Ροή
Οι αποφάσεις που θα λάβει τη Δευτέρα το Eurogroup για την ευέλικτη εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, προκειμένου να υπάρξει δημοσιονομικός χώρος για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του κορονοϊού, είναι εξαιρετικά σημαντικές για την Ελλάδα.
Τουρισμός και ναυτιλία εισφέρουν αθροιστικά σε ετήσια βάση 35 δισ. ευρώ στην ελληνική οικονομία και λόγω της τρέχουσας κρίσης οι εισπράξεις αυτές θα περιοριστούν σημαντικά. Λόγω του πλήγματος που θα δεχθούν αυτοί οι κλάδοι θα υπάρξει σημαντική αποδυνάμωση και των τραπεζών.
Ο τουρισμός, απειλείται με μεγάλες απώλειες όπως και οι συνδεδεμένες επιχειρήσεις της κρουαζιέρας και των αερομεταφορών. Η ναυτιλία πλήττεται από την πετρελαϊκή κρίση που προκάλεσαν Ρωσία και Σαουδική Αραβία, αλλά και από την επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας και κυρίως της Κίνας που ήδη επηρεάζει τις τιμές των ναύλων.
Μια ακόμη πτυχή του προβλήματος είναι πως η βασική κινητήριος δύναμη της προσδοκώμενης φετινής ανάπτυξης της οικονομίας, που ήταν η αύξηση των επενδύσεων, δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα. Τα κεφάλαια από το εξωτερικό δεν θα έρθουν και η Ελλάδα θα πρέπει να πορευτεί με την εγχώρια οικονομική δραστηριότητα.
Αλλά και οι τράπεζες, που είναι ο «Ελέφαντας στο Δωμάτιο», θα δεχθούν πλήγμα με τις δευτερογενείς επιπτώσεις να μην μπορούν να προσδιοριστούν ακόμη. Οι τράπεζες θα δουν σύντομα νέα χαρτοφυλάκια δανείων τους να «κοκκινίζουν» και θα πρέπει να κινηθούν ταχύτατα για να αποτρέψουν τις απώλειες.
Όλα τα παραπάνω θα εκτεθούν από την ελληνική πλευρά στο Eurogroup, προκειμένου να δοθεί το πράσινο φως στη χώρα μας για άμεσα μέτρα στήριξης των ευπαθών οικονομικών κλάδων. Και όσα δαπανήσουμε τους επόμενους μήνες, πιθανότατα δεν θα προσμετρηθούν στο στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα
Όπως προαναφέρθηκε, στο πλαίσιο του προληπτικού σκέλους του Συμφώνου Σταθερότητας, έχει εισαχθεί ευελιξία σε περιπτώσεις κρίσης μια προσέγγιση που συνεκτιμά περισσότερο τον οικονομικό κύκλο κάθε κράτους μέλους στα δημοσιονομικά αποτελέσματα. Στη βάση αυτή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εφαρμόσει μια πιο σύνθετη μέθοδο για να καθορίσει την πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής κάθε κράτους μέλους, ανάλογα με το κατά πόσον η χώρα αντιμετώπισε δυσμενείς ή ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες.
