Ροή
Τo κακό ελληνικό κράτος θα πρέπει να μάθει να κάνει ένα πράγμα καλά: Να κρατάει στο ένα χέρι το καρότο και στο άλλο το μαστίγιο. Δηλαδή να επιβραβεύει το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο που δημιουργεί θέσεις εργασίας και να τιμωρεί το κακώς εννοούμενο «δαιμόνιο» του έλληνα επιχειρηματία που φοροδιαφεύγει, εισφοροδιαφεύγει και δεν πληρώνει τους εργαζόμενούς του. Γιατί ας μην γελιόμαστε, στην Ελλάδα του 2016 και τα δύο είδη επιχειρήσεων βρίσκονται σε αφθονία.
Οι έλεγχοι που έγιναν το καλοκαίρι έβγαλαν λαβράκια που έδειξαν ότι στην παρανομία και το κλέψιμο της εφορίας η ευρηματικότητα δεν έχει όρια: POS μέσω Βουλγαρίας, ταμειακές μηχανές που έσβηναν αποδείξεις, παραγγελειόχαρτα αντί για αποδείξεις και άλλα.
Μια από τα ίδια και στον τομέα της εργασίας. Εκεί, όπως έδειξαν έλεγχοι του ΣΕΠΕ, αν και έχει υποχωρήσει η αδήλωτη εργασία (ας είναι καλά το πρόστιμο των 10.500 ευρώ) η… μερικώς δηλωμένη και απλήρωτη εργασία καλά κρατεί. Πέρα από τους δηλωμένους με μερική απασχόληση που δούλευαν με υπερπλήρες ωράριο εντοπίστηκαν και εδώ διάφορα τεχνάσματα, όπως η άτυπη δοκιμαστική εργασία και η χρήση εργόσημου για ειδικότητες που δεν προβλέπεται.
Και μπορεί στην εύλογη ερώτηση του «τί θα γίνει με τις επιχειρήσεις που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην υπέρογκη φορολογία και τις υψηλές εισφορές;» να μην υπάρχει εύκολη απάντηση αλλά σίγουρα η σωστή απάντηση δεν μπορεί να είναι «ε ας κλέβουν το κράτος, τους καταναλωτές, του εργαζομένους, τα Ταμεία».
Από την άλλη βέβαια, η υπερβολικά υψηλή φορολογία και οι εισφορές που ροκανίζουν τα έσοδα μιας επιχείρησης μόνο θετικά για την ελληνική επιχειρηματικότητα δεν είναι. Η ελληνική επιχείρηση έχει να αντιμετωπίσει ένα πολύ δυσμενές περιβάλλον που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: φόρους εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, προκαταβολή φόρου. Μέρα με την μέρα που περνάει προστίθεται και κάποιος φόρος και η διατήρηση μιας επιχείρησης γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο «σπορ».
Όμως ακόμη και έτσι, γιατί κάποιος που έχει μια επιχείρηση να επιβιώνει ή ακόμα χειρότερα να ρίχνει τις τιμές επειδή φοροδιαφεύγει; Γιατί εν τέλει ο ανταγωνιστικός να είναι αυτός που δεν πληρώνει σωστά τους εργαζόμενους του και γιατί αυτός που είναι καθόλα εντάξει να έχει ανταγωνιστικό μειονέκτημα; Αυτή είναι η πραγματικότητα έως τώρα.
Ας παίξει λοιπόν το ρυθμιστικό του ρόλο το κράτος και ας φροντίσει να διορθώσει αυτή την τρύπα ανταγωνιστικότητας. Μια λύση θα μπορούσε να είναι η ίδρυση ενός ταμείου που θα επιδοτεί επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας από τα πρόστιμα που συγκεντρώνονται από τις ΔΟΥ και την Επιθεώρηση Εργασίας. Τα ποσά, αν οι έλεγχοι γίνονται σωστά, δεν είναι μικρά.
Αντίστοιχα, ας τιμωρούνται οι ελεγκτές που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους (π.χ. με αλλαγή της περιοχής δράσης τους) και ας επιβραβεύονται όσοι πιάνουν τους στόχους τους.
Το «καρότο και το μαστίγιο» όταν χρησιμοποιείται σωστά δουλεύει και μπορεί να πάει το κάρο που λέγεται Ελλάδα μπροστά.
