Ροή
Όποιος παρακολούθησε τη Μεγάλη Τετάρτη τη συζήτηση επί των προτάσεων σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής για την υγεία που είχαν καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ δεν πρέπει να έγινε ιδιαίτερα σοφότερος ως προς την ουσία του ζητήματος.
Η κυβέρνηση επέλεξε να φέρει το ζήτημα και προέκρινε τρεις άξονες: την υπόθεση της Novartis, τη φαρμακευτική δαπάνη και την υπόθεση του Ερρίκος Ντυνάν. Στη δική της πρόταση, όμως, λησμόνησε να συμπεριλάβει την περίοδο των κ.κ. Ξανθού και Πολάκη, αλλά και τις δύο περιόδους του κ. Κουρουμπλή, το 1996 και το 2015. Από την άλλη, η στάση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν κατά τι αμήχανη: επί των δικών τους ημερών έγιναν περίεργα πράγματα, για να το πούμε κομψά, στον χώρο της υγείας και έπρεπε να αποδείξουν ότι, όχι απλώς δεν είναι ελέφαντες, αλλά ότι η κυβέρνηση είναι αυτή που προσπαθεί να αποφύγει τις δικές της ευθύνες.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: όταν μιλάμε για φαρμακευτική δαπάνη, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ένα πράγμα. Η ευθύνη της φαρμακευτικής δαπάνης πέρασε στο υπουργείο Υγείας με το πρώτο Μνημόνιο. Μέχρι τότε, ήταν στην ευθύνη του υπουργείου Ανάπτυξης. Άρα, για την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης, θα κληθούν άνθρωποι που είχαν έως το 2010 την ευθύνη της;
Από την άλλη, αφού η κυβέρνηση δεν έχει τίποτε να φοβηθεί, γιατί δεν ενέταξε την περίοδο 2015-2016 στη διερεύνηση; «Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται», έλεγαν οι κυβερνητικοί και ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας κ. Πολάκης εξηγούσε τα ανομήματα των προηγούμενων σε αλλεπάλληλα συριζαϊκά πηγαδάκια στη Βουλή, με ορισμένους βουλευτές δε να κρατούν και σημειώσεις για να έχουν να λένε στα πάνελ. Μια κυβέρνηση, επομένως, που τίποτε δεν έχει να φοβηθεί και θέλει να εκθέσει τους πολιτικούς της αντιπάλους, θέτει και τη δική της περίοδο υπό διερεύνηση, βγαίνει πάλλευκη και το τρίβει στο πρόσωπο της αντιπολίτευσης. Η συγκεκριμένη δεν το έκανε, αλλά συνεχίζει να επικαλείται το ηθικό της πλεονέκτημα. In verbis-και μόνο-μπορεί.
Το πρόβλημα είναι το εξής και είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου. Ας προσποιηθούμε πως έχω μαντικές ικανότητες. Η εξεταστική επιτροπή θα συγκληθεί, θα παρελάσουν μάρτυρες, πολλοί εξ αυτών θα υποστούν την ταπείνωση της «ανάκρισης» τύπου Κασιδιάρη με ουρλιαχτά, φωνές και χτυπήματα στα έδρανα ή της «ανάκρισης» τύπου Νικολόπουλου, με υπονοούμενα, ψευτο-μάγκικο ύφος και επίκληση δημοσιευμάτων τελειωμένων εφημερίδων και site. Τι αποτέλεσμα θα παραχθεί; Ό,τι συνέβη και στην επιτροπή για τη χρηματοδότηση κομμάτων και media από τις τράπεζες. Θα εντοπιστούν πολιτικές ευθύνες, θα φωτιστούν όντως ενδιαφέρουσες πτυχές των υποθέσεων και κανείς δεν θα παραπεμφθεί σε προανακριτική. Η υπόθεση θα κλείσει και έξω από την πόρτα.
Η κυβέρνηση επενδύει στο άνοιγμα εκκρεμών φακέλων. Ακούγεται πολύ καλύτερα το να ψάχνεις τα πεπραγμένα στον χώρο της υγείας, παρά να κόβεις το αφορολόγητο και τις συντάξεις. Δεν είναι υποχρεωτικό πως γίνεται για «αντιπερισπασμό», όπως σύσσωμη η αντιπολίτευση κατήγγειλε, ώστε να μακιγιαριστούν τα μέτρα. Είναι η πάγια τακτική αυτής της κυβέρνησης, να ανοίγει παλιούς φακέλους. Μόνο που η αντιμετώπισή της είναι αυτό που ο θυμόσοφος λαός ονομάζει «όσα βλέπει η πεθερά». Ο φάκελος ανοίγει, η κυβέρνηση φυσά τη σκόνη, αλλά γερό καθάρισμα δεν κάνει.
Αν μπορούσε, θα το είχε ήδη κάνει. Για να είμαστε ειλικρινείς, αν η κυβέρνηση είχε σοβαρά στοιχεία θα είχε «σεντράρει» είτε τον Μάκη Βορίδη, είτε τον Άδωνι Γεωργιάδη είτε τον Ανδρέα Λοβέρδο. Γιατί, κατά κύριο λόγο, αυτοί οι τρεις πρώην υπουργοί Υγείας βρίσκονται στο κυβερνητικό στόχαστρο. Η διερεύνηση όμως υποθέσεων, όπως αυτές της υγείας, έχουν φυσικό χώρο: τη δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη έχει ανοίξει τον φάκελο της Novartis. Η δικαιοσύνη έχει ανοίξει τον φάκελο του Ντυνάν και μάλιστα η σχετική δικογραφία έχει ήδη διαβιβαστεί στη Βουλή από το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Υπάρχει, συνεπώς, ένα ειλικρινές ερώτημα: τι μας χρειάζεται μια ακόμα Εξεταστική, πέρα από το να δημιουργείται ντόρος για το «παλιό πολιτικό σύστημα»; Δεν είναι «ανάγκη διερεύνησης» αυτό που ωθεί την κυβέρνηση. Είναι πολιτική στρατηγική. Θεμιτό μεν, αλλά στο μεταξύ η πολιτική ζωή εξακολουθεί να ποινικοποιείται άσκοπα, ενώ η δικαιοσύνη έχει όλα τα μέσα, ώστε να πράξει ανενόχλητη το καθήκον της.
