Ροή
Ένας έμπορος που διατηρεί κατάστημα μπορεί να κληθεί να πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές και τους χρωστούμενους μισθούς του υπαλλήλου του λογιστικού γραφείου με το οποίο συνεργάζεται. Η μια εταιρεία να πληρώσει χρωστούμενες εισφορές του προσωπικού της εταιρείας καθαριότητας που είχε αναλάβει να καθαρίζει τα γραφεία της. Τα παραπάνω υποθετικά σενάρια, μπορούν, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, να γίνουν πραγματικότητα μετά από τα νέα δεδομένα που δημιουργεί ο νόμος του υπουργείου Εργασίας που ψηφίστηκε χθες από την Βουλή.
Με τον νέο νόμο εισάγονται ρυθμίσεις για την ευθύνη του αναθέτοντος, εργολάβου και υπεργολάβου έναντι εργαζομένων και προβλέπεται ότι ευθύνη για την παραβίαση εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας έχει όχι μόνο ο υπεύθυνος εργολαβίας αλλά και η επιχείρηση που αποδέχθηκε τις υπηρεσίες του. Έτσι μια επιχειρήσει μπορεί να κληθεί να δώσει αποζημιώσεις για προσωπικό το οποίο δεν απασχόλησε ποτέ άμεσα και δεν γνωρίζει αν πληρώνεται και αυτό μάλιστα έως και τρία χρόνια μετά τη λήξη της εργολαβίας.
Τα στελέχη του ΣΕΒ αποκαλούν την συγκεκριμένη ρύθμιση μια «βόμβα που πρέπει να απενεργοποιηθεί άμεσα» και σημειώνουν πως «πρόκειται δυστυχώς για μια τόσο κακογραμμένη διάταξη που διατρέχει σοβαρά τον κίνδυνο να εφαρμοστεί στο σύνολο της οικονομίας, όταν είναι προφανές ότι αφορά πολύ συγκεκριμένους κλάδους».
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, οι διατάξεις του νομοσχεδίου παραπέμπουν σε κάθε μορφής σύμβασης έργου, άρα σχεδόν σε κάθε μορφή συνεργασίας μεταξύ επιχειρήσεων στην Ελλάδα. «Αυτό δημιουργεί πολλά και ποικίλα προβλήματα στις επιχειρήσεις, στρεβλώνει σε μεγάλο βαθμό το επιχειρηματικό περιβάλλον, το οποίο όχι μόνο δεν μετατρέπεται σε φιλικό για τις επενδύσεις, αλλά δημιουργεί πρόσθετα κόστη σε όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, και σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς εργασίας».
Και αυτό γιατί σύμφωνα με τον Σύνδεσμο:
1. Αν εφαρμοστεί η ρύθμιση, η κάθε εταιρεία που συμβάλλεται με εργολάβο πρέπει να αποκτά τη δυνατότητα να ελέγχει ενδελεχώς αναλυτικά και πλήρως το προσωπικό της εργολάβου, με συστηματική φυσική παρουσία, καθημερινό έλεγχο και εποπτεία, κατά παράβαση της ανεξαρτησίας του διευθυντικού δικαιώματος, ώστε να μπορεί να προβλέψει ενδεχόμενες αξιώσεις.
2. Ο αναθέτων το έργο δεν δύναται να ελέγχει τη σωστή τήρηση των όρων σύμβασης εργασίας, που εφαρμόζονται στο προσωπικό του εργολάβου. Δεν είναι κατανοητό πώς τα στοιχεία όπως ασφαλιστική ενημερότητα, αποδεικτικά κατάθεσης στην τράπεζα των μισθών του προσωπικού του, και άλλα δεν προσκρούουν στα νέο κανονισμό περί προστασίας προσωπικών δεδομένων.
3. Ο αναθέτων το έργο δεν προστατεύεται με κανέναν τρόπο αν ο εργολάβος ή ο υπεργολάβος δεν τηρεί τις συμβάσεις εργασίας που μόνο αυτός έχει υπογράψει με το προσωπικό του. Ο εργαζόμενος μπορεί να στραφεί στις υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας και στη Δικαιοσύνη και να διεκδικήσει τα οφειλόμενα. Ο αναθέτων τι μπορεί να κάνει αν πχ ένας εργολάβος αθετήσει τις υποχρεώσεις του στην εκπλήρωση του έργου, την καταβολή των αποδοχών, τις αποζημιώσεις απόλυσης?
4. Δεν είναι σαφές εάν η σύναψη σύμβασης έργου συνεπάγεται τη μεταφορά της σχέσης εργασίας στον αναθέτοντα, εάν δηλαδή ισοδυναμεί από πλευράς εννόμων συνεπειών με την περίπτωση του γνήσιου δανεισμού εργασίας όταν η διάρκεια του δανεισμού δεν είναι πρόσκαιρη και προσωρινή (ο αναθέτων γίνεται αυτός εργοδότης). Σε καταφατική περίπτωση, θα προκαλείται μεγάλη ανασφάλεια δικαίου και θα οδηγούμαστε σε μακρόχρονες δικαστικές αντιδικίες.
5. Αν εφαρμοστεί η προτεινόμενη νομοθετική διάταξη, θα οδηγηθούμε στο παράδοξο η κάθε σύμβαση έργου να εξοφλείται τρία χρόνια μετά από τη συμβατική λήξη της,(ισχύς της αλληλέγγυας και εις ολόκληρον ευθύνης αναθέτοντα), κατά παράβαση του άρθρου 694 του Αστικού Κώδικα που αναφέρει ότι η αμοιβή πρέπει να καταβάλλεται κατά την παράδοση του έργου.
Πάνω από 8.000 ευρώ το ετήσιο κόστος
«Οι απαιτούμενες διαδικασίες δημιουργούν ένα τεράστιο διαχειριστικό κόστος για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αυτό ενέχει σημαντικούς κινδύνους ανθρωπίνου λάθους, ιδίως εκεί όπου οι εταιρείες δεν είναι απολύτως μηχανογραφημένες. Ταυτόχρονα, επιβαρύνει το κόστος για τον αναθέτοντα με ποσά που δεν είναι δυνατόν να προϋπολογίσει», σημειώνει ο ΣΕΒ.
Τα στελέχη του Τομέα Απασχόλησης και Αγοράς Εργασίας του ΣΕΒ υπολόγισαν ότι αναθέτουσα επιχείρηση του ιδιωτικού τομέα, μεσαίου μεγέθους θα πρέπει να απασχολήσει ένα έμπειρο στέλεχος της περίπου εννέα ημέρες πλήρους απασχόλησης (1,5 ώρα Χ 50 άτομα = 75 ώρες) απλά και μόνο για να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του νομοσχεδίου. Λαμβάνοντας δε υπόψη το μέσο ετησιοποιημένο κόστος (αμοιβές μόνον) του στελέχους αυτού (Στοιχεία μηνιαίας απασχόλησης ΙΚΑ-ΤΕΑΜ, Δεκ 2017, ειδικότητα Υπάλληλος Γραφείου ISCO-08, σύνολο επιχειρήσεων) προκύπτει ετήσιο κόστος 8.400 ευρώ για κάθε επιχείρηση αποκλειστικά και μόνο για τη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του νομοσχεδίου.
Εκτός ο ευρύτερος Δημόσιος Τομέας
Αυτός όμως που χαρακτηρίζει σκανδαλώδες ο επιχειρηματικός κόσμος είναι ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, όπως σημείωσε χθες ο διευθυντής του Τομέα Απασχόλησης και Αγοράς Εργασίας του ΣΕΒ Χρήστος Ιωάννου στην αρχική του μορφή το νομοσχέδιο αφορούσε και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Μόνο που μετά την διαβούλευση η υπουργός Εργασίας απέσυρε την συγκεκριμένη διάταξη με το σκεπτικό ότι δημιουργείται ένα περίπλοκο σύστημα που θα πρέπει να συζητηθεί με τα υπόλοιπα υπουργεία.
