Μιανμάρ: Ξυπνώντας από το λήθαργο της χούντας

Πόση διαφορά μπορεί να έχει η ζωή στην Mιανμάρ ή αλλιώς Μπούρμα το 1991 και σήμερα; Η απάντηση είναι απλή αν σκεφθεί κανείς ότι αρκετά πρόσφατα η χώρα κατάφερε να αποτινάξει τη στρατιωτική διακυβέρνηση και τα δικτατορικά κατάλοιπα. Ο πρώτος μη στρατιωτικός πρόεδρος της Myanmar είναι ο Thein Sein, ο οποίος το 2010 κέρδισε στις πρώτες γενικές εκλογές και διορίστηκε από το Κοινοβούλιο στο αξίωμα του Προέδρου της Myanmar. Πρόκειται για τον πρώτο μη στρατιωτικό στο αξίωμα αυτό έπειτα από 50 χρόνια.

Το 1992 η χώρα διοικείται από το Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης, ένα χουντικό καθεστώς το οποίο παρέμενε στην εξουσία ακόμη και αφότου κέρδισε τις εκλογές το δημοκρατικό κόμμα του Aung San Suu Kyi.

Μαρτυρίες της εποχής κάνουν λόγο για ένα φρικτό καθεστώς το οποίο παρακολουθούσε τους πάντες και βασάνιζε τους αντιφρονούντες.

Από το χθες στο σήμερα…

Το 1981 μόνο ορισμένες πόλης της Mιανμάρ ήταν προσβάσιμες στους τουρίστες και η διάρκεια της βίζας ήταν το πολύ μια εβδομάδα. Οι συνήθεις τουριστικές δραστηριότητες περιορίζονταν σε μια διαδρομή με το τρένο μεταξύ της Μανταλάι και της Γιανγκόν, η οποία διαρκούσε μια ολόκληρη μέρα ενώ ακολουθούσε μια διόλου άνετη μετάβαση στην Παγκάν με ένα σαπιοκάραβο ενώ οι επιβάτες είχαν να αντιμετωπίσουν και άλλες κακουχίες όπως τα τσιμπήματα από τα κουνούπια. Η «αποζημίωση» για όλα αυτά ήταν η απίστευτη θέα της Παγκάν, την οποία αντίκριζαν οι επισκέπτες στο τέλος της διαδρομής, με τους ναούς της να φθάνουν μέχρι το βάθος του ορίζοντα, και η οποία σήμερα αποτελεί έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό.

Η χούντα της Βurma αποτελεί πλέον ένα «ξεθωριασμένο» κακό όνειρο. Οι τουρίστες σήμερα είναι ευπρόσδεκτοι στη χώρα, οι δρόμοι είναι γεμάτοι κόσμο, το ίδιο και τα μνημεία και τα πολιτιστικά ορόσημα της περιοχής. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει φτώχεια ειδικά στις περιοχές που δεν είναι τουριστικές. Ακόμη και στην Γιανγκόν ( το νέο όνομα της Rangoon, η οποία δεν είναι πλέον πρωτεύουσα), πολλοί άνθρωποι δουλεύουν κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες όλη μέρα για να επιστρέψουν το βράδυ σε ένα ετοιμόρροπο σπίτι.

Και από την άλλη, υπάρχουν τα πολυτελή ξενοδοχεία και εστιατόρια, καινούρια αεροδρόμια, οι φιλικοί (αν και λίγο νευρικοί) κάτοικοι και η φυσική ομορφιά τα οποία συνθέτουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα μιας χώρας «που ξύπνησε από το λήθαργο».

Η διαμονή στο ξενοδοχείο Strand κόστιζε το 1981 μόλις ένα δολάριο και σήμερα δυο διανυκτερεύσεις στη σουίτα κοστίζουν 851 δολάρια. Καλογυαλισμένα ξύλινα δάπεδα και κουνιστές πολυθρόνες προσδίδουν ένα στυλ αποικιακού χαρακτήρα ενώ ακόμη πιο πολυτελές είναι το Belmond Governor's Residence στη Yangon το οποίο κοστίζει 1.045 δολάρια για δυο διανυκτερεύσεις.

Το ξενοδοχείο χρονολογείται από το 1920 και βρίσκεται στην περιοχή όπου εδρεύουν οι περισσότερες πρεσβείες. Το εστιατόριο του συγκροτήματος διαθέτει ινδικό μπουφέ το οποίο κοστίζει 48 δολάρια το άτομο. Φυσικά, η χώρα αποτελεί από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς με το διεθνές κοινό να δείχνει πρόθυμο να πληρώσει κάτι παραπάνω για να θαυμάσει τις πολυάριθμες παγόδες, τα μνημεία και να απολαύσει την πολυτέλεια και τη ζεστασιά της ασιατικής φιλοξενείας.