Ροή
Το πινγκ-πονγκ αυξάνει την ευφυΐα των εργαζομένων. Όλοι θέλουμε να είμαστε χαρούμενοι στο γραφείο, όπου περνάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι είναι ηλίθιοι. Τα ποδοσφαιράκια και οι τσουλήθρες δεν κάνουν τη δουλειά διασκεδαστική, ούτε δημιουργική. Και σίγουρα δεν αντισταθμίζουν μια καλή κατάθεση στον λογαριασμό μισθοδοσίας.
Αυτού του είδους οι παροχές έχουν μεγάλη σημασία για τις επιχειρήσεις που θέλουν να περάσουν μια εικόνα «χαλαρής» εταιρικής κουλτούρας, ενώ δεν είναι λίγοι και οι εργοδότες που τις χρησιμοποιούν ως μια μορφή παρηγοριάς για τις χαμηλότερες αμοιβές ή το ανιαρό αντικείμενο εργασίας.
Πρωτεργάτες στη νέα τάση ήταν ο διαδικτυακός κολοσσός Google και το ηλεκτρονικό κατάστημα ένδυσης Zappos. Και οι δύο αμερικανικοί γίγαντες έχουν βασίσει την ανάπτυξή τους σε δημοφιλή προϊόντα και εργασιακές κουλτούρες που ταυτίστηκαν με τις αφράτες πολυθρόνες. Έκτοτε, κάθε start-up που σέβεται τον εαυτό της, οργανισμός ΜΜΕ και τεχνολογική εταιρεία προσφέρει ανάλογες παροχές με την ελπίδα ότι μέσα σε ένα άνετο περιβάλλον οι εργαζόμενοι είναι πιο κινητοποιημένοι και θα εκτοξεύσουν την εταιρεία στα μεγέθη της Google. Και αυτό επειδή αρκετές μελέτες συνδέουν την εταιρική κουλτούρα με την κερδοφορία, με αποτέλεσμα κάποιες παροχές να θεωρούνται σχεδόν υποχρεωτικές.
«Εδώ στη Silicon Valley, η απεριόριστη άδεια, τα κατοικίδια στη δουλειά και το δωρεάν φαγητό είναι τόσο διαδεδομένα που πλέον θεωρούνται ξεπερασμένα, είτε το πιστεύετε είτε όχι», σχολιάζει στο Bloomberg ο διευθυντής επικοινωνίας της Glassdoor, Scott Dobroski. «Οι άνθρωποι γίνονται πιο δημιουργικοί».
Δεν είναι μόνο η Silicon Valley που εφαρμόζει αυτές τις τεχνικές. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι ο διαφημιστικός κλάδος, όπου οι επιχειρήσουν προσφέρουν μια σειρά προνόμια σε μια προσπάθεια να κρατήσουν τους νέους εργαζομένους τους, όπως αναφέρει δημοσίευμα των New York Times. Οι διαφημιστικές εταιρείες ελπίζουν ότι το κλίμα χαλάρωσης και τα happy hours θα αποτρέψουν τους υπαλλήλους τους από το να παραιτηθούν. Μερικές από τις νέες παροχές που προσφέρουν είναι ροφήματα από barista που προσέλαβε ειδικά η διαφημιστική Deutsch στη Νέα Υόρκη, η μπύρα που παρέχει η Ogilvy & Mather και τα –πάντα επίκαιρα- τραπέζια πινγκ-πονγκ στη McCann, τη θυγατρική της Interpublic.
Η κινητικότητα των εργαζομένων στον διαφημιστικό κλάδο είναι υψηλή και βαίνει αυξανόμενη, όπως επιβεβαιώνει πρόσφατη έρευνα των LinkedIn και 4A. Οι διαφημιστικές εταιρείες παρουσιάζουν «καθαρή απώλεια ταλέντων» ύψους 25%, σε σύγκριση με ανταγωνιστικούς κλάδους, όπως είναι οι κλάδοι τεχνολογίας και συμβουλευτικών υπηρεσιών. Το πρόβλημα επικεντρώνεται κυρίως στους millennials, όσους δηλαδή έχουν γεννηθεί το διάστημα 1980-2000. Τα άτομα αυτής της γενιάς αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό στο σημερινό εργατικό δυναμικό στις ΗΠΑ και δίνουν ώθηση στις διαφημιστικές εταιρείες με τη δημιουργικότητά τους.
Δυστυχώς, όμως, οι «κυψέλες ύπνου (nap pods)» δεν βοηθούν κάποιον να πληρώσει το νοίκι. «Τα τραπέζια πινγκ-πονγκ και το Red Bull αποτελούν πολύ επιφανειακές προσεγγίσεις», σχολιάζει ο Evan Porter που εργάζεται σε εταιρεία ψηφιακού μάρκετινγκ στην Ατλάντα. Όταν έκανε συνέντευξη για να πάρει τη δουλειά, σε ηλικία 25 ετών, το trendy γραφείο «φαινόταν αναμφίβολα ελκυστικό». Τελικά, όμως, παραιτήθηκε καθώς, όπως εξηγεί, «το καθημερινό μάνατζμεντ και κάποιες καταστάσεις που διαιωνίζονταν με έφθειραν με το πέρασμα του χρόνου».
Σήμερα, ο 29χρονος Porter εργάζεται ως επιμελητής στην Upworthy, η οποία τον «τράβηξε» με τις δελεαστικές παροχές που προσφέρει, όπως η άδεια μετ’ αποδοχών και η ευελιξία να δουλεύει όποτε θέλει από το σπίτι, ώστε να μπορεί να κρατά το παιδί του. Επιπλέον, παίρνει υψηλότερο μισθό και νιώθει πιο ικανοποιημένος με το αντικείμενο εργασίας.
Οι παροχές, λοιπόν, που μετρούν περισσότερο δεν είναι τα ποδοσφαιράκια. Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ασφαλιστική κάλυψη, άδεια και ημέρες ασθένειας μετ’ αποδοχών και προοπτική για μπόνους απόδοσης, όπως επιβεβαιώνει η σχετική έρευνα Glassdoor για το 2015. «Από τη λίστα λείπουν κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές παροχές», σχολιάζει ο Dobroski.
Σε τελική ανάλυση, αυτό που θέλουν όλοι είναι να πληρώνονται καλύτερα. Ένας νέος εργαζόμενος στον διαφημιστικό κλάδο λαμβάνει 45.000 δολάρια λιγότερα, ετησίως, από μια θέση αντίστοιχης εμπειρίας στις εταιρείες τεχνολογίας και το χάσμα αυτό δεν καλύπτεται με το μοδάτο γραφείο. Παραδοσιακά, οι απολαβές φιγουράρουν ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων ενός εργαζομένου για να νιώθει ικανοποίηση από την εργασία του. Ιδίως, μάλιστα, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι millennials αποφοιτούν από τα πανεπιστήμια με χρέος 35.000 δολάρια, κατά μέσο όρο.
«Εάν βγάζεις 35.000 δολάρια ετησίως και έχεις 30.000 δολάρια χρέος στην πλάτη σου –που είναι ο μέσος όρος– δύσκολα μπορείς να τα βγάλεις πέρα με το κόστος ζωής σε μια μεγάλη πόλη», σημειώνει ο Bruce Elliott, υψηλόβαθμο στέλεχος του τμήματος αποδοχών και παροχών της Society for Human Resource Management.
Γιατί, τότε, οι εταιρείες μπαίνουν στη διαδικασία να προσφέρουν πρόσθετες παροχές; Είναι απλό, απαντά ο Elliott: είναι φτηνές. «Από πλευράς κόστους, οι παροχές αυτού του είδους βγαίνουν αρκετά φτηνές για τις εταιρείες».
Φυσικά, εκτός από τις απολαβές και τις παροχές, οι εργαζόμενοι θέλουν να νιώθουν ευχαριστημένοι με τη δουλειά τους. Ακόμη και οι νεώτεροι, όμως, αντιλαμβάνονται ότι οι δωρεάν happy hours λίγο μπορούν να συμβάλλουν στην αύξηση της ικανοποίησης συνολικά. «Αρχικά οι εργαζόμενοι έλκονται από αυτές τις παροχές», παραδέχεται ο 20χρονος Dalton Dranitsaris που εργάζεται στη SAP στον Καναδά (που έχει τραπέζια πινγκ-πονγκ). «Καθώς, όμως, ο καιρός περνάει, συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν άλλα πράγματα που μετράνε εξίσου, όπως το αντικείμενο εργασίας και κατά πόσο αυτό σε ενδιαφέρει».
Τα «δολώματα» της Google έχουν απήχηση γιατί, εκτός από αυτά, η εταιρεία δίνει στους υπαλλήλους της παχυλούς μισθούς για να λύνουν ενδιαφέροντα ζητήματα σε έναν επιτυχημένο οργανισμό.
