Ροή
Μπορείτε να φανταστείτε η Βρετανία να εγκαταλείπει την Ευρωπαϊκή Ένωση και οι τραπεζίτες του Citi να αναζητούν καταφύγιο στο Παρίσι, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν τις επιπτώσεις του Brexit;
Ο γάλλος υπουργός Οικονομίας Emmanuel Macron μπορεί, όπως απέδειξε στη συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη στους Financial Times. Αυτό το σενάριο, πάντως, εκτός από φαντασιακά περιέχει και πραγματικά δεδομένα. Εν όψει του δημοψηφίσματος για το την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, η HSBC απείλησε ότι, σε περίπτωση που η Βρετανία αποχωρήσει από την ΕΕ, θα απολύσει 1.000 στελέχη από τον τομέα επενδυτικής τραπεζικής. Πριν υποκύψουν στη γοητεία της πρότασης του Γάλλου υπουργού, οι τράπεζες του Λονδίνου καλά θα κάνουν να το σκεφτούν καλύτερα –όσο και αν πιστεύουν στα οφέλη του Brexit.
Εκ πρώτης όψεως, η γαλλική πρόταση φαίνεται δελεαστική. Στη λίστα της Mercer με τις καλύτερες πόλεις για να ζει κανείς, το Παρίσι βρίσκεται υψηλότερα το Λονδίνο, αν και για μόλις δύο θέσεις (37 και 39). Στην κορυφή της λίστας συναντάμε τη Βιέννη και τη Ζυρίχη, ενώ στον πάτο βρίσκεται η Βαγδάτη.
Ας δούμε, όμως, ποια από τις δύο πρωτεύουσες προσφέρει τα περισσότερα στους τραπεζίτες και ποια κερδίζει, τελικά, «στα σημεία».
Καταρχάς, το κόστος ζωής στο Παρίσι είναι χαμηλότερο. Σύμφωνα με το βρετανικό μεσιτικό γραφείο Savills, το Λονδίνο είναι η πιο ακριβή πόλη του κόσμου για να ζει και να δουλεύει κανείς. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της εταιρείας, το συνολικό κόστος ενοικίασης διαμερίσματος και γραφείου στη βρετανική πρωτεύουσα ανέρχεται σε 112.800 δολάρια ετησίως (ανά άτομο), ενώ το Παρίσι έρχεται στην Τρίτη θέση με αισθητά χαμηλότερο κόστος (78.200 δολάρια).
Στη Γαλλία, όμως, οι τραπεζίτες κοστίζουν λιγότερα, το οποίο σημαίνει ότι κερδίζουν και λιγότερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ιστοτόπου Emolument για τις αμοιβές των μισθωτών, οι διευθύνοντες σύμβουλοι στο Λονδίνου κερδίζουν περίπου τα διπλάσια από τους Γάλλους συναδέλφους τους. Πόσο εύκολα θα σκεφτούν μια μετακόμιση αν αυτή συνοδεύεται με τέτοια μείωση στις απολαβές τους;
Επιπλέον, η Πόλη του Φωτός δεν έχει την ίδια επιρροή στον διεθνή χρηματοοικονομικό κλάδο με το Citi του Λονδίνου ή τα αντίστοιχα τραπεζικά κέντρα της Ζυρίχης και του Λουξεμβούργου. Το Παρίσι έχει σημαντικό προβάδισμα στην αγορά αποταμιευτικών και επενδυτικών προϊόντων (κατέχει το μερίδιο του λέοντος στα ασφαλιστικά προγράμματα και τα fund-of-funds στην Ευρώπη, σύμφωνα με την PwC) αλλά δεν διαθέτει την «κρίσιμη μάζα» στους τομείς του δανεισμού και του trading, όπου κυριαρχούν το Λονδίνο και η Φρανκφούρτη.
Η εξήγηση είναι απλή: η γαλλική πρωτεύουσα είναι απλά μικρότερη. Στο Παρίσι και τα προάστιά του υπάρχουν 346.000 θέσεις εργασίας στον χρηματοοικονομικό κλάδο, σύμφωνα με την εφημερίδα Les Echos, ενώ στο ευρύτερο Λονδίνο υπάρχουν 360.000 στον χρηματοοικονομικό κλάδο και 369.400 σε συναφή αντικείμενα όπως λογιστικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες, με βάση τα στοιχεία του TheCityUK.
Μπορεί, λοιπόν, η ζωή στο Παρίσι είναι πιο φτηνή, αλλά οι επιχειρήσεις προσφέρουν και χαμηλότερες παροχές στους εργαζομένους τους. Στη λίστα της Z/Yen με τα κορυφαία χρηματοοικονομικά κέντρα του κόσμου, το Παρίσι είναι «βυθισμένο» στην 37η θέση, ενώ το Λονδίνο βρίσκεται στην κορυφή.
Επιπλέον, στο Παρίσι το κόστος των προσλήψεων και των απολύσεων είναι σημαντικά υψηλότερο. Στην κατάταξη των χωρών του ΟΟΣΑ με βάση το κόστος της μισθωτής εργασίας –στο οποίο περιλαμβάνονται οι φόροι αλλά και ασφαλιστικές εισφορές– η Γαλλία βρίσκεται πάνω από τη Βρετανία αλλά και τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ γενικά.
Για να είμαστε δίκαιοι, πάντως, η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να το αλλάξει αυτό. Ο ίδιος ο Macron ηγείται της πρωτοβουλίας για μεταρρύθμιση στα εργασιακά, με θέσπιση των 35 ωρών εργασίας την εβδομάδα και άρση των εμποδίων για τις απολύσεις. Ο δρόμος, βέβαια, είναι μακρύς.
Όσο και να το οραματίζεται ο Macron, όμως, δύσκολα οι τραπεζίτες θα εγκαταλείψουν το Λονδίνο, ακόμη και στο -όχι πολύ πιθανό- σενάριο η Βρετανία θα εγκαταλείψει την ΕΕ, όπως δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Ακόμη και να συνέβαινε, όμως, κάτι τέτοιο, το πιθανότερο είναι ότι τα golden boys του Λονδίνου θα έπαιρναν το αεροπλάνο για Φρανκφούρτη και Άμστερνταμ, και όχι για Παρίσι.
