Ροή
Εάν οι καταστάσεις της ζωής ήταν εύκολες, οι πελάτες δε θα έρχονταν σε εμάς τους προπονητές ανθρωπίνων συμπεριφορών και τρόπου σκέψης, ή αλλιώς κατά κόσμο coaches. Σχεδόν πάντα υπάρχει ένα δίλημμα στο μυαλό τους όταν έρχονται για συνεδρίες. Κλασικά έχει να κάνει με οικονομικής φύσεως δυσκολίες, όπως η εύρεση τρόπων για να βγάλουν περισσότερα χρήματα. Αυτό που με ξαφνιάζει είναι η έλλειψη του διλήμματος: να μάθω να ζω με λιγότερα ή να αρχίσω να βγάζω περισσότερα; Και σκέφτομαι: τι είναι πιο εύκολο τελικά, το πρώτο ή το δεύτερο; Η απάντηση που λαμβάνω από το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας είναι υπέρ του δεύτερου.
Βέβαια, αυτό είναι ευσεβής πόθος. Διότι μετά από μερικές συνεδρίες αντιλαμβάνονται ότι αυτό που αρνούνται πεισματικά να αποδεχθούν (ότι η ζωή βγαίνει και με λιγότερα), γίνεται πιο εύκολο όταν καταλάβουν τι σημαίνει και τι προϋποθέτει ο καπιταλισμός.
Ποιός είναι ο πρωταγωνιστής της άγνοιας της έννοιας της κινητηρίου δύναμης της κοινωνίας; ο ίδιος ο άνθρωπος. Ποιός είναι ο πρωταγωνιστής της άγνοιας της ανθρώπινης φύσης; ο άνθρωπος και πάλι. Ποιός νιώθει περήφανος για τη διαφοροποίησή του από το λοιπό ζωικό βασίλειο; ξανά ο άνθρωπος. Που θέλω να καταλήξω με αυτά τα ερωτήματα; Εάν μπουν αυτές οι τρεις έννοιες μαζί στο τραπέζι, ίσως τότε καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε όχι απλά τι συμβαίνει στην ελληνική και παγκόσμια κοινωνία από οικονομικής απόψεως, αλλά και ποιά είναι είναι η λύση.
Η ουτοπία είναι όμορφη όσο υπάρχει και το ιδανικό. Επειδή χρειάζεται πολύ δουλειά και επαρκής ποσότητα τύχης για να επιτευχθεί το ιδανικό, ας δεχτούμε ότι οικονομικός παράδεισος για τους πολλούς δεν υπάρχει. Ο καπιταλισμός είναι από τη φύση του «αντικείμενο» επιθετικό και σαρκοβόρο – και ευγενικό με λίγους.
Πόσοι αιώνες πρέπει να περάσουν μέχρι να καταλάβουμε ότι πρέπει να είμαστε προδραστικοί ως φύση και όχι αντιδραστικοί; Η προ-δράση και η προετοιμασία καθιστούν τον άνθρωπο ικανό να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους «επιθέσεις». Αντιθέτως, η άρνηση και ο εφησυχασμός προκαλούν ακόμη πιο αρνητικές οικονομικές καταστάσεις.
Ως άνθρωποι είμαστε περήφανοι που θεωρούμαστε όντα λογικά και ότι αυτή είναι η διαφοροποίησή μας από τα ζώα. Ποιά ήταν η καταστροφική για την κοινωνία στιγμή που ο άνθρωπος θεώρησε πιθανό να τον αγκαλιάσει ο καπιταλισμός και να μη ζητήσει τίποτα για αντάλλαγμα; Σας αφήνω προς το παρόν με αυτό το ερώτημα. Για να μπορέσουμε, αφού δούμε την οικονομική μας ζωή προδραστικά, να προχωρήσουμε με πιο πολύ θάρρος στην επόμενη μέρα και τις επόμενες αλλαγές στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.
