Editorial: Ανάκαμψη χωρίς χρηματιστήριο; Ως πότε η αγορά θα αντιμετωπίζεται ως... προπατορικό αμάρτημα;

Ένα λάθος που επί 20 χρόνια διαπράττουν όλες οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας, είναι ότι αντιμετωπίζουν το Χρηματιστήριο περίπου σαν... ταμπού, σαν το προπατορικό αμάρτημα που δεν επιτρέπεται όχι να το αξιοποιήσουν αλλά καλά καλά ούτε να το συζητήσουν.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι κάτι με το νόμο για την κεφαλαιαγορά και κάτι με την πολιτική μείωσης φόρων και επιβαρύνσεων, η σημερινή κυβέρνηση κάνει κάποιες προσπάθειες να αναστήσει την αγορά. Όχι όμως επαρκώς και όχι με συστηματική στρατηγική. Δεν φτάνουν. Δεν φτάνουν στη βάση και στην ουσία. Η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, βαρύτατα και βαθύτατα πληγωμένη και εντελώς πλέον αποψιλωμένη από σοβαρούς συμμετέχοντες, είτε εισηγμένες είτε επενδυτές, χρειάζεται αφοσιωμένη και γενναία σε αποφάσεις προσπάθεια για να παρουσιάσει εκ νέου ενδιαφέρον.

Και είναι και κρίμα και θα είναι και οξύμωρο και προφανώς μεγάλη χαμένη ευκαιρία αν η σημαντική ανάκαμψη και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και επιχειρηματικότητας δεν περάσει και από τη χρηματιστηριακή αγορά. Τα τεράστια λάθη και ευθύνες του παρελθόντος δεν μπορεί να λειτουργούν ως αιώνια βαρίδια και δεσμά. Αν αυτή η κυβέρνηση δεν αντιληφθεί και δεν αξιοποιήσει την τελευταία ευκαιρία υγιούς και όχι μέσα από συνεχώς διογκούμενα χρέη και δάνεια, χρηματοδότησης της αγοράς, τότε καμία άλλη δεν θα έχει ξανά την ευκαιρία.

Γιατί αυτή; Διότι έχει στη σύνθεσή της στελέχη που καταλαβαίνουν από αγορές, διότι συνομιλεί με τα funds και τους διεθνείς παίκτες. Και γιατί αν είναι ειλικρινής η σπουδή για τη μεσαία τάξη, η παλιννόστησή της δεν μπορεί να εξαιρεί την επενδυτική και αποταμιευτική δυνατότητα και προοπτική. Και βεβαίως αν επιθυμούμε ενίσχυση της μεσαίας και μεγάλης επιχειρηματικότητας, δεν μπορεί αυτό να αφήνεται μόνο σε επιδοτήσεις και φθηνό σήμερα δανεισμό που όμως κάποια στιγμή θα υπάρξει ίσως ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε βρόγχο.

Και για να τελειώνουμε με τις τύψεις... Ποιοι να προστατευτούν; Όσοι ήδη φλερτάρουν με τη φρενίτιδα των κρυπτονομισμάτων ωσάν χρυσωρύχοι του 19ου αιώνα; Αν και υπάρχει ακόμα συστημική και ιδιωτική παρουσία από πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν την περίοδο του μεγάλου κραχ, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη. Άλλωστε τώρα είναι πλέον όλοι πιο υποψιασμένοι. Ή θα πρέπει, οφείλουν να είναι... Μην μακρηγορούμε όμως. Ας το δει με πιο ευνοϊκό μάτι η κυβέρνηση, ας πάρει γενναίες νομοθετικές αποφάσεις - επενδυτικά κίνητρα, ας επιχειρήσει βρε αδερφέ να βάλει το μαύρο χρήμα που και πάλι κυκλοφορεί, σε παραγωγική κατεύθυνση και να το αξιοποιήσει.

Οικονομία χωρίς ισχυρές τράπεζες και ζωντανό χρηματιστήριο δεν μπορεί να πάρει μπροστά. Σκεφτείτε το κύριοι, αφουγκραστείτε τους επιχειρηματίες, αναλογιστείτε τα οφέλη. Σε πλείστες όσες κατευθύνσεις. Το τι μπορεί να γίνει και το πώς είναι μία κουβέντα που μπορεί να γίνει, αλλά πρώτα χρειάζεται μία ισχυρή απόφαση.