Οι κινήσεις της Τουρκίας, ηχηρό καμπανάκι για τα εθνικά συμφέροντα...

Μήπως από όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας και όσα φαίνεται ότι μπορεί να συμβούν, πρέπει να αρχίσει η Ελλάδα να αναδιαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της, να κινηθεί πιο αποτελεσματικά και αποφασιστικά στο θέμα της απαίτησης -πλέον- για υποστήριξη των θέσεών της από τους συμμάχους της, στρατιωτικούς όπως οι ΗΠΑ το ΝΑΤΟ ή πολιτικοοικονομικούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Μήπως πρέπει να χτυπήσει πλέον ένα ηχηρό καμπανάκι αν όχι καμπαναριό ολόκληρο σε σχέση με τις κυκλωτικές κινήσεις της Τουρκίας για την επίτευξη κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή;

Μπορεί τα τουρκικά ερευνητικά και πολεμικά πλοία να μην αρμενίζουν πλέον στο Αιγαία, αλλά η τουρκική διπλωματία υλοποιεί στην περιοχή την μία παρεμβατική κίνηση μετά την άλλη. 

Η πλέον πρόσφατη, η συμφωνία της Τουρκίας με τα Σκόπια για στρατιωτική συνεργασία. Να θυμίσω ότι ένα από τα επιχειρήματα που εγείρονταν για την υποστήριξη της συμφωνίας των Πρεσπών του κ. Τσίπρα, ήταν η αποτροπή δημιουργίας ενός φιλοτουρκικού άξονα στα βόρεια σύνορα της χώρας. Ποια συμφωνία όμως; Αυτή που επί της ουσίας έχει καταστεί διάτρητη; Με ευθύνη βεβαίως κυρίως της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά και με ανοχή της σημερινής. Σε τι ακριβώς να πρωτοαναφερθούμε; Στην οικονομική άλωση της Βουλγαρίας από Τουρκικά επιχειρηματικά συμφέροντα; Όποιος κάνει μια βόλτα μέχρι τη Σόφια θα διαπιστώσει πολύ εύκολα τι είδους εταιρείες κυριαρχούν στα έργα υποδομής στη χώρα και ποιοι όμιλοι τραπεζικοί και επιχειρηματικοί έχουν τη μεγαλύτερη διείσδυση στην τραπεζική, στην οικονομία και τον τουρισμό της... Και ότι οι τουρκικές επιγραφές έχουν πλέον αντικαταστήσει τις ελληνικές στην κεντρική πλατεία της Σόφιας... Στην πολύπλευρη συμμαχία της Αλβανίας με την Τουρκία; Όχι μόνο την στρατιωτική με παροχή βάσεων, αλλά και την πολιτισμική στον χώρο της εκπαίδευσης κλπ. Είναι ή δεν είναι σε εξέλιξη μία.. περικύκλωση της χώρας και μία επιχείρηση απομόνωσης;

Και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα με τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν. Την ώρα όπου ο κ. Ράμα φιλοδοξεί να εποικίσει τις νότιες περιοχές της Αλβανίας, τη Βόρειο Ήπειρο δηλαδή, με Αφγανούς πρόσφυγες που θα του στείλει βεβαίως η Τουρκία... Ευπρόσδεκτοι θα είναι οι Αφγανοί και στα Σκόπια. Για να μη μιλήσουμε για την ίδια την Τουρκία που αναβαθμίζεται περαιτέρω ως προς τον ρόλο της στο μεταναστευτικό. Αν κρατούσε μία φορά σε ομηρία την Ευρωπαϊκή Ένωση, τώρα καθίσταται κυρίαρχη διαπραγματευτικά και ουσιαστικά η θέση του. Όχι μόνο με την ιδιότητα να αναχαιτίσει ή να διοχετεύσει τις νέες προσφυγικές ροές που ολοένα και θα ενισχύονται, αλλά και ως - να μην το λησμονούμε - χώρα με φιλικές σχέσεις με το νέο καθεστώς του Αφγανιστάν, τους Ταλιμπάν. Επίσης, να θυμίσουμε, ότι ο Ερντογάν έχει εργαλειοποιήσει στο πρόσφατο παρελθόν Σύρους πρόσφυγες μετατρέποντάς τους σε μισθοφόρους για να πολεμήσουν στη Λιβύη... 

Πέρα από το ανθρωπιστικό συναίσθημα για το δράμα των προσφύγων, που οφείλουμε ως προηγμένη δημοκρατία και χώρα με αίσθημα δικαίου και ανθρωπισμού να ανταποκριθούμε όπως συνολικά θα πράξει η Ε.Ε., ας δούμε πίσω από αυτά και τους πιθανούς κινδύνους. Και δεν χρειάζεται νομίζω ιδιαίτερη ανάλυση για να αντιληφθούμε ότι είναι και αρκετοί και προφανείς. Γι' αυτό και απαιτείται εγρήγορση αλλά και σχεδιασμός δράσεων σε όλα τα επίπεδα, ώστε αφενός η χώρα να μην αποτελεί "δεκανίκι" σε σχεδιασμούς άλλων χωρίς να λαμβάνει εθνικής σημασίας σημαντικά ανταλλάγματα, όπως με την αναγνώριση των Σκοπίων και για να μην τρέχουμε πίσω πυροσβεστικά από τα γεγονότα και τις πρωτοβουλίες της Άγκυρας όπως συνήθως γίνεται μέχρι τώρα.