Ροή
1. Η εξωτερική πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την παίρνει κάθε κυβέρνηση ελαφρά τη καρδία. Οι διαχρονικές φωνές για κατάστρωση και άσκηση ενιαίας εξωτερικής πολιτικής αντιμετωπίζουν το θέμα σωστά μεν, προσχηματικά κατά κανόνα δε. Όσοι αναλαμβάνουν τις τύχες της χώρας πάντοτε ξεχνούν τις σχετικές δεσμεύσεις τους και ακολουθούν τη δική τους πολιτική, με αποτέλεσμα να προκύπτουν ασυνέχειες και αντιφάσεις, συχνά επιζήμιες.
2. Η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε να ανοίξει πολλά εθνικά θέματα ταυτόχρονα, χωρίς να έχει σχέδιο, με αποτέλεσμα σε όλα να βρεθούμε σε χειρότερη θέση απ’ ό,τι πριν τα ανοίξει. Στο «σκοπιανό» φτάσαμε σε μία ασαφή συμφωνία με την οποία, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις των ασαφών συμφωνιών, το αποτέλεσμα θα είναι να εκφυλιστεί μόνη της μετά από μικρό διάστημα, να παραμένουν δε τετελεσμένα σε βάρος της χώρας που προέβη σε παραχωρήσεις. Και εν προκειμένω σε παραχωρήσεις προέβη η Ελλάδα. Ακόμη και στην περίπτωση που ολοκληρωθεί η επικύρωση της συμφωνίας, σύντομα, λόγω της ασάφειας και των κενών της, οι δεσμεύσεις της άλλης πλευράς θα εκφυλιστούν, με αποτέλεσμα να διαιωνίσει ανώφελες πολιτικές εντάσεις στο εσωτερικό της χώρας μας προς όφελος των ακροδεξιών εθνικιστικών απόψεων.
3. Στα ελληνοαλβανικά φαίνεται ότι προτίθεται να προβεί σε υποχωρήσεις στην υφαλοκρηπίδα των βραχονησίδων, σημείο επικίνδυνο ως πιθανό προηγούμενο για το αντίστοιχο θέμα του Αιγαίου.
4. Η δε πλαδαρή αντίδραση σε αλλεπάλληλες προκλήσεις της Τουρκίας στα χωρικά μας ύδατα προ μηνών έφερε τη χώρα σε δυσμενέστερη θέση στα ελληνοτουρκικά. Όπως αντίστοιχα σε σειρά άλλων αποτυχιών και υποχωρήσεων στο μεταναστευτικό, τις διαπραγματεύσεις για τους δύο Έλληνες αξιωματικούς κλπ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι η παντελής απουσία συνολικής ενιαίας στρατηγικής ασφάλειας στην περιοχή, με τα γνωστά αποτελέσματα.
5. Επιπλέον, η χώρα επιδεικνύει στην εξωτερική πολιτική της έναν επαρχιωτισμό, όπως π.χ. στο πρόσφατο θέμα με τη Ρωσία.
Η ευρωπαϊκή και νατοϊκή εταιρικότητα και αλληλεγγύη της χώρας δεν αρκoύν για να δικαιολογήσουν την απόφαση της κυβέρνησης για την – ιδιαιτέρως καθυστερημένη – απέλαση των Ρώσων διπλωματών. Η εν λόγω απόφαση δημιουργεί απρόκλητα νέους εχθρούς τη στιγμή που η Ελλάδα καλείται περισσότερο από ποτέ να ισορροπήσει ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση στο εύθραυστο και εύφλεκτο περιβάλλον των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου.
Αρχικά, υπήρξε μία ανακούφιση για την ήπια σε πρώτη φάση αντίδραση της Ρωσίας με μόνη την απέλαση διπλωματών. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, ήρθε η γνωστή – από το πρακτορείο TASS – δήλωση του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών για το ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου. Ουδείς γνωρίζει τη συνέχεια.
Η κλιμάκωση λοιπόν της έντασης με τη Ρωσία είναι λάθος.
6. Οι σοβαρές κυβερνήσεις χωρών με γεωπολιτικές ευπάθειες δεν επιδίδονται σε πλεγματικούς, υπαρξιακούς μικρομεγαλισμούς απέναντι σε κάθε υπερδύναμη. Η άσκηση εθνικής πολιτικής απαιτεί μέτρο, συνεχή αρμονία σχέσεων, υπευθυνότητα και μακροπολιτικούς σχεδιασμούς. Σε κάθε περίπτωση, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να αξιοποιείται ως εσωτερικό πολιτικό παίγνιο.
