κ. Χ ήταν πλέον τόσο οικεία που αισθανόμασταν σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. 

Παρεμπιπτόντως πρέπει να αναφέρω ότι είχα φτάσει σχεδόν σπίτι όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο κ. Ψ ο οποίος χωρίς εισαγωγικά ρώτησε «πόσο λες να είναι, την κάνεις την Ελένη για πάνω από 58 – 60;». 

Τον καληνύχτισα χωρίς να του απαντήσω προφανώς. Από μέσα μου βέβαια θεώρησα ότι μπορεί να είναι και πάνω από 60, αλλά είναι τόσο ευγενική και περιποιημένη φυσιογνωμία που θα μπορούσε να την πεις και για 55…