Η Δόμνα τα χώνει - Ο Χάρης (Viva) Καρώνης στη Βουλή - Οι συλλέκτες και τα fund

Φαίνεται γλυκούλα, αλλά μπορεί να γίνει μέγαιρα. Όταν βλέπει κλειστές ράμπες από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες σε πεζοδρόμια, και τραπεζάκια να κλείνουν κάθε εκατοστό, παίρνει ανάποδες και καλεί το 100. Το ομολόγησε η ίδια η υφυπουργός Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Δόμνα Μιχαηλίδου σε νυχτερινή μαραθώνια συνέντευξη (ΣΚΑΙ). «Πλέον κυκλοφορούμε στους δρόμους, όχι στο πεζοδρόμιο» είπε, και κάλεσε τους πολίτες να παραπονιούνται περισσότερο για αυτά τα θέματα. «Θέλει συνεχώς ελέγχους, και να κόβουν κλήσεις, μιλάμε για απαράδεκτη καταστρατήγηση του δημοσίου χώρου» τόνισε, ενώ τα βέλη της κατευθύνθηκαν στους Δήμους. «Τα πεζοδρόμια είναι δουλειά των Δήμων» είπε τόσο δυνατά, που πιστεύω την άκουσε σίγουρα ο Μπακογιάννης. θα την έβλεπα και Δήμαρχο. 

Ο Καρώνης στη Βουλή

Η φωνή της Δόμνας που κάνει bullying στους αθώους ΙΧηδες, μοτοσικλετιστές και, πάνω απ’ όλα τους άμοιρους καταστηματάρχες του κέντρου που, δεν βγαίνουν μάνα μου, τράβηξε για λίγο την προσοχή μου από τα όσα είπε ο Mr Viva  Wallet  (και JP Morgan), Χάρης Καρώνης. Ο Καρώνης που είναι πολύ μεγαλύτερος από μονόκερο (αξίζει πάνω από ένα 1 δισ.), έκανε γκράντε εμφάνιση στη Βουλή, στην prime time Επιτροπή του Ταραντίλη. 

Στην αρχή διστακτικός

Στο ευρύ κοινό έγινε διάσημος μετά την εξαγορά ποσοστού της εταιρίας που έφτιαξε, από την JP Morgan. Ο Ταραντίλης έβαλε όλη την γοητεία του καθηγητή για να τον πείσει να πάει Βουλή. Το αποκάλυψε ο ίδιος. «Όταν μου γνωστοποιήθηκε η πρόσκληση αυτή, ήμουν λίγο διστακτικός. Όντας ένας άνθρωπος από την αγορά και ένας άνθρωπος της τεχνολογίας, το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει, γενικότερα, είναι το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ σημαντικό για το που αφιερώνουμε τον χρόνο μας. Αν αφιερώνουμε τον χρόνο μας στα παιδιά μας, -τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο μας, δηλαδή - ή οπουδήποτε αλλού» εξομολογήθηκε αφοπλιστικά. 

Οι βουλευτές, πάλι, έδειξαν ψύχραιμοι. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που κάποιος τους σνόμπαρε με το καλημέρα και στα μούτρα τους, που λέμε στην πιάτσα του Μαντείου. 

Εξομολόγηση

Οι αίθουσες της Βουλής είναι ψηλοτάβανες. Οι τοίχοι τους ντυμένοι με ξύλο, οι καρέκλες παλιές. Τρίζουν. Κανείς δεν φωνάζει. Το φως είναι ήσυχο, ιδιαίτερα στις απογευματινές συνεδριάσεις. Δεν υπάρχουν εξάρσεις. Ο Καρώνης μπήκε στο κτίριο απρόθυμα. Στη συνέχεια όμως ο χώρος του «κατέβασε» την ταχύτητα. Κατά κάποιο τρόπο τον εξημέρωσε. Στο τέλος, ήταν σαν ψυχανάλυση. Ανοίχτηκε, εκεί μπροστά στον Σαρακιώτη, τον Δαβάκη, την Κατερίνα Παπακώστα-Παλιούρα τον Γιάννη Αμανατίδη, την Παρασκευή Βρυζίδου. Πιστεύω πως δεν το μετάνιωσε.

Το τάβλι, οι καταλήψεις και η ΔΕΗ

«Μπήκα με την τρίτη χρονιά ηλεκτρολόγος στα ΤΕΙ του Πειραιά. Χωρίς να έχω κουράγιο να διαβάσω, τυχαία. Πέρασα γιατί είχα διαβάσει τα προηγούμενα χρόνια. Είμαι ένας άνθρωπος που παράτησε πολύ γρήγορα την σχολή, γιατί υπήρχαν καταλήψεις και παίζεις μια φορά τάβλι, δυο φορές τάβλι, δέκα μέρες τάβλι, πολύ τάβλι, πολύ κατάληψη. Οπότε η επαφή μου με τους υπολογιστές με κέρδισε, εκεί στις αρχές του 1994-1995. Με κέρδισε έτσι ώστε να μην χάνω τον χρόνο μου στο τάβλι, αλλά και μην παίρνοντας εκείνο το πολυπόθητο πτυχίο του ηλεκτρολόγου, που πιθανά να είχα έρθει σε κάποιον από εσάς να με βοηθήσει να μπω στη ΔΕΗ, όπως θα ήθελε η μητέρα μου. Δεν μπήκα στη ΔΕΗ, δεν πήρα το πτυχίο μου, αλλά ακολούθησα μια δικιά μου πορεία» είπε στους σχεδόν σοκαρισμενους βουλευτές απέναντί του, από την ωμότητα της γλώσσας.

Οι εκλογές και το PSD1

Οι βουλευτές είδαν μέσα από τον λόγο του Καρώνη εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Δεν ήταν μόνο ο διορισμός στην ΔΕΗ, ως ο πολυπόθητος στόχος κάθε ηλεκτρολόγου που μπορούσε να υλοποιηθεί μέσα από τον δικό τους ρόλο.

 Ήταν και η εξιστόρηση του τι έγινε το 2009. Γιατί αν το 2009 ήταν η χρονιά που οι βουλευτές κυνηγούσαν τον σταυρό, και ο Γαπ σκέφτονταν τι θα κάνει με το ΔΝΤ, για τον οραματιστή Καρώνη, ήταν το deadline εναρμόνισης της οδηγίας PSD 1 στο δίκαιο της χώρας. Σεπτέμβριος του 2009. Η χώρα είχε εκλογές το 2009 και η PSD1 δεν εφαρμόστηκε. «Εμείς είχαμε χάσει μέχρι εκείνο το σημείο, 2 χρόνια χρήματα και κουράγιο. Τελικά, μετά από πάρα πολλά, το καλοκαίρι του 2011, η χώρα έβγαλε ένα νόμο». Ξανά σοκ οι βουλευτές.

Ύμνοι στην οικογένεια Λάτση

Τα βάσανα της Viva πέρασαν σαν σε ταινία, μέσα από την εξιστόρηση του Καρώνη. Οι βουλευτές φάνηκαν ψύχραιμοι. Πρέπει να είναι ο μοναδικός μέχρι στιγμής ομιλητής σε επιτροπή της Βουλής, ο οποίος έπλεξε τόσο ακομπλεξάριστα το  εγκώμιο της οικογένειας Λάτση, ενώ την ίδια στιγμή «έθαψε» με τέτοιο τρόπο τον Δασκαλόπουλο.

«Η εταιρεία ήταν πάρα πολύ τυχερή να την πιστέψει η  οικογένεια Λάτση, η οποία πρακτικά και μας στήριξε οικονομικά σε εκείνο το χρονικό σημείο, σε ένα πολύ δύσκολο χρονικό σημείο. Ήταν τα τέλη του 2014, να πω εδώ ότι ήταν μια στιγμή που αναμενόταν η κυβέρνηση Τσίπρα. Προφανώς, η όποια αναταραχή υπήρχε εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή στο πολιτικό σύστημα, έκανε αμέσως reflect και στα expectation των όποιων επενδυτών, οπότε η εύρεση επενδυτών ήταν πάρα πολύ δύσκολη, σε εκείνη τη χρονική στιγμή» είπε.

Ενώ η Deca

«Η Deca του Δασκαλόπουλου, αποδείχτηκε μια πάρα πολύ κακή επιλογή πολύ γρήγορα». Και συνέχισε δριμύτερος σε άλλο σημείο: «Το ότι κάποιος ασχολείται με την τέχνη, με έργα τέχνης, δεν τον κάνουν επενδυτή. Αν ασχολείται με τα είδη υγιεινής σαν έργα τέχνης δεν τον κάνουν επενδυτή. Και αν τελικά τα στελέχη που έχει, είναι στελέχη ενός fund που θα έπρεπε να έχουν συνταξιοδοτηθεί, δηλαδή, 75 χρονών όπως είναι ο Νανόπουλος στην Deca, δεν μπορείς να πάρεις αυτό το πράγμα που χρειάζεται να έχει ένας επενδυτής για να μπει και να κάνει angel investments και να πάει σε αυτό που πρακτικά είναι το κενό που έχει σήμερα».

Ουφ!

Στο τέλος όμως είχε happy end. Όπως είπε, παρά τις δυσκολίες στα θεσμικά, και τα εμπόδια στη χρηματοδότηση, δε θ’ άλλαζε τίποτα. «Νομίζω πως όλα αυτά τα προβλήματα δε μου έδωσαν πικρία, μου έδωσαν την ευκαιρία να πιστέψω πως μπορούμε να τα καταφέρουμε στο εξωτερικό. Είναι πολύ μεγάλη διαφορά. Η Viva είναι αποτέλεσμα πολλών συνεχόμενων μαχών, με οτιδήποτε», είπε, αφήνοντας μια γλυκιά γεύση σε μια δύσκολη συνεδρίαση στην Βουλή.

Η χαρά της ζωής

Μετά τον τυφώνα Καρώνη, ένιωσα την ανάγκη ν’ ακουμπήσω σε κάτι οικείο. Κάτι ζεστό, σαν πλεκτή κουβερτούλα, χνουδωτό και απαλό. Μου το έδωσε ο Ανδρέας Σπυρόπουλος, (ο έμπιστος των έμπιστων του Ανδρουλάκη).

«Εμείς, θα καταθέσουμε μία σοσιαλδημοκρατική, αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης του τόπου. Θα έχει στόχο την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και του ΕΣΥ, των δημοκρατικών Θεσμών, τη δίκαιη κατανομή των πόρων της οικονομίας, τη μείωση των ανισοτήτων, νέες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Κι ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την ενεργειακή μετάβαση, προς όφελος του καταναλωτή».

Επιτέλους! Άκουσα ξανά το «Θα» σ’ αυτό τον τόπο.

Σας φιλώ

Η Πυθία