ΟΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Ο χρυσός, ο... Μαρξ και ο πληθωρισμός
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Χ με είχε ρωτήσει ποιες μέρες πάω στο γραφείο, αλλά εγώ δεν είχα δώσει σημασία.
Εκείνος όμως είχε το σκοπό του. Έτσι χθες, μετά από ένα τηλέφωνο με το οποίο με ενημέρωνε ότι ήταν στην περιοχή, όπως ήταν φυσικό τον… προέτρεψα να ανέβει για ένα καφέ.
Και ανέβηκε. Άλλωστε γι’ αυτό είχε βρεθεί στην περιοχή, δηλαδή κάτω από το γραφείο μου…
«Προφανώς αναρωτιέσαι γιατί πέρασα να μιλήσουμε. Ήθελα να σε ρωτήσω μήπως και έκανα λάθος όταν πήρα την πρωτοβουλία να σας αναγγείλω την πρόσκληση της φίλης μου στην παρέα χωρίς να το συζητήσουμε» είπε σχεδόν με το που κάθισε, πριν καν προλάβω να ειδοποιήσω για τον καφέ του.
«Μα όχι τι λες» είπα μετά από το πρώτο ξάφνιασμα. «Το αντίθετο θα έλεγα, πρόσθεσες κάτι που μπορεί να κάνει την παρέα ακόμα πιο ενδιαφέρουσα… Αν και ποτέ δεν ξέρεις, εγώ εμπιστεύομαι την γνώμη σου όπως ξέρεις, ειδικά στους χαρακτήρες των ανθρώπων».
Φάνηκε να ησυχάζει και πρόσθεσε, «μακάρι να είναι έτσι όπως λες…» και για πρώτη φορά από την στιγμή που μπήκε, κοίταξε γύρω του.
«Βλέπω ότι οι περισσότεροι δουλεύουν από το σπίτι ακόμα… οι εμβολιασμένοι δεν έρχονται στο γραφείο;».
Του εξήγησα ότι συνεχίζουμε με το μοντέλο της τηλεργασίας, αλλά κάποια στιγμή θα γυρίσουμε όλοι στη δουλειά.
«Αν δεν μας προλάβει κανένα νέο κύμα πανδημίας…» είπε.
Ρώτησα αν το φοβάται αυτό. «Φίλε μου παρακολουθώ τις ανακοινώσεις του ΠΟΥ και αρχίζω να το φοβάμαι… ειδικά μετά το καλοκαίρι» σχολίασε ο κ. Χ.
Σταμάτησε για λίγο ρίχνοντας μια ματιά σε κάποιο εσωτερικό κείμενο στους FT, που είχε πάρει από το γραφείο μου και είχε αρχίσει να ξεφυλλίζει.
«Τελικά αυτή η συζήτηση για τον πληθωρισμό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Και απορώ με ορισμένους κεντρικούς τραπεζίτες που επιμένουν ότι θα είναι 'μεταβατικό φαινόμενο', νομίζω ότι θα εκτεθούν άσχημα…» παρατήρησε.
«Αν θέλεις τη γνώμη μου, λένε αυτό που πρέπει να πουν γιατί διαφορετικά θα έπρεπε, να τινάξουν την οικονομία στον αέρα αυξάνοντας τα επιτόκια…» είπα.
«Ναι ξέρω, ξέρω, ο καλός κεντρικός τραπεζίτης όταν η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή, πρέπει να επιμένει να το αρνείται, όπως είπε ο Γκρίνσπαν. Αλλά όταν αυτός το είπε αυτό, ήδη ο προκάτοχός του ο Πώλ Βόλκερ είχε κάνει τη δύσκολη δουλειά, είχε αυξήσει τα επιτόκια στο 18% σε χρόνο μηδέν…» ανταπάντησε ο κ. Χ και συνέχισε «Ξέρεις κάτι, είχε απόλυτο δίκιο ο Μαρξ όταν υποστήριζε ότι η πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους διαμορφώνει μακροπρόθεσμα ένα αντιπληθωριστικό περιβάλλον. Αλλά αυτό δεν μπορείς απλώς να το μεταφέρεις στο σήμερα, όπως κάνουν ορισμένοι κεντρικοί τραπεζίτες – χωρίς να αναφέρονται στον Μάρξ βέβαια - γιατί ταυτόχρονα με τον νομισματικό πληθωρισμό σήμερα από τις Κεντρικές Τράπεζες, έχεις επι δύο χρόνια, 2020 και 2021, μια ταυτόχρονη σε ιστορικά επίπεδα 'χαλαρή' δημοσιονομική πολιτική, σε συνθήκες μεγάλων ανισορροπιών μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Μετά το 2008 – 9 είχες νομισματική χαλάρωση, αλλά ειδικά στην Ευρώπη δεν είχες δημοσιονομική χαλάρωση, το αντίθετο θα έλεγα. Σήμερα γίνεται εξ ανάγκης βέβαια το αντίθετο από την προηγούμενη δεκαετία. Η σύνθεση αυτού του νέου πολύ-παραγοντικού περιβάλλοντος με βασικό στοιχείο την νομισματική και δημοσιονομική χαλάρωση σε συνθήκες που κυριαρχούν οι ανισομέρειες και μάλιστα με την έξοδο από την πανδημία ακόμα …δύσκολα ορατή, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Οδηγούν κατά τη γνώμη μου σε ισχυρές πληθωριστικές πιέσεις οι οποίες θα έχουν σαν όχημα τους,δυστυχώς, την μεγάλη αβεβαιότητα και αστάθεια στις νομισματικές ισοτιμίες. Πολύ φοβάμαι ότι το δολάριο θα είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της τρικυμίας. Και από μία άποψη έχει αρχίσει αυτό να φαίνεται…».
«Αν κρίνω το πώς συμπεριφέρεται ο χρυσός» παρατήρησα, «ίσως και να μην ήμαστε πολύ μακριά από τις πρώτες αστραπές στον ορίζοντα. Πέρασε όπως θα παρατήρησες πάλι τα 1.900 δολάρια η ουγγιά».
«Έχεις δίκιο, είναι ένα βαρόμετρο που δεν μπορείς να το αγνοήσεις…» είπε ο κ. Χ.
Την ίδια στιγμή μπήκαν οι καφέδες και η συζήτηση διακόπηκε για λίγο. Η συνέχεια της κουβέντας ήταν ενδιαφέρουσα, γιατί ο κ. Χ είχε αποφασίσει να μου εξηγήσει την πρότασή του για τη διεύρυνση της παρέας με την φίλη του, η οποία προοριζόταν να γίνει – κάποια στιγμή – το «τέταρτο μέλος» της…