Ροή
Στα 38 δισ. ευρώ ανά έτος για το διάστημα 2030-2050 εκτιμάται το μέσο ετήσιο συνολικό κόστος ενεργειακών υπηρεσιών για τους τελικούς καταναλωτές. Αυτό προβλέπει η μακροπρόθεσμη στρατηγική για το 2050, η οποία ετέθη χθες σε δημόσια διαβούλευση έως τις 19 Δεκεμβρίου το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ).
Όμως για να επιτευχθεί ο στόχος της συγκράτησης της ανόδου της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου, απαιτείται επιπλέον ετήσια δαπάνη στο διάστημα 2030-2050 περίπου 0.2 δισ. ευρώ/έτος ενώ για να επιτευχθεί ο στόχος της κλιματικής ουδετερότητας (συγκράτηση σε 1.5 βαθμούς Κελσίου) η επιπλέον ετήσια δαπάνη εκτιμάται σε 1 δισ. ευρώ/έτος στο διάστημα 2030-2050.
Ανάλογη τάση παρατηρείται για τις τιμές καταναλωτή ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίες διαφοροποιούνται, ανάλογα με το σενάριο, αλλά παραμένουν μικρότερες από τα επίπεδα του 2030 στο διάστημα 2030-2050, παρά τον πλήρη μετασχηματισμό του ηλεκτρικού συστήματος σε ένα σύστημα όπου θα κυριαρχούν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και η αποθήκευση ενέργειας. Μάλιστα η συνεχής μείωση της μέσης τιμής ηλεκτρικής ενέργειας επιτυγχάνεται και στα σενάρια με παραγωγή κλιματικά ουδέτερων καυσίμων, τα οποία, επειδή είναι ηλεκτροβόρα, οδηγούν σε μεγάλη μεγέθυνση του ηλεκτρικού τομέα και κατά συνέπεια της συνολικής ποσότητας των ΑΠΕ και της αποθήκευσης. Είναι επίσης σημαντικό το εύρημα ότι αν και οι μέσες τιμές καταναλωτή για τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου, ιδίως στο διάστημα 2030-2050, οι μέσες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας, στις οποίες περιλαμβάνονται οι χρεώσεις για τα δίκτυα, μειώνονται.
Κυρίαρχες οι ΑΠΕ έως το 2050
Σχετικά με τις ΑΠΕ, τα αποτελέσματα όλων των σεναρίων επιβεβαιώνουν ότι κυριαρχούν έως το 2050, κυρίως στην ηλεκτροπαραγωγή όπου ο σχετικός δείκτης υπερβαίνει το 95% στα σενάρια της μακροχρόνιας στρατηγικής. Η μείωση του κόστους των ΑΠΕ σε συνδυασμό με τη συνεχή αύξηση της τιμής των δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων στο πλαίσιο του Χρηματιστηρίου Ρύπων δικαιολογεί από οικονομικής απόψεως τη θεαματική αύξηση της διείσδυσης της πράσινης ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή και μετά το 2030.
Η ανάπτυξη των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή έχει ως συνέπεια τη θεαματική αύξησή τους και σε άλλους τομείς, δηλαδή στις μεταφορές εξαιτίας της χρήσης βιοκαυσίμων (προηγμένης γενιάς παραγόμενα κυρίως από κυτταρινούχο τύπο βιομάζας), αλλά και στη θέρμανση-ψύξη λόγω κυρίως της χρήσης αντλιών θερμότητας και όχι βιομάζας.
Πλην κάποιων ποσοτήτων φυσικού αερίου ελάχιστες ποσότητες ορυκτών καυσίμων παραμένουν το 2050 στο ενεργειακό ισοζύγιο. Πρόκειται για υγρά καύσιμα στις μεταφορές, τα οποία όμως και αυτά εξαλείφονται στα σενάρια του 1.5 βαθμού Κελσίου.
Παραμένουν ωστόσο υδρογονάνθρακες ορυκτής προέλευσης σε μη ενεργειακές χρήσεις όμως και για αυτές, το υδρογόνο παράγεται με κλιματικά ουδέτερο τρόπο, ενώ η σύνθεση πρώτων υλών χημικής βιομηχανίας από σύνθετο αέριο που προέρχεται από κλιματικά ουδέτερο υδρογόνο και διοξείδιο του άνθρακα (από δέσμευση από την ατμόσφαιρα ή από βιομάζα) επιτρέπει αρνητικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Στα σενάρια του 1.5 βαθμού Κελσίου μειώνονται τα ορυκτά καύσιμα και στις μη ενεργειακές χρήσεις. Προφανώς, εάν υλοποιηθεί η δέσμευση της κυβέρνησης, το 2030 θα έχει εγκαταλειφθεί η χρήση λιγνίτη.
Κατανάλωση ενέργειας στα κτήρια
Στις βασικές πολιτικές περιλαμβάνεται και η εξοικονόμηση ενέργειας σε κτήρια του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα, κατοικίες και επαγγελματικά κτήρια. Άλλωστε ο κτηριακός τομέας «κρύβει» τις μεγαλύτερες δυνατότητες περιορισμού των ενεργειακών καταναλώσεων με οικονομικά αποτελεσματικό τρόπο. Οι στόχοι των σεναρίων μακροχρόνιας στρατηγικής βασίζονται στην επιδίωξη το κτιριακό απόθεμα να πλησιάσει το 2050 προδιαγραφές σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας, δηλαδή να αποτελείται από κτήρια με πολύ υψηλή ενεργειακή απόδοση. Μάλιστα η σχεδόν μηδενική ή πολύ χαμηλή ποσότητα ενέργειας που θα χρειάζονται για την κάλυψη των ενεργειακών τους αναγκών, θα αντισταθμίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από ΑΠΕ, είτε με άμεση χρήση, είτε έμμεσα, μέσω αντλιών θερμότητας.
