Ροή
Η κρίση χρέους στην Ευρώπη «έδιωξε» πολύ γρήγορα στην δεκαετία που πέρασε τα γιαπωνέζικα «θεσμικά» Funds από την νότια Ευρώπη.
Η παρέμβαση Ντράγκι το 2012 με το Whatever it takes επανέφερε αλλά με διαφορετικές ισορροπίες την γιαπωνέζικη παρουσία στην Ευρωζώνη, χωρίς να λείψουν οι ενδιάμεσες αναταράξεις, π.χ. την περίοδο που ο Μακρόν λίγο έλλειψε να χάσει από την Λεπέν.
Τώρα φαίνεται πως οι γιαπωνέζοι ψάχνουν για αποδόσεις και πάλι εκεί που αυτές μπορούν να βρεθούν με κάποια…ασφάλεια, δηλαδή στην Νότια Ευρώπη.
Μια ματιά στις προσεκτικές τοποθετήσεις των γιαπωνέζικων χαρτοφυλακίων αποτυπώνει αυτή την τάση ιδιαίτερα στις αγορές με επάρκεια βάθους όπως την Ιταλική και την Ισπανική με την Πορτογαλική να ακολουθεί. Από τα μέσα του 2020 και για την ακρίβεια μετά την αρχική συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης τον Ιούλιο αυτή η τάση έχει αρχίσει να επανεμφανίζεται, αλλά ταυτόχρονα και να επηρεάζεται καθοριστικά – λόγω της συμπίεσης των αποδόσεων - από την δράση της ΕΚΤ μέσω του App και κυρίως του PEPP.
Κάπου εκεί είναι που αρχίζει να «ωριμάζει» και στην Αθήνα η σκέψη να ανοίξει και πάλι ένα διακριτικό παράθυρο στα γιαπωνέζικα χαρτοφυλάκια.
Ένα «παράθυρο» που στο παρελθόν και ειδικά πριν από την κρίση χρέους το 2010 είχε διαστάσεις μίας περιστρεφόμενης πόρτας… Η στροφή των γιαπωνέζων έχει να κάνει αφ’ ενός με τις ανύπαρκτες αποδόσεις στις άλλες αγορές και αφ’ εταίρου στην σχετικά αυξημένη «ασφάλεια» της αγοράς της Ευρωζώνης, ειδικά μετά τον Ιούλιο του 2020.
Τα ελληνικά ομόλογα ως non investment grade είναι έκτοτε «αόρατα» για τα γιαπωνέζικα χαρτοφυλάκια.
Όμως οι ειδικές συνθήκες που έχουν εξασφαλισθεί από την Συμφωνία αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους του Ιουνίου του 2018 και το PEPP φαίνεται ότι τα ξαναέκαναν «ορατά» για όσο τουλάχιστον οι αποδόσεις τους αφ’ ενός και οι εγγυήσεις από την ΕΚΤ, διασφαλίζουν την ανταποδοτικότητά τους.
Βέβαια αυτή η ορατότητα υπάρχει στο πλαίσιο της τάσης των γιαπωνέζων να ξαναμπούν στα αποδοτικά «χαρτιά» της Νότιας Ευρώπης.
Κάθε αναστροφή αυτής της τάσης αναπόφευκτα θα εξαφανίσει και το ενδιαφέρον για τα ελληνικά ομόλογα των οποίων το κύριο ελκυστικό στοιχείο σ’ αυτό το περιβάλλον παραμένει αυτό των αποδόσεών τους… Σ’ αυτό το περιβάλλον είναι που έρχεται η ΤτΕ (με γνώση ή εν αγνοία της) να επηρεάσει το περιβάλλον του γιαπωνέζικου ενδιαφέροντος.
Για παράδειγμα όταν η ΕΚΤ – μέσω της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζες - άρχισε να «αγοράζει» ιταλικά χαρτιά για να στηρίξει την διαβάθμιση του ιταλικού χρέους λίγο πριν το καλοκαίρι του 2020 υπερβαίνοντας τα όρια της ιταλικής «κλείδας», η ανάλογη δραστηριότητα της ΤτΕ άφησε πολλούς με το στόμα ανοικτό με την χρονοκαθυστέρησή της…
Τώρα η «ευκαιρία» με την επαν-ενεργοποίηση του ενδιαφέροντος της γιαπωνέζικης αγοράς για την Ν. Ευρώπη, ο «συντονισμός» ή μη, με τον ΟΔΔΗΧ και τις επικείμενες (γιαπωνέζικου ενδιαφέροντος) εκδόσεις μπορεί να φέρει αποτελέσματα πολύ καλά ή πολύ κακά…
