Ροή
Κορυφώνονται οι διαβουλεύσεις προκειμένου η συμφωνία στην οποία κατέληξε ο OPEC για μείωση της παραγωγής κατά 1,2 εκατ. βαρέλια την ημέρα να αποκτήσει «σάρκα και οστά» από τον Ιανουάριο του 2017 με τις «ευλογίες» και των κρατών εκτός του οργανισμού.
Προκειμένου να αποφέρει αποτελέσματα η συμφωνία απαιτείται και η συναίνεση των χωρών εκτός OPEC οι οποίες θα πρέπει να μειώσουν την παραγωγή τους κατά 600.000 βαρέλια ημερησίως ενώ το 50% της μείωσης θα πρέπει να προέλθει από τη Ρωσία.
Αν και η ρωσική κυβέρνηση έδειξε αρχικά πρόθυμη να θέσει πλαφόν στην παραγωγή, προηγούμενες τακτικές της θέτουν υπό αμφισβήτηση το κατά πόσο θα περάσει από τη θεωρία στην πράξη. Παρ’ όλα αυτά, σε μια προσπάθεια συνεννόησης, ο OPEC επιδιώκει την οριστικοποίηση της συμφωνίας για μείωση της παραγωγής με τα μη μέλη του Οργανισμού. Στις 10 Δεκεμβρίου στην έδρα του οργανισμού στη Βιέννη, ο οργανισμός θα επιδιώξει μια αντίστοιχη συμφωνία με εκείνη της 30ης Νοεμβρίου με τα μη μέλη και σύμφωνα με το πρακτορείο Ria Novosti στις συνομιλίες θα παρευρεθεί ο Ρώσος υπουργός Ενέργειας Alexander Novak ο οποίος θα έχει και κατ’ ιδίαν συνάντηση με το γενικό γραμματέα του OPEC Mohammed Barkindo.
Ένας πόλεμος μεταξύ της ρωσικής Rosneft και της ασιατικής Aramco;
Πολλοί αναλυτές εκφράζουν φόβους ότι η Ασία θα καταλήξει να είναι ένα πεδίο μάχης μεταξύ της Aramco (η οποία ανήκει στη Σαουδική Αραβία) και της ρωσικής Rosneft. Αυτές οι δύο δημόσιες επιχειρήσεις συγκαταλέγονται στους δύο πιο «ισχυρούς» παίχτες στον κόσμο και σίγουρα η μάχη για τα μερίδια της αγοράς θα συνεχιστεί.
Η Aramco αναμένεται ότι θα διαθέσει κάποια κεφάλαια από μια περιορισμένη πώληση μετοχών προκειμένου να διαμορφώσει το επενδυτικό και οικονομικό της πλάνο στο νέο καθεστώς που διαμορφώνεται μετά την απόφαση του OPEC. Η Rosneft από την άλλη, έχει ήδη περάσει το 25% των μετοχών της σε ιδιώτες και είναι εισηγμένη και στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου και στο Χρηματιστήριο της Μόσχας.
Ωστόσο, οι δύο αυτές επιχειρήσεις έχουν δύο κοινά στοιχεία: επιδιώκουν μερική ιδιωτικοποίηση και εδρεύουν σε δύο κράτη τα οποία έχουν ανάγκη από υψηλότερες τιμές πώλησης αργού.
Αυτό ίσως τελικά να αποτελέσει και το μοναδικό κίνητρο ώστε και οι δύο πλευρές να τηρήσουν τη συμφωνία της Βιέννης από το 2017.
