Ροή
Οι βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες αποτελούν μια υπενθύμιση - για όποιον την χρειαζόταν μετά την τζιχαντιστική επίθεση του περασμένου Νοεμβρίου στο Παρίσι – για το πόσο εύκολο είναι πλέον για τις τρομοκρατικές οργανώσεις να χτυπήσουν νευραλγικούς στόχους ευρωπαϊκών πόλεων και να τις παραλύσουν.
Η διπλή επίθεση αυτοκτονίας στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου του Ζαβεντέμ και η ακόμα πιο θανατηφόρα επίθεση στη στάση του μετρό, δίπλα από τα γραφεία της Κομισιόν, έσπειρε το θάνατο σε τουλάχιστον 30 άτομα και τραυμάτισε άλλα 180, μερικά εκ των οποίων σοβαρά. Μετά από αυτό η πόλη κατέβασε ρολά.
Η ανάληψη ευθύνης στην ιστοσελίδα του ISIS υπέδειξε ότι η επίθεση ήταν έργο των τοπικών πυρήνων της οργάνωσης, εμπνευσμένη φυσικά από την πίστη τους για την νέα εποχή που θα' ρθει. Για την επίθεση χρησιμοποιήθηκε το μοντέλο του Παρισιού, το οποίο ήταν ίδιο με μια προηγούμενη τζιχαντιστική επίθεση στη Μουμπάι το 2008.
Οι επιθέσεις ακολούθησαν της σύλληψης του Salam Abdeslam, ο οποίος βρέθηκε σε ένα προάστιο των Βρυξελλών, γνωστό ως τζιχαντιστική συνοικία. Ο Abdeslam καταζητείτο ως ο βασικός ύποπτος των επιθέσεων του μακελειού στο Παρίσι. Όπως φάνηκε οι συνεργοί του επίσπευσαν τα σχέδια του τρομοκρατικού χτυπήματος στις Βρυξέλλες υπό τον φόβο μήπως η σύλληψή του οδηγήσει στον εντοπισμό τους.
Οι επιθέσεις όμως και ο τρόμος που γέννησαν οδηγεί σε μερικά σταθερά και μετρημένα συμπεράσματα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό της από το πύρινο μέτωπο της ανατολής και του νότου ούτε όμως κι από τα εμπόλεμες ζώνες που απλώνονται πλέον από το Ιράκ και τη Συρία μέχρι τη Λιβύη.
Κι αυτό προκύπτει όχι μόνο από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά κι από την ανικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δράσει συλλογικά ώστε να αντιμετωπίσει τα κύματα των προσφύγων και μεταναστών που συρρέουν από αυτές τις χώρες αλλά και τις γειτονικές τους – δίνοντας απλά μια αποκαρδιωτική λύση που προδίδει της αξίες της Ένωσης.
Ως γνωστό, οι Βρυξέλλες δεν είναι απλά η πρωτεύουσα του Βελγίου, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία κλήθηκε να αποδείξει πως έχει την δύναμη να αντιμετωπίσει μια μακρά και άσχημη διαμάχη. Κι όμως το ISIS κατάφερε να ανακινήσει το ζήτημα της ύπαρξης μιας Ασφαλούς Ευρώπης
Το σίγουρο είναι πως υπάρχουν πρακτικά μέτρα που πρέπει επειγόντως να παρθούν. Αρχικά απαιτείται καλύτερη πληροφόρηση για το δίκτυο των Τζιχαντιστών. Το Βέλγιο με τα πολλαπλά και αλληλοεπικαλυπτόμενα επίπεδα διακυβέρνησης, τα οποία αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αποτελεί ένα ιδιόρρυθμο πρόβλημα. Αρκεί να σκεφτούμε πως η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προειδοποίησε ότι η σύλληψη του Abdeslam μπορεί να πυροδοτήσει μια νέα επίθεση, παρόλα αυτά αποδείχτηκε ανίκανη να την σταματήσει. Αυτό μαρτυρά πως χρειάζεται μια καλύτερη και έγκαιρη «δεξαμενή» πληροφοριών κατά μήκος της Ευρώπης.
Επιπλέον και πριν την επίθεση στο Παρίσι, το αυτοκίνητο του Abdeslam είχε ελέγχθη από τις αρχές των γαλλοβελγικών συνόρων οι οποίες φάνηκε να μην έχουν ιδέα για το ποιος είναι.
Επίσης, οι αρχές των κρατών χρειάζεται να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες για τις κοινότητες των μειονοτήτων και όλα όσα κινητοποιούν κι εμπνέουν τα μέλη τους. Και δεν μιλάμε απλά για μια επιφανειακή θρησκευτική συμφιλίωση αλλά για την διερεύνηση και κατανόηση της ταυτότητας της μουσουλμανικής νεολαίας, η οποία μοιάζει τόσο αποξενωμένη και αποπροσανατολισμένη, ώστε να ακολουθήσει τις επιταγές ενός ανισσόροπου σουπερ-ήρωα του ISIS. Το γεγονός ότι ο Abdeslam, καταδιωκόμενος σε ολόκληρη την Ευρώπη κρυβόταν στους γείτονές του για τέσσερις μήνες πρέπει τουλάχιστον να μας προβληματίσει αν όχι να μας συμμορφώσει.
Πάνω από όλα, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Δύση χρειάζεται διαρκώς να επιδεικνύει τις αξίες που υπερασπίζεται, αποφεύγοντας τον απλοϊκό στόμφο αλλά και την σπασμωδική καταστολή.
Για τον Donald Trump, τον Ρεπουμπλικανό που ηγείται της μάχης για την αμερικανική προεδρία, οι Βρυξέλλες δεν είναι παρά ένα ακόμα τούβλο στον τοίχο που θέλει να υψώσει ώστε να κρατήσει τους μουσουλμάνους και του μεξικανούς μακριά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για την Marine Le Pen του Γαλλικού Μετώπου , μια επίθεση στην πρωτεύουσα της Ευρώπης αποτελεί μια ακόμα δικαιολογία για το κάλεσμα που απευθύνει σε μια νέα μάχη του Αλγερίου – σε μια ογκώδη ένοπλη επιδρομή της αστυνομίας στις γειτονιές των μεταναστών κινούμενη στις παρυφές της Δημοκρατίας.
Το σίγουρο είναι πως τέτοιου είδους πολιτικές υπονομεύουν τις ανοιχτές κοινωνίες, οι οποίες χτίστηκαν πάνω στις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες αλλά και την θρησκευτική ανεκτικότητα, και οδηγούν στην παράδοσή τους. Το ISIS και οι ακόλουθοί του αυτή τη στιγμή μαθαίνουν τους τρόπους για να αποδομήσουν το αστικό μας οικοδόμημα. Γι αυτό και πρέπει να κάνουμε το οικοδόμημα αυτό πιο ανθεκτικό αντί να το καταρρίπτουμε συνεπικουρώντας τον σκοπό τους.
